مسئولین وزارت نفت بدون اشاره به دستاوردهای استفاده از کارت سوخت به بهانه استفاده نشدن این سامانه در هیچ کجای دنیا قصد دارند آن را از سبد توزیع سوخت کشور حذف کنند. این تفکر ناشی از عدم خودباوری ملی در حل مسائل امنیتی و انرژی است.
به گزارش خبرگزاری دانا، ریشه‌یابی علل عدم خودباوری ملت‌ها، به دخالت‌های استکبار و تلاش آنها برای تسلط بر ملت‌های مستقل و آزاده جهان باز می‌گردد. از منظر رهبر معظم انقلاب، بدون نیل به عزت نفس و خودباوری، هیچ ملتی به پیشرفت و تعالی نخواهد رسید و خودباوری، لازمه و ضرورت رسیدن به پیشرفت است. از دیدگاه معظم له، تمام افتخارات امروز ایران اسلامی مرهون خودباوری جوانان ایرانی است که این خودباوری نیز از برکات تأسی به اسلام است.
یکی از جدی‌ترین نمودهای این القای ناتوانی را می‌توان در حوزه انرژی کشور مشاهده نمود. در گزارش اول از غرب‌زدگی در حوزه انرژی به موضوع «تلاش مسئولین کشور برای پیوستن به موافقتنامه پاریس» پرداخته شد. در این گزارش مطرح گردید که با وجود اینکه هیچ‌گونه اجماع علمی مبنی بر تاثیر مصرف سوخت فسیلی بر گرمایش زمین وجود ندارد، ایران به تبعیت از کشورهای غربی حامی موافقتنامه پاریس، نه تنها هیچ‌گونه بررسی علمی در این زمینه انجام نداده بلکه خود را متعهد به کاهش 12 درصدی انتشار دی اکسیدکربن کرده است.
در این گزارش به تلاش مسئولین وزارت نفت برای حذف کارت سوخت به عنوان موثرترین شیوه کنترل مصرف و قاچاق بنزین به بهانه استفاده نشدن آن در کشورهای غربی و آمریکا پرداخته شده است.
روند تقاضای بنزین طی سال‌های 1375 تا 1385 همواره سیر صعودی داشته است؛ به‌طوری که میزان مصرف روزانۀ آن از حدود 33 میلیون لیتر در سال 1375 به 73.6 میلیون لیتر در سال 1385 افزایش یافت.
با ادامه روند افزایش میزان مصرف و به تبع آن واردات بنزین در سال 1385 و همچنین قوت گرفتن زمزمه های تصویب طرح تحریم فروش بنزین توسط آمریکا، موضوع سهمیه بندی بنزین با استفاده از کارت سوخت در قانون بودجۀ سال 1386 تصویب و از 6 تیرماه همان‌سال اجرا شد. با اجرا شدن این طرح، روند فزایندۀ قاچاق و مصرف متوقف شد و در نتیجه واردات بنزین کاهش یافت.
پس از لغو نظام سهمیه‌بندی در خرداد 94 و احتمال از بین رفتن سامانۀ هوشمند سوخت، مجلس شورای اسلامی با تصویب بند «ح» تبصرۀ 14 در قانون بودجۀ سال 95، استفاده از کارت سوخت و سهمیه‌بندی بنزین را الزامی کرد که با روی کار آمدن مجلس دهم، این بند از قانون حذف شد.
این در حالی است که روند روبه رشد واردات بنزین در سال‌های اخیر نشان می‌دهد، همچنان خطر تحریم واردات وجود دارد و غفلت از نقش ابزارهای کنترلی در این شرایط عاقلانه نیست.
اما با این وجود «بیژن زنگنه» وزیر نفت بدون اشاره به دستاوردهای استفاده از کارت سوخت در مصاحبه‌ای اعلام کرده است که « بهتر است یک چیز به شما بگویم، کاری که هیچ کس در دنیا انجام نمی دهد و تنها ما انجام می دهیم را باید به آن شک کنیمو بر عکس کاری که در همه جای دنیا انجام می شود را اگر انجام ندادیم نیز باید به آن شک کنیم. هیچ کس در دنیا از سامانه هوشمند سوخت استفاده نکرده است.»
اینگونه اظهار نظرات در مورد سامانه کارت سوخت در حالی از سوی زنگنه مطرح شده است که کارت سوخت به عنوان مدلی بومی برای کنترل مصرف سوخت، از زمان اجرای آن تاکنون با توجه به رشد بیش از 2 برابری تعداد خودرو در کشور میزان مصرف بنزین را تقریبا ثابت نگه داشته است. رشد تقاضای سالیانه بنزین در زمان آغاز سهمیه بندی بنزین حدود 10 % بود که با اجرای سامانه هوشمند عرضه سوخت به کمتر از 2 % تنزل پیدا کرد.
اینگونه بیانات در مورد توانایی داخلی کشور در حل مسائل و مشکلات در حالی مطرح شده است که رهبر انقلاب تاکنون چندین مرتبه بر لزوم خود باوری ملی در حل مسائل ملی تاکید کرده اند.
بنابر این ضروری است که مجلس شورای اسلامی با حفظ کارت سوخت در قالب طرح اصلاح ماده (1) قانون توسعه حمل و نقل عمومی و مدیریت مصرف سوخت، زمینه نابودی دستاوردهای عظیم این سامانه هوشمند را فراهم نکند تا منجر به افزایش روزافزون مصرف و قاچاق این فرآورده نفتی نشود.
یکی از جدی‌ترین نمودهای این القای ناتوانی را می‌توان در حوزه انرژی کشور مشاهده نمود. در گزارش اول از غرب‌زدگی در حوزه انرژی به موضوع «تلاش مسئولین کشور برای پیوستن به موافقتنامه پاریس» پرداخته شد. در این گزارش مطرح گردید که با وجود اینکه هیچ‌گونه اجماع علمی مبنی بر تاثیر مصرف سوخت فسیلی بر گرمایش زمین وجود ندارد، ایران به تبعیت از کشورهای غربی حامی موافقتنامه پاریس، نه تنها هیچ‌گونه بررسی علمی در این زمینه انجام نداده بلکه خود را متعهد به کاهش 12 درصدی انتشار دی اکسیدکربن کرده است.
در این گزارش به تلاش مسئولین وزارت نفت برای حذف کارت سوخت به عنوان موثرترین شیوه کنترل مصرف و قاچاق بنزین به بهانه استفاده نشدن آن در کشورهای غربی و آمریکا پرداخته شده است.
روند تقاضای بنزین طی سال‌های 1375 تا 1385 همواره سیر صعودی داشته است؛ به‌طوری که میزان مصرف روزانۀ آن از حدود 33 میلیون لیتر در سال 1375 به 73.6 میلیون لیتر در سال 1385 افزایش یافت.
با ادامه روند افزایش میزان مصرف و به تبع آن واردات بنزین در سال 1385 و همچنین قوت گرفتن زمزمه های تصویب طرح تحریم فروش بنزین توسط آمریکا، موضوع سهمیه بندی بنزین با استفاده از کارت سوخت در قانون بودجۀ سال 1386 تصویب و از 6 تیرماه همان‌سال اجرا شد. با اجرا شدن این طرح، روند فزایندۀ قاچاق و مصرف متوقف شد و در نتیجه واردات بنزین کاهش یافت.
پس از لغو نظام سهمیه‌بندی در خرداد 94 و احتمال از بین رفتن سامانۀ هوشمند سوخت، مجلس شورای اسلامی با تصویب بند «ح» تبصرۀ 14 در قانون بودجۀ سال 95، استفاده از کارت سوخت و سهمیه‌بندی بنزین را الزامی کرد که با روی کار آمدن مجلس دهم، این بند از قانون حذف شد.
این در حالی است که روند روبه رشد واردات بنزین در سال‌های اخیر نشان می‌دهد، همچنان خطر تحریم واردات وجود دارد و غفلت از نقش ابزارهای کنترلی در این شرایط عاقلانه نیست.
اما با این وجود «بیژن زنگنه» وزیر نفت بدون اشاره به دستاوردهای استفاده از کارت سوخت در مصاحبه‌ای اعلام کرده است که « بهتر است یک چیز به شما بگویم، کاری که هیچ کس در دنیا انجام نمی دهد و تنها ما انجام می دهیم را باید به آن شک کنیمو بر عکس کاری که در همه جای دنیا انجام می شود را اگر انجام ندادیم نیز باید به آن شک کنیم. هیچ کس در دنیا از سامانه هوشمند سوخت استفاده نکرده است.»
اینگونه اظهار نظرات در مورد سامانه کارت سوخت در حالی از سوی زنگنه مطرح شده است که کارت سوخت به عنوان مدلی بومی برای کنترل مصرف سوخت، از زمان اجرای آن تاکنون با توجه به رشد بیش از 2 برابری تعداد خودرو در کشور میزان مصرف بنزین را تقریبا ثابت نگه داشته است. رشد تقاضای سالیانه بنزین در زمان آغاز سهمیه بندی بنزین حدود 10 % بود که با اجرای سامانه هوشمند عرضه سوخت به کمتر از 2 % تنزل پیدا کرد.
اینگونه بیانات در مورد توانایی داخلی کشور در حل مسائل و مشکلات در حالی مطرح شده است که رهبر انقلاب تاکنون چندین مرتبه بر لزوم خود باوری ملی در حل مسائل ملی تاکید کرده اند.
بنابر این ضروری است که مجلس شورای اسلامی با حفظ کارت سوخت در قالب طرح اصلاح ماده (1) قانون توسعه حمل و نقل عمومی و مدیریت مصرف سوخت، زمینه نابودی دستاوردهای عظیم این سامانه هوشمند را فراهم نکند تا منجر به افزایش روزافزون مصرف و قاچاق این فرآورده نفتی نشود.
