کودک وابسته تربیت نکنید!!!

فاطمه ترکاشوند-کارشناس ارشد مشاوره-پایگاه خبری دانا(گروه سلامت و سبک زندگی) : مشقاتو نوشتی؟غذاتو خوردی؟مسواک زدی؟ دستشویی نداری؟ خودتو خیس نکنی ها... این دیالوگهای آشنای والدین را می شناسیم ، وقتی همه کارهای کودک را به او یادآوری میکنید آنها وابسته به تذکرات شما می شوند و تا به آنها یادآوری نکنید کارهاشان را انجام نمی دهند و باید دائم آنها را هل بدید.کودک برای کسب احساس امنیت دوست دارد با اطرافیان ارتباط صمیمی برقرار کند و از همین جا وابستگی شکل می گیرد اما اگر دلبستگی در کودک به شکل صحیح هدایت شود منجر به وابستگی نمی شود. اگر کودک در سالهای ابتدایی دلبستگی توام با امنیت را تجربه نکند در بزرگسالی نمی تواند یک رابطه سالم عاطفی برقرار کند.اگر نیازهای عاطفی کودک برطرف نشود و او احساس ایمنی نکند دچار درماندگی و نوعی حالت وابستگی می شود. شخصیت های وابسته در سنین یک تا سه سالگی طرد شدگی را تجربه کرده اند. رفتار والدین بر روی کودک بسیار اثرگذار است مثلا مادری که خود دچار وابستگی باشد ، کودک او نیز دچار وابستگی خواهد شد. این والدین با محبت افراط گونه برای از دست ندادن حمایت کودک او را به خود وابسته می کنند تا کودک از کنار آنها جدا نشود. بسیاری از مشکلات زناشوئی عاملی در ایجاد ترس و عدم امنیت کودک است که در بزرگسالی باعث وابستگی شدید کودک می شود. این حالات اگر ادامه پیدا کند فرد دچار اختلال شخصیت وابسته می شود. افرادی که دچار این اختلال هستند به نوعی در انجام فعالیت های روزانه خود محتاج دیگران هستند،از دیگران متوقع بوده ومسئولیت های مهم زندگی را به دیگران محول می کنند. وظایف و کارهای شخصی فرزندتان را به بهانه کمک و دلسوزی انجام ندین. از اینکه بچه هایتان اشتباه کنن اصلا نترسید. به جای فرزندتان تصمیم نگیرید. مسئولیت ریز و درشت و کوچک به او بسپارید و در ازای انجام هر کدام تشویق های کلامی بدید و نشان بدید که چقدر خوشحال می شوید کاراشو خودش انجام می دهد..از سال دوم زندگی کودک میخواهد مستقل بشود و اگر شما جلوش بگیرید ودائم بخواهید کارهاشو انجام بدید کودک مرحله استقلال را درست طی نمی کند  و در آینده بزرگسالی وابسته می شود.