به گزارش خبرگزاری دانا، ستاره‌شناسان با استفاده از تلسکوپ آرایه میلی‌متر/زیرمیلیمتری بزرگ آتاکاما (آلما) توانستند این کهکشان‌های جوان را که بنظر در محل اتصال رشته‌های غول‌پیکر در یک شبکه از ماده تاریک سکونت دارند، شناسایی کنند.
این یافته‌ها برای درک چگونگی شکل‌گیری کهکشان‌های غول‌پیکر و تکامل آن‌ها به شکل کهکشان‌های بزرگ بیضوی اهمیت دارد.
ما اکنون در دوران نسبتا ساکتی از تاریخ جهان قرار داریم. 10 میلیارد سال پیش و قبل از شکل‌گیری خورشید و زمین، مناطقی از جهان در اختیار کهکشان‌های غول‌پیکری قرار داشت که نرخ شکل‌گیری ستاره در آن‌ها صدها یا هزاران برابر بیشتر از کهکشان راه شیری در حال حاضر بود.
در حال حاضر هیچ کهکشان غول‌پیکری در جهان مدرن وجود ندارد، اما ستاره‌شناسان بر این باورند که این کهکشان‌های جوان به شکل کهکشان‌های بیضوی بزرگی بلوغ پیدا کرده‌اند که در جهان امروزی قابل مشاهده هستند.
تلسکوپ آلما با 10 برابر حساسیت بیشتر و 60 برابر وضوح بالاتر به ستاره‌شناسان اجازه داد تا موقعیت 9 کهکشان غول‌پیکر را در منطقه SSA22 شناسایی کنند. محققان دریافتند که این کهکشان‌ها دقیقا در تقاطع رشته‌های ماده تاریک قرار داشتند.
این یافته‌ها از مدلی که بر اساس آن، کهکشان‌های غول‌پیکر در مناطقی شکل گرفته‌اند که ماده تاریک در آن‌ها متمرکز بوده، حمایت می‌کند. از آنجایی که کهکشان‌های بیضوی بزرگ مدرن همان کهکشان‌های غول‌پیکری هستند که با گذشت زمان کوچکتر شده‌اند، آن‌ها نیز باید از تقاطع‌هایی در ساختاری بزرگ نشات گرفته باشند.
این امر منجر به گام مهمی برای یک درک جامع از ارتباط بین توزیع ماده تاریک و کهکشان‌های غول‌پیکر شده است. محققان به تحقیقات گسترده خود در زمینه این کهکشان‌ها در جهان اولیه و بررسی تکامل ساختار مقیاس بزرگ ادامه خواهند دارد.
