پژوهشگران ژاپنی با استفاده از نانوالیاف، گرافن و نانولوله‌کربنی موفق به ساخت ماده‌ای شدند که با استفاده از آن می‌توان دستکشی برای جراحی تولید کرد. این دستکش در واقع یک حسگر بوده که می‌توان از آن برای شناسایی تومور استفاده کرد.
به گزارش خبرگزاری دانا، نتایج یافته‌های محققان ژاپنی و آمریکایی نشان می‌دهد که روزی می‌توان از یک دستکش لاستیکی برای شناسایی تومور استفاده کرد. این دستکش یک حسگر لاستیکی حساس به فشار است که به دلیل شفاف بودن، انعطاف‌پذیری و حساسیت بالا برای استفاده در حوزه پزشکی مناسب است.
حسگرهای فشاری رایج از انعطاف‌پذیری لازم برای انطباق با پوست انسان برخوردار هستند اما مشکل آنها این است که نمی‌توانند میزان فشار وارد شده را با دقت بالایی اندازه‌گیری کنند بنابراین برای استفاده در سطوح مختلف مناسب نیستند. علاوه براین، ضخامت این حسگرها را نمی‌توان به زیر ۱۰۰ نانومتر کاهش داد که دلیل این امر روش‌های مورد استفاده در تولید آنها است.
برای حل این مشکل، یک تیم تحقیقات بین المللی به رهبری سوگون لی از دانشگاه توکیو موفق به ساخت حسگر فشاری حاوی نانوالیاف شدند که می‌تواند توزیع فشار را اندازه گیری کند. این حسگر به قدری دقیق است که اگر یک بادکنک روی سطح قرار گیرد و تنها ۸۰ میکرون تغییر وضعیت دهد، توسط این حسگر شناسایی خواهد شد. این حسگر ضخامتی در ۸ میکرون داشته و قادر است در یک زمان فشار را در ۱۴۴ نقطه اندازه گیری کند.
این دستکش حاوی ترانزیستورهای آلی، سوئیچ‌های الکترونیکی از جنس کربن و اکسیژن و ساختار نانوالیاف حساس به فشار است. نانولوله‌کربنی و گرافن نیز به یک پلیمر افزوده شده تا نانوالیافی با قطر ۳۰۰ تا ۷۰۰ نانومتر ایجاد شود. این نانوالیاف با هم ترکیب و درگیر شده تا یک ماده شفاف ایجاد شود.
لی می‌گوید: « ما عملکرد این حسگر را با رگ‌های خونی مصنوعی مورد آزمایش قرار دادیم و در نهایت موفق شدیم فشار بسیار کم و تغییر سرعت خون را در رگ‌ها شناسایی کنیم. این حسگرها دارای پتانسیل بالایی برای ساخت ادوات پوشیدنی و قابل کاشت در بدن دارند. تاکنون حسگرهای متعددی ساخته شده اما حساسیت آنها بسیار کم است ما به دنبال حل این مشکل بودیم.»
حسگرهای فشاری رایج از انعطاف‌پذیری لازم برای انطباق با پوست انسان برخوردار هستند اما مشکل آنها این است که نمی‌توانند میزان فشار وارد شده را با دقت بالایی اندازه‌گیری کنند بنابراین برای استفاده در سطوح مختلف مناسب نیستند. علاوه براین، ضخامت این حسگرها را نمی‌توان به زیر ۱۰۰ نانومتر کاهش داد که دلیل این امر روش‌های مورد استفاده در تولید آنها است.
برای حل این مشکل، یک تیم تحقیقات بین المللی به رهبری سوگون لی از دانشگاه توکیو موفق به ساخت حسگر فشاری حاوی نانوالیاف شدند که می‌تواند توزیع فشار را اندازه گیری کند. این حسگر به قدری دقیق است که اگر یک بادکنک روی سطح قرار گیرد و تنها ۸۰ میکرون تغییر وضعیت دهد، توسط این حسگر شناسایی خواهد شد. این حسگر ضخامتی در ۸ میکرون داشته و قادر است در یک زمان فشار را در ۱۴۴ نقطه اندازه گیری کند.
این دستکش حاوی ترانزیستورهای آلی، سوئیچ‌های الکترونیکی از جنس کربن و اکسیژن و ساختار نانوالیاف حساس به فشار است. نانولوله‌کربنی و گرافن نیز به یک پلیمر افزوده شده تا نانوالیافی با قطر ۳۰۰ تا ۷۰۰ نانومتر ایجاد شود. این نانوالیاف با هم ترکیب و درگیر شده تا یک ماده شفاف ایجاد شود.
لی می‌گوید: « ما عملکرد این حسگر را با رگ‌های خونی مصنوعی مورد آزمایش قرار دادیم و در نهایت موفق شدیم فشار بسیار کم و تغییر سرعت خون را در رگ‌ها شناسایی کنیم. این حسگرها دارای پتانسیل بالایی برای ساخت ادوات پوشیدنی و قابل کاشت در بدن دارند. تاکنون حسگرهای متعددی ساخته شده اما حساسیت آنها بسیار کم است ما به دنبال حل این مشکل بودیم.»
