محققان آمریکایی یک قلب مصنوعی از آلیاژتیتانیوم ساخته اند که جریان خون را تقلید می کند. این دستگاه خطر سکته قلبی و خونریزی گوارشی را می کاهد.
به گزارش خبرگزاری دانا به نقل از نیواطلس، هرچند قلب مصنوعی مدتی است ساخته شده اما فقط یک نمونه از آن برای استفاده انسانی در آمریکا تایید شده است. این قلب مصنوعی فقط تا زمان پیوند قلب بیمار را زنده نگه می دارد. درهمین راستا در دانشگاه علم و بهداشت ایالت اورگان دستگاهی ساخته شده که به نظر می رسد راه حلی قطعی باشد.
ریچارد وامپلر دکتر بازنشسته این دانشگاه دستگاه را ساخته است. این دستگاه برای کاهش هرگونه احتمال اختلال در عملکرد مکانیکی بسیار ساده ساخته شده و فقط یک قطعه محرک دارد. بخش مذکور از آلیاژ تیتانیوم ساخته شده و شامل میله ای است که درون لوله ای توخالی عقب و جلو می رود. این دستگاه نخست خون را به ریه و سپس به تمام بدن می رساند.
دستگاه مذکور با تقلید از ضربان قلب طبیعی انسان، جریان خون را تقلید می کند. به گفته دانشگاه این دستگاه احتمال لخته شدن خون، خطر سکته قلبی و خونریزی گوارشی را نیز کاهش می دهد.
نیروی مورد نیاز برای فعال کردن قلب مصنوعی از یک واحد کنترل و پک باتری شارژی تامین می شود. بیمار می تواند این واحد راروی کمربند ببندد یا در جیب خود حمل کند.
البته دانشمندان امیدوارند در نهایت بتوانند این باتری را زیر پوست قرار دهند و با یک منبع خارجی شارژ کنند.
درحال حاضر آنها تصمیم دارند نمونه کوچکی از دستگاه را به مدت سه ماه در گوسفندان آزمایش کنند و در صورت موفقیت آمیز بودن، آزمایش های انسانی این دستگاه آغاز می شود.
ریچارد وامپلر دکتر بازنشسته این دانشگاه دستگاه را ساخته است. این دستگاه برای کاهش هرگونه احتمال اختلال در عملکرد مکانیکی بسیار ساده ساخته شده و فقط یک قطعه محرک دارد. بخش مذکور از آلیاژ تیتانیوم ساخته شده و شامل میله ای است که درون لوله ای توخالی عقب و جلو می رود. این دستگاه نخست خون را به ریه و سپس به تمام بدن می رساند.
دستگاه مذکور با تقلید از ضربان قلب طبیعی انسان، جریان خون را تقلید می کند. به گفته دانشگاه این دستگاه احتمال لخته شدن خون، خطر سکته قلبی و خونریزی گوارشی را نیز کاهش می دهد.
نیروی مورد نیاز برای فعال کردن قلب مصنوعی از یک واحد کنترل و پک باتری شارژی تامین می شود. بیمار می تواند این واحد راروی کمربند ببندد یا در جیب خود حمل کند.
البته دانشمندان امیدوارند در نهایت بتوانند این باتری را زیر پوست قرار دهند و با یک منبع خارجی شارژ کنند.
درحال حاضر آنها تصمیم دارند نمونه کوچکی از دستگاه را به مدت سه ماه در گوسفندان آزمایش کنند و در صورت موفقیت آمیز بودن، آزمایش های انسانی این دستگاه آغاز می شود.
