سال ۲۰۲۲ در بسیاری از زمینه‌ها چالش‌برانگیز بود؛ تغییرات اقلیمی، جنگ‌ها و درگیری‌ها، گرسنگی و بحران جهانی انرژی در پی همه‌گیری کووید-۱۹، با بدترین تأثیرات برای فقیرترین افراد همراه شد. اما در میان سوال این است که ثبات و انعطاف‌پذیری در اقتصاد جهانی چگونه محقق خواهد شد؟
تقی حسن زاده، پایگاه خبری دانا، سرویس راهبرد و انرژی؛ سال ۲۰۲۲ در بسیاری از زمینه‌ها چالش‌برانگیز بود؛ تغییرات اقلیمی، جنگ‌ها و درگیری‌ها، گرسنگی و بحران جهانی انرژی در پی همه‌گیری کووید-۱۹، با بدترین تأثیرات برای فقیرترین افراد همراه شد. این چالش‌ها همگی نشانه‌های طولانی‌مدت و روند‌های بزرگ هستند. ما شاهد ظهور تهدید‌ها در مقیاس و سرعت بی‌سابقه‌ای هستیم و مقابله با این چالش‌ها مستلزم تمام منابعی است که در اختیار داریم.
برای گذار موفقیت‌آمیز به یک اقتصاد جهانی باثبات‌تر و انعطاف‌پذیرتر، ما به چیزی بیش از اقدامات اضطراری ساده و کوتاه‌مدت نیاز داریم.
اهداف توسعه پایدار طرحی را برای رسیدگی به چالش‌های بزرگ جهانی، از تغییرات آب‌وهوایی گرفته تا گرسنگی، فقر تا نابرابری، ارائه می‌دهد و این کار با ترویج منافع اجتماعی و زیست‌محیطی در کنار رشد اقتصادی پایدار انجام می‌شود. ما باید برای راهبرد‌های صنعتی آینده، با هم کار کنیم و بر موارد اصلی که در ذیل شرح داده شده است، تکیه کنیم.
ایجاد انعطاف‌پذیری و پایداری در زنجیره تامین صنعتی
ایجاد ثبات و انعطاف‌پذیری در سیستم اقتصادی جهان مستلزم نگاه دقیق‌تر به عملکرد زنجیره‌های تامین جهانی است که زیربنای چشم‌انداز صنعتی مدرن است. جهانی شدن به هر کشور یا منطقه‌ای اجازه داده است تا با استفاده از نقاط قوت و مزیت‌های رقابتی خود، تا حدودی در زنجیره ارزش سهیم باشند. با این حال، بحران‌های اخیر نیاز به ایجاد تعادل بین کارایی با درجاتی از انعطاف‌پذیری محلی یا منطقه‌ای را برجسته کرده‌اند. ما به همکاری بیشتر با بخش خصوصی برای اطمینان از انصاف، انعطاف‌پذیری و پایداری در کل زنجیره تامین نیاز داریم و باید اطمینان حاصل کنیم که تولیدکنندگان در کشور‌های در حال توسعه به یک معامله عادلانه دست پیدا می‌کنند و منابع کمیاب حفظ می‌شوند.
امکان پذیرش، انتقال و انتشار فناوری
در حالیکه برخی اختلالات مخرب هستند، برخی می‌توانند فرصت‌های خارق‌العاده‌ای را به ارمغان آورند. ما در بحبوحه انقلاب صنعتی چهارم هستیم. فناوری‌های دیجیتال پیشرفته به‌طور کامل نحوه تولید کالاها، نحوه کار مردم و حتی نحوه مصرف محصولات را تغییر می‌دهند. گسترش گسترده‌تر این فناوری‌ها ضروری است، اما پذیرش موفقیت‌آمیز فناوری‌های پیشرفته به توسعه قابلیت‌ها و زیرساخت‌های پشتیبانی بستگی دارد.
ایجاد نیروی کار آینده
پیشرفت‌های تکنولوژیکی جایگزین مهارت‌های انسانی نمی‌شوند، اما ترکیبی از مهارت‌های مورد نیاز تولیدکنندگان را تغییر خواهند داد. در واقع، توسعه ناکافی مهارت‌ها به عنوان یکی از بزرگ‌ترین موانع برای عملکرد شرکت در مناطق و اندازه‌های مختلف ذکر می‌شود. راه‌های زیادی برای این موضوع از بهبود پیوند بین کارفرمایان و ارائه‌دهندگان آموزش گرفته تا گسترش آموزش در حین کار و گسترش پایگاه جمعیتی نیروی کار تولیدی وجود دارد. سرمایه انسانی همچنان زیربنای بهره وری صنعتی است و تولید همچنان منبعی برای کار پردرآمد و سودمند است.
تسریع کربن‌زدایی و پیشبرد اقدامات اقلیمی
تاب‌آوری همچنین به پایداری محیطی و اجتناب از بدترین اثرات تغییرات آب‌وهوایی بستگی دارد. یک راهبرد صنعتی سبز در پرداختن به تغییرات آب‌وهوایی با جدا کردن رشد اقتصادی از فعالیت‌های کربن‌محور حیاتی است.
ادغام پایداری به عنوان هدف اصلی کسب‌وکار
در قلب دستور کار جهانی ۲۰۳۰، تضمین رفاه همه ضروری است به این معنی که کسب‌وکار‌ها باید فراتر از سهامداران فکر کنند و اطمینان حاصل کنند که نیاز‌های همه سهامداران ازجمله جوامع محلی، مشتریان، کارگران و نسل‌های آینده را در نظر می‌گیرند. دولت‌ها نیز در حصول اطمینان از اینکه سیاست‌های صنعتی مشوق اقدامات مسئولانه در تامین منابع، تولید و مدیریت ضایعات هستند، نقش دارند.
ایجاد فضایی برای همکاری
ماهیت جهانی شبکه‌های تولید صنعتی و همچنین مقیاس و پیچیدگی چالش‌هایی که با آن مواجه هستیم، به این معناست که همه ما باید برای ایجاد تغییرات پایدار با یکدیگر همکاری کنیم.
