بسیاری از ما در خانواده‌هایی پرورش پیدا می کنیم که در آن تنبیه و پاداش روشی برای انضباط دهی به عملکرد کودکان است.
به گزارش خبرگزاری دانا، برای بسیاری از مردم واژه انضباط مترادف با تنبیه است، اغلب ما در خانواده‌هایی پرورش پیدا می کنیم که در آن تنبیه و پاداش روشی بوده که در مورد انضباط دهی به بچه‌ها به کار می‌رفته است اما این روش به بچه‌ها فرصت انتخاب نمی‌دهد تا بتوانند مسئولیت پذیری را بیاموزند، گرچه پاداش و تنبیه ممکن است در سنین پایین موثر به نظر آید اما ممکن است در دراز مدت تاثیری نداشته باشد.
اما با همه موضوعات مطرح شده، منظور ما این نیست که روش‌های تنبیهی مطرود و غیر موثر است، چرا که گاهی اوقات تنها تنبیه می‌تواند موثر باشد، البته تنبیه یک کودک کار آسانی نیست و انجام آن همراه با غم فراوانی هم برای کودک و هم برای والدین است.
در مواجهه با کودک لجباز خونسرد و آرام باشید
والدین باید تلاش کنند تعادل خود را از دست ندهند، زیرا ممکن است حرف‌ها و یا کار‌هایی انجام دهند که در آینده به پشیمانی آنها ختم شود.
وقتی کودکی کار اشتباه و خطرناکی انجام می‌دهد و لجباز می شود وظیفه ما به عنوان والدین فقط این نیست که با فریاد به او بگوییم: «بس کن» بلکه وظیفه داریم در مقابل به او بگوییم: چه کاری را بکند و او را به خاطر انجام کار صحیح تشویق کنیم؛ مثلاً اگر کودکی با بی احتیاطی وسط خیابان می‌پرد، به جای فریاد زدن و سرزنش کردنش، نحوه رد شدن صحیح از خیابان را به او آموزش دهید.
برای تنبیه‌کردن فرزندان خردسال می‌توان برای مدتی آنها را از یک فعالیت یا موقعیت محروم کنید، این روش اگر به طور صحیح مورد استفاده قرار گیرد، می‌تواند بسیار موثر واقع باشد، این روش هنگامی بهترین تاثیر را دارد که کودک حس کند موقعیت با ارزشی را از دست می‌دهد.
محل اخراج‌کردن را به دقت انتخاب کنید، برای موثر‌بودن این روش، کودک باید احساس کند که چیزی را از دست می‌دهد و در واقع احساس محرومیت کند، بنابراین محل اخراج‌شدن باید خسته‌کننده باشد، هر مکان امنی در خانه که سرگرم‌کننده نباشد، برای این کار مناسب است. اتاق خواب یکی از مکان‌هایی است که می‌توان در آن کودک را محدود کرد البته در نظر داشته باشید که محل اخراج کودک نباید تاریک یا ترسناک باشد.
منبع: www.lifehack.org
