رئیس دفتر مطالعات انرژی وین گفت: ونزوئلا دوران پرفرازونشیبی را گذرانده است، این کشور اگر از ثبات لازم برخوردار باشد برای اوپک بهتر است تا اینکه کشوری ضعیف و پرالتهاب باشد.
به گزارش خبرگزاری دانا،فریدون برکشلی در گفتگو با خبرنگار مهر بابیان اینکه طی سه دهه گذشته حکومت‌های ونزوئلا میان جناح چپ و راست این کشور در حال جابجایی بوده است، گفت: با این‌وجود سیاست‌های نفتی اوپک اغلب اوقات میانه‌رو بوده و سعی داشته منافع خود را دنبال کند.
وی افزود: دیدگاه اعضای اوپک مبتنی بر دو شاکله اصلی است. به این ترتیب که کشورهای با جمعیت زیاد مانند ایران، ونزوئلا، نیجریه و ... عمدتاً طرفدار افزایش درآمدهای نفتی خود از طریق افزایش بهای نفت هستند درحالی‌که کشورهایی با جمعیت اندک و تولید بیشتر مانند عربستان، کویت، قطر و ... طرفدار افزایش سهم خود در تصمیمات اوپک هستند.
به گفته این کارشناس بین المللی انرژی، البته قطر دیگر از اوپک خارج شده است، اما همچنان عربستان قدرت اصلی را در اوپک در اختیار دارد. پیوندهای ونزوئلا و ایران بسیار قدیمی است و کشورهای عربی چندان دل‌خوشی از این کشور ندارند.
رئیس دفتر مطالعات انرژی وین با اشاره به اینکه سیاست‌های داخلی ونزوئلا تأثیر خاصی روی تصمیمات اوپکی آن‌ها ندارد گفت: ونزوئلا نیازمند درآمدهای نفتی است بنابراین خیلی برخلاف منافع خود حرکت نمی‌کند و صنعت نفت این کشور هم با پاک‌سازی که چاوز انجام داد، کاملاً در خدمت دولت این کشور است. در حالیکه در دوران اصلاحات بود که برخی کارکنان نفت و مدیران آن علیه چاوز، رییس جمهوری سابق ونزوئلا دست به اعتراض زدند که به یقه‌سفیدها معروف هستند. چاوز می‌گفت شرکت ملی نفت این کشور تبدیل به دولتی در دل دولت شده است به همین دلیل نیمی از کارکنان را اخراج کرد.
برکشلی ادامه داد: با بحرانی که ونزوئلا را فراگرفت چاوز از ایران کمک خواست و پس از هماهنگی‌های انجام‌شده میان دولت و وزارت نفت، ۵ محموله فرآورده‌های نفتی به این کشور تحویل داده شد. از آن روز به بعد، رابطه این دو کشور صمیمانه‌تر از گذشته شد. به طور کلی ونزوئلا دوران پرفرازونشیبی را گذرانده است.
وی تصریح کرد: این کشور اگر از ثبات لازم برخوردار باشد برای اوپک بهتر است تا آنکه کشوری ضعیف و پرالتهاب باشد. ترامپ هم علاقه بسیاری برای استثمار این کشور دارد اما همه‌چیز بستگی به سیاست رئیس‌جمهوری این کشور دارد.
وی افزود: دیدگاه اعضای اوپک مبتنی بر دو شاکله اصلی است. به این ترتیب که کشورهای با جمعیت زیاد مانند ایران، ونزوئلا، نیجریه و ... عمدتاً طرفدار افزایش درآمدهای نفتی خود از طریق افزایش بهای نفت هستند درحالی‌که کشورهایی با جمعیت اندک و تولید بیشتر مانند عربستان، کویت، قطر و ... طرفدار افزایش سهم خود در تصمیمات اوپک هستند.
به گفته این کارشناس بین المللی انرژی، البته قطر دیگر از اوپک خارج شده است، اما همچنان عربستان قدرت اصلی را در اوپک در اختیار دارد. پیوندهای ونزوئلا و ایران بسیار قدیمی است و کشورهای عربی چندان دل‌خوشی از این کشور ندارند.
رئیس دفتر مطالعات انرژی وین با اشاره به اینکه سیاست‌های داخلی ونزوئلا تأثیر خاصی روی تصمیمات اوپکی آن‌ها ندارد گفت: ونزوئلا نیازمند درآمدهای نفتی است بنابراین خیلی برخلاف منافع خود حرکت نمی‌کند و صنعت نفت این کشور هم با پاک‌سازی که چاوز انجام داد، کاملاً در خدمت دولت این کشور است. در حالیکه در دوران اصلاحات بود که برخی کارکنان نفت و مدیران آن علیه چاوز، رییس جمهوری سابق ونزوئلا دست به اعتراض زدند که به یقه‌سفیدها معروف هستند. چاوز می‌گفت شرکت ملی نفت این کشور تبدیل به دولتی در دل دولت شده است به همین دلیل نیمی از کارکنان را اخراج کرد.
برکشلی ادامه داد: با بحرانی که ونزوئلا را فراگرفت چاوز از ایران کمک خواست و پس از هماهنگی‌های انجام‌شده میان دولت و وزارت نفت، ۵ محموله فرآورده‌های نفتی به این کشور تحویل داده شد. از آن روز به بعد، رابطه این دو کشور صمیمانه‌تر از گذشته شد. به طور کلی ونزوئلا دوران پرفرازونشیبی را گذرانده است.
وی تصریح کرد: این کشور اگر از ثبات لازم برخوردار باشد برای اوپک بهتر است تا آنکه کشوری ضعیف و پرالتهاب باشد. ترامپ هم علاقه بسیاری برای استثمار این کشور دارد اما همه‌چیز بستگی به سیاست رئیس‌جمهوری این کشور دارد.
