به گزارش پایگاه خبری دانا از مهر مسیر، مسیرِ جنگ نبود. مسیر مقابله نبود، مسیر پاسخ گویی به دعوت مردم کوفه بود. مسیری برای همراهی بود. برای همدلی. برای همکاری شیعیان. اما ناجوانمردانه راهش را بستند. با آن عظمتش در یک بیایان غیر مسکونی جا گرفت و مقدمات جنگ فراهم شد. همین ایستادگی بر مسیر بود که او را غافله سالار شهیدان کرد.
چند صباحی بیشتر نمانده به دهه محرم. دهه‌ای که فرصتی برایمان به ارمغان می‌آورد تا بتوانیم هدف از قیام اباعبدالله و مسیر حرکت امام حسین(ع) و درس‌های قیام و نهضت آن حضرت را برای همه نسل‌ها بازخوانی و بروزرسانی کنیم. این ماه فرصتی است برای دوستی با خدا. خیلی‌ها سال‌شان با محرم آغاز می‌شود. خیلی‌ها چله‌گیری‌هایشان با آغاز این ماه است. آغاز محاسبه نفس و مراقبت و مواظبت و در مسیر اعتلا و کمال قرار گرفتن.
پیامبر می‌فرماید:«خداوند از محبت امام حسین(ع) در دل مومنان حرارتی قرار داده که به سردی نمی‌گراید.» اما در مقابل نسل جوان، شاید آنقدر که باید از سیره و سبک زندگی اهل بیت(ع) اطلاعات ندارند. در این گزارش چند درس کوچک اما بزرگ درباره سبک زندگی امام حسین(ع) و اهمیت عزاداری برای آقا اباعبدالله برایتان روایت می‌کنیم.
تأکید بسیاری بر زنده نگه‌داشتن واقعه خونین کربلا و شهادت امام حسین (ع) شده است
* چرا بعد از ۱۴۰۰ سال برای امام حسین عزاداری کنیم؟
برای برخی‌ها سوال است که امام حسین که ۱۴۰۰ سال پیش شهید شد، چرا باید برایش عزاداری کنیم! اما اگر حتی یک‌بار با خلوص نیت در مراسم عزاداری آقا اباعبدالله شرکت کرده باشید به رازی که در آن نهفته است، پی خواهید برد. در کلمات ائمه (ع) تأکید بسیاری بر زنده نگه‌داشتن واقعه خونین کربلا و شهادت امام حسین (ع) شده است که برای بهره برداری هر بیشتر نسل‌های بشر، از درس‌ها و عبرت‌های این واقعه عظیم است. شهید مطهری می‌فرماید: «شمر زمانه‌ات را بشناس.» این ماه فرصتی است برای تجدید میثاق با اهل بیت و برائت از کسانی که مخالف راه اهل بیت هستند. تنها با درک واقعه کربلاست که می‌توان امام حسینی‌ها و شمرهای زمانه را شناخت.
دکتر «معصومه ظهیری» استاد حوزه و دانشگاه می‌گوید: «با بزرگداشت شعایر و سنت‌های نیکویی که از سیره اهل بیت(ع) به ما رسیده است؛ دل‌هایمان جلا پیدا می‌کند. بعد از شهادت اباعبدالله حسین، همه فرزندان شان، ائمه اطهار، معصومان و اولادشان برای آن حضرت مجلس گرامیداشت و انتقال پیام‌های ارزشی کربلا و پیام‌های مبارزه با ظلم و ظلم ستیزی و حیاط طیبه زندگی با اهل بیت(ع) و مدل زندگی اهل بیت(ع) را ترویج دادند و تبلیغ کردند. بنابراین این وظیفه بر دوش ماست تا راه آن حضرت را زنده نگه داریم و یکی از مهم‌ترین اموری که در محرم برای ما واجب هست، ابراز محبت به اهل بیت(ع) است و برائت و بیزاری از دشمنان و آنانی که در حق اهل بیت ظلم روا داشتند.» البته یادمان باشد که امام حسین(ع) یار می‌خواهد نه سیاهی لشکر.
اولین مکانی که باید ابراز محبت و پیامِ عشق به اباعبدالله به فرزندان منتقل شود، خانواده است.
* «من غم و مهرِ حسین، با شیر از مادر گرفتم»
اولین مکان گردهمایی، همدلی، همراهی و یادگیری ما در خانواده است، بنابراین اولین مکانی که سزاوار است، ابراز محبت در آن صورت بگیرد و پیامِ عشق به اباعبدالله به فرزندان منتقل شود، خانواده است.
دکتر «معصومه ظهیری» با اشاره یک بیت از نوحه برای امام حسین، می‌گوید: «من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم»؛ این بیت نشان می‌دهد که نقش مادران، بانوان، مادربزرگ‌ها و خواهرها چقدر والاست. در خانواده ابراز محبت و نشان دادن بیزاری از دشمنان و همدلی و همراهی با کاروان کربلا اهمیت زیادی دارد. با نگاهی کوتاه در سبک زندگی اهل بیت(ع) و امام حسین(ع) به عنوان امام معصوم و حضرت ابوالفضل برادر بزرگوارشان به عنوان کسی که اهل بصیرت و وفاداری صداقت یاد می‌گیریم و جوانی و اطاعت و همراهی را از حضرت علی اکبر یاد می‌گیریم.
همچنین از بانوان همراه امام؛ امام شناسی، سر در مقابل دشمن فرود نیاوردن را می‌آموزیم. مهم‌تر از همه جهاد تبیین را؛ اولین کسی که بعد از واقعه کربلا پیام‌رسانی کرد و جهاد امام حسین(ع) در راه خدا را روایت کرد؛ حضرت زینب(س) است. «کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود، سِّر نی در نینوا می‌ماند اگر زینب نبود».
با تعقل و تفکر و جست‌وجوی خانوادگی در سبک زندگی امام حسین(ع) خیلی چیزها دستگیرمان می‌شود. گاهی اوقات فضای خانواده به اندازه آن دور هم نشستن‌ها در یک شب برای خواندن زیارت عاشورا، حتی به اندازه چند فراز به ما کمک‌های زیادی در یادگیری سبک زندگی اهل بیت می‌کند تا حتی مرگ‌مان هم چنین مرگی شجاعانه و عارفانه و عاشقانه در راه خدا باشد.
نماد بیرق مشکی سر در خانه‌های ما در محرم این است که به دنیا بگوییم که آزاده زیستن را از اباعبدالله الگو گرفتیم.
* بر سر سفره محبت اهل بیت(ع) زندگی کردن، یک مدل و روشی هم دارد
گفتیم که محرم ماه فرصت است. ماه به خود آمدن. ماه روایت. ماه تبیین و بیان. ماه اندازه گیری. ماهی برای اینکه ببینیم چقدر زندگی، مسیر، عمر، جان و هدف گذاری‌های ما در تطبیق با زندگی اهل بیت(ع) است. چقدر از خود گذشتگی برایمان ارزش دارد و چقدر می‌توانیم دیگران را به دین دعوت کنیم. امام حسین با محبت و صبر جنگ را به تاخیر انداختند تا اگر کسی در لشکر دشمن هنوز فرصت به خود آمدن را داشت، در این فرصت تاسوعا تا عاشورا به خود بیاید و واقعا این طور شد و عده‌ای به اباعبدالله پیوست.
برای ورود به این ماه باید خودمان را آماده کنیم تا بیشتر از رزق این ماه بهره ببریم. ظهیری می‌گوید: « چند کار ساده برای ورود به ماه محرم پوشیدن لباس مشکی و نصب بیرق مشکی در خانه است. امام حسن عسکری علیه السلام فرموده است: مؤمن پنج نشانه دارد: اقامه پنجاه و یک رکعت نماز (مجموع نمازهای واجب و نافله‌های نمازهای یومیه)، زیارت اربعین، انگشتر عقیق در دست راست کردن، در سجده پیشانی بر خاک نهادن و «بسم الله الرحمن الرحیم» را (در نماز) بلند گفتن.» این ها نشانه شیعه است. شیعه عمق معرفتش، بلندای اعتقاداتش خیلی زیاد است. ولی این نشانه باید باشد تا دیگری تو را بشناسد و با داشتن این نمادها وابستگی‌ات را به دسته و گروه و طایفه ات نشان می‌دهد، بنابراین نماد بیرق مشکی دم در خانه‌های ما این است که به دنیا بگوییم، مدل آزاده زیستن را از اباعبدالله الگو گرفتیم و به بچه‌هایمان یاد می‌هیم که بر سر سفره محبت اهل بیت(ع) زندگی کردن، یک مدل و روشی هم دارد.»
از دیگر نشانه‌های ابراز عشق با اباعبدالله و اهل بیت، دعا خواندن است. همین دعا و ذکر خوبی‌های اهل بیت گفتن و از دشمنان بدی گفتن و روش آن‌ها را تقبیح کردن. در خانه‌ها نذری دادن‌ها؛ همه و همه نشانه‌های اهل بیت دوستی است که برایمان ثمرات معنوی دارد.
امیدواریم این محرم هم محرم با حسین زیستن و از حسین آموختن در کنار ارزشهای اباعبدالله روایت کردن و انتقال دادن و زنده ماندن به ولای ولایت و در زیر پرچم و لوای اهل بیت خوب زیستن را مهربانی را همدلی را بیاموزیم و به دیگران نیز یاد دهیم.
