استراتژی استعمارگران در خصوص ایران خام فروشی نفت است/ لزوم واقعی شدن قیمت سوخت / درآمد عظیم نفتی توهم است

به گزارش گروه انرژی خبرگزاری دانا، محمدحسن قدیری ابیانه در گفتگو با خبرنگار گروه انرژی خبرگزاری دانا گفت: کشور ایران نفت خیز است و این نعمت بزرگی است که خدا به مردمان این کشور داده است؛ همین نفت خیر بودن ایران سبب شده تا استراتژی استعمارگران در خصوص این کشور  و  دیگر کشورهای نفت خیز خام فروشی نفت باشد.

به گفته این استاد دانشگاه؛ خواست کشورهای استعمارگر این است که نفت تنها ابزار اداره کشورهای نفت خیز باشد تا همواره نیاز این کشورها به فروش نفت برای اداره جاری مملکت و مردم تمام نشود.

نویسنده کتاب توهم نفتی و اقتصاد استراحتی تصریح کرد: تا مادامی که  این اهرم در دست استعمار باشد با خریدن یا نخریدن نفت از کشورها می توانند به یک کشور فشار وارد کنند و جلوی پیشرفت آن را بگیرند.

هزینه نشدن درآمد حاصل از فروش نفت برای توسعه
این استاد دانشگاه ادامه داد: در این راستا سیاست کشورهای استعمارگر همواره این بوده که کشورهای نفت خیز نباید تولید ثروت داشته باشند و برای اینکه به ثروت دست نیابند نباید کار کنند و برای اینکه کار نکنند باید فرهنگ کار در آن جوامع منهدم شود؛  این سیاست سالهاست که در کشور ما و همه کشورهای نفت خیز دنبال می شود.

وی افزود: بعد دیگر این استراتژی این بود که کشورهای نفت خیز نباید درآمد حاصل از فروش نفت را برای توسعه و آبادانی هزینه کنند و برای اینکه این اتفاق بیفتد باید مصرف گرایی را در آنها دامن بزنند. آنها این سیاست را پیاده کردند  و باز برای اینکه پول نفت به خود کشورهای خریدار (که اغلب جوامع غربی هستند) برگردد، مصرف کالاهای غربی را ترویج کردند.

به گفته قدیری ابیانه غربی ها در این کار موفق شدند و مصرف کالای غربی در کشورهای جهان سوم و در حال توسعه به نوعی نشانه تشخص و طبقه اجتماعی شد، سیاستی که  در کشور ما نیز اجرا شد؛ در عین حال دلیل اینکه کشورهای استعمارگر،  رژیم پهلوی و رژیم  ال سعود را به کشورهای نفت خیز تحمیل کردند پیشبرد این سیاست ها بود.

سفیر سابق ایران در استرالیا و مکزیک افزود: لذا در حال حاضر به دلیل فرهنگ سازی ضعیف  در زمینه کار از یک طرف و مصرف گرایی از طرف دیگر اقتصاد کشور ما همچنان مبتنی بر اقتصاد نفتی است.

قدیری ابیانه خاطر نشان کرد: یکی از مسایلی که استعمار به ما تحمیل کرد این تفکر بود که چون ما نفت داریم به کار کردن نیازی نداریم؛ که البته استعمار در ترویج این تفکر موفق بود درحالی که ایران یک کشور مذهبی است و طبق آموزه های دین کار یکی از نشانه های فرد مومن است؛ خدا در قرآن می گوید ای آل داوود به شکرانه نعمتی که به شما داده ایم کار کنید.

کارشناس امور استراتژیک وزارت امور خارجه افزود: اگر  ما به همین توصیه های دینی  گوش می کردیم جزو توسعه یافته ترین کشورهای جهان بودیم. درحالی که آمار ها نشان می دهد در میان کشورهای دنیا بیشترین تعطیلات مناسبتی را داریم یعنی حدود  25 روز  در حالی که تعطیلات مناسبتی درآمریکا 7 روز است؛ در ایران یک نفر کار می کند و چهار نفر میخورند در حالی که در یک خانواده 4 نفره در اروپا دو نفر و در انگلیس سه نفر کار می‌کنند. ساعت مفید کاری در ایران گاهی به  پایین ترین سطح در جهان نیز رسیده است و حتی  22 دقیقه در روز نیز در آمار ها آمده است.

وی یادآوری کرد: ایران جزو کشورهای پر مصرف دنیا محسوب می شود و از نظر تنبلی بعد از عرب ها رتبه دوم دارد، این آمار به آن معناست که ما نه تنها  موفق نبودیم توطیه استعمار را خنثی کنیم بلکه بیشتر از خواست آنها در آن غرق شدیم.

تاکید رهبری بر ضرورت رهایی از اقتصاد وابسته به نفت
این استاد دانشگاه گفت: مصرف گرایی در کشور سبب شد تا رهبر معظم انقلاب بر ضرورت رهایی از اقتصاد وابسته به نفت تاکید کنند ولی ما نتوانستیم در جهت منویات ایشان حرکت کنیم.

به گفته قدیری ابیانه  مشکل بزرگتری که از  وابستگی اقتصادی به نفت داریم، وابستگی ذهنی به نفت است به این معنا که مردم  تصور می کنند درآمد نفت صدها برابر میزانی است که به صورت رسمی اعلام می‌شود به همین جهت این باور در میان آنها شکل گرفته که  دولت مسوول تامین درمان، مشیعت، شغل و رفاه آنهاست.

کارشناس ارشد روابط بین‌الملل افزود: نه تنها مردم این باور را دارند که دولت مسوول تامین تمامی امکانات است بلکه مسوولان نیز این باور را دارند که باید تمامی امکانات را برای مردم تامین کنند؛ این باور غلط در حالی در کشور  جا افتاده است که در دنیا مردم می دانند خود آنها هستند که کشور را اداره می کنند.

سفیر سابق ایران در استرالیا و مکزیک یادآوری کرد: درست است که در چند سال گذشته درآمد حاصل از نفت بی سابقه بالا رفت اما در نهایت باید از وابستگی به اقتصاد نفتی نجات پیدا کنیم، جدای از وابستگی ذهنی مردم به درآمدهای نفتی، مردم مدام این مطالبه را هم  دارند که سهم من از نفت چه شد؟ در حالی که نمی گویند نقش من در تولید ثروت چیست؟ همه انتظار دارند پول نفت سر سفره هایشان بیاید در حالی که جای نفت در سر سفره نیست.

مرتفع نشدن مشکلات با اتکا به نفت
به گفته این استاد دانشگاه، این سرمایه باید در جهت تولید ثروت به کار برود لذا باید توهم زدایی را در دستور کار قرار دهیم. رسانه ملی و دولت و رسانه ها باید دست به کار شوند و مردم  را قانع کنند که با اتکا به نفت نمی توانند مشکلات ونیاز های خود را مرتفع کنند و اگر نیازی دارند به جای مطالبه گری باید کار کنند. این تصور که این بودجه های نجومی حاصل از فروش نفت در اختیار دولت است باعث شده مردم نقش خود را در پیشرفت امور نادیده بگیرند و تصور کنند اگر مدیریت درست شود همه مسایل حل خواهد شد.

وی ادامه داد: البته نقش مدیریت کارآمد را نمی توان نادیده گرفت اما این نقش مطلق نیست؛ اگر به جای مدیران امروزی، امامان معصوم هم اداره کشور را در دست می گرفتند بدون  همکاری مردم نتیجه ای حاصل نمی شد. ما همیشه نقش مسوولان را پر رنگ تر از حد واقعی می بینیم  و دلیل وجود همه مشکلات را  ناتوانی آنها می دانیم؛  مدیریت موثر است ولی ده درصد  از سوی دیگر در مشکلات کنونی تحریم ها نیز تاثیر دارد ولی تاثیر آنها هم زیاد نیست و بیشتر از 15 درصد تجاوز نمی کند.

قدیری ابیانه تاکید کرد: توقع مردم باعث می شود که دولت ها با استقبال خوب بر سر کار بیایند ولی زمان رفتن خوب بدرقه نشوند. خدا در قران می گوید تغییری در ملت ها ایجاد نمی شود مگر اینکه خودشان بخواهند؛ خداوند نمی گوید اگر مدیران تغییر کنند اوضاع بهبود می یابد. ما باید مشکلات اصلی کشور را برای مردم بازگو کنیم شاید برخورنده باشد ولی مردم باید بدانند در ظهور و بروز مشکلات نقش دارند و حتی سهم اصلی در وجود مشکل مردم هستند و برای حل مشکلات باید سبک زندگی خود را تغییر دهند.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: وقتی خبری مانند فساد 3000 میلیاردی پیش می آید همه فکر می‌کنند که نظام را فساد گرفته در صورتیکه که نظام جمهوری اسلامی جز سالم ترین نظام ها در دنیاست. مردم در مناطق مرزی فکر می کنند حقشان خورده شده در صورتیکه در تهران نیز مردم همین تصور را دارند که حقشان خورده شده است؛  این مشکل برآمده از آن توهم درآمد عظیم نفتی است که هرچه به مناطق نفت خیز نزدیک تر می شویم بیشتر  هم می شود و مردم خودشان را با آن ور آب ها مقایسه می کنند.

کارشناس امور استراتژیک وزارت امور خارجه ادامه داد: مردم در مناطق جنوبی انتظار دارند رفاهی در حد امارات داشته باشند، این در حالی است که درآمد نفتی امارات اندازه درآمد نفتی ایران است اما صرف کشوری به اندازه قشم می شود؛ بله اگر ما هزینه نفت را برای قشم خرج می کردیم، قشم نیز مانند دوبی می شد ولی ما آن را برای مساحتی بیست برابر دوبی خرج می کنیم.

نویسنده کتاب توهم نفتی و اقتصاد استراحتی ادامه داد: در عین حال مردم می پرسند چرا کشورهایی که نفت ندارند پیشرفته تر از کشورهای نفت خیز هستند اما متوجه نمی شوند که ساعات مفید کار در آن کشورها بسیار بیشتر از ایران است.

اولیت های تحقق اهداف سند چشم انداز
قدیری ابیانه در پاسخ به این سوال که برای رسیدن به اهداف سند چشم انداز نفت و انرژی چه مسیری را باید طی کند؟ گفت: اول باید وابستگی به نفت را کاهش داده و امور جاری را از درآمدهای حاصل از فروش نفت اداره نکنیم و درآمد حاصل از نفت را برای توسعه و عمران هزینه کنیم؛ در عین حال فرهنگ سازی کنیم تا مردم بدانند رسیدن به اهداف سند چشم انداز در گرو کار و تلاش همه مردم است در حالی که مردم تصور می کنند تحقق اهداف سند چشم انداز هم در دست حکومت است.

وی با اشاره به مشکلات صنعت نفت ادامه داد: ما نفت خام 110دلار را به پالایشگاه می بریم و به نفت سفید تبدیل می کنیم و با هزینه حمل و نقل 160 دلار برای کشور تمام می شود و در مخزن کمتر از 6 دلار می فروشیم. در حالی برای سوخت یارانه می دهیم که این اصل اساسی را پذیرفته ایم که هر کس بیشتر هوا را آلوده کند بیشتر یارانه می گیرد.

قدیری ابیانه با اشاره به بودجه 93 گفت : بودجه سنواتی سال 93 با بیش از 50 هزار میلیارد  تومان کسری بسته شده و تحقق پیدا نخواهد کرد از همین رو دولت باید به سمت هدفمندی برود و قیمت سوخت را به واقعیت نزدیک کند.  در حال حاضر دولت بنزین را 2400 تومان می خرد و 700 تومان به دست مردم می رساند و این مابه التفاوت از تولید 200 تن طلا در کشور بیشتر است.  آیا از این احمقانه تر می توان عمل کرد که معادل تولید یک قرن طلا را در باک ماشینها بریزیم که شهر را آلوده کنند و  بعد بگوییم پایتخت را باید عوض کرد؟