
به گزارش خبرگزاری دانا دانشمندان با استفاده از دادههای تصویرگر میدان وسیع برای کاوشگر خورشیدی پارکر (WISPR) توانستند برای اولین بار به زیر جو غلیظ سیاره زهره نگاه کنند و ویژگیهای زمینشناسی مانند ارتفاعات، فلاتها و دشتها را کشف کنند. یافتهای که میتواند به ما در درک بهتر مواد معدنی تشکیل دهنده این سیاره سنگی و مرموز کمک کند.
زُهره یا ناهید، دومین سیاره زمینسان منظومه شمسی است که در مداری میان مدارهای زمین و عطارد قرار گرفته است. سیاره زهره از نظر مداری، نزدیکترین فاصله به زمین را دارد، اما گرمترین سیاره در منظومه شمسی نیز هست و همین امر سبب شده تا پوشش غلظی جو آن را فراگیرد که دیدن آن را با چشم غیر مسلح دشوار میکند. این جو بسیار غلیظ نه تنها دیدن این سیاره را از زمین دشوار میکند بلکه به علت گرمای بسیار زیاد، برای کاووشگرهای فضایی نیز دشواریهای فراروانی ایجاد میکند. اما کاوشگر پارکر ناسا به نظر میرسد اولین نگاههای دقیق ما به سطح این سیاره را محقق کرده است.
برایان وود، اخترفیزیکدان آزمایشگاه تحقیقات نیروی دریایی ایالات متحده و عضو تیم WISPR میگوید: «زهره سومین شی درخشان در آسمان است، اما تا همین اواخر ما اطلاعات زیادی در مورد ظاهر سطح آن نداشتیم، زیرا دید ما از آن توسط یک جو غلیظ مسدود شده است. ولی اکنون، ما بالاخره برای اولین بار از فضا سطح آن را در طول موجهای مرئی میبینیم.» اگرچه زهره نسبتاً نزدیک به زمین است، اما مطالعه آن بسیار دشوار است. این سیاره به عنوان «همزاد شیطانی» زمین شناخته میشود، زیرا اگرچه از نظر اندازه، جرم، ساختار و ترکیب شبیه به زمین است، اما عمیقاً امکان حیات در آن غیر قابل تصور است.
انتشار اولین تصاویر از سطح شگفت انگیز سیاره زهره
زمین معتدل و مرطوب است، ولی زهره خشک و احتمالاً آتشفشانی است و دمای سطح آن به طور متوسط ۴۷۱ درجه سانتیگراد (۸۸۰ درجه فارنهایت) میباشد. آسمان زهره مملو از ابرهای ضخیم و سمی است که اسید سولفوریک میبارد. این ویژگی ها، بررسی سیاره را از نزدیک دشوار میکند و فرودگرهای ارسال شده به آن را در نهایت ذوب میکند. در واقع، این ابرهای خفه کننده، مشاهدات بیرونی سطح را اگر نه غیرممکن، اما بسیار دشوار میکنند. اینجاست که WISPR دانشمندان را شگفت زده کرد. سال گذشته، تصاویری از سمت شب زهره گرفته شد که به نظر میرسید ویژگیهای سطحی را از طریق لایههای ابر نشان میداد.
کاوشگر WISPR برای نور مرئی بهینه شده است. یعنی در طول موجهایی که چشم انسان میتواند ببیند عکس میگیرد. اما معلوم شد که این کاوشگر میتواند کمی دورتر را نیز ببیند، یعنی بخش مادون قرمز نزدیک به طیف نامرئی برای چشم انسان. وود توضیح میدهد در سمت روز زهره، که توسط خورشید گرم میشود، هرگونه تشعشعات فروسرخ سطح از بین میرود. اما در سمت شب، به نظر میرسد تغییرات دما در سطح سیاره به طور غیرمنتظرهای توسط این کاوشگر قابل تشخیص است. سایر فناوریها، مانند تصویربرداری راداری انجام شده توسط کاوشگر ماژلان در دهه ۱۹۹۰، و تصویربرداری مادون قرمز انجام شده توسط کاوشگر فعلی JAXA Akatsuki، نقشه بسیار خوبی از زمینشناسی سطح زهره را به ما ارائه کردهاند. به گفته محققان، مشارکت WISPR، اما درک ما را به سطح طیف مرئی میرساند.