دنیل وسون نورولوژیست دانشگاه کیس وسترن ریززو طرز بو کردن چند جفت از موش ها را که در یک محوطه و کنار هم بودند را مورد بررسی قرار داد و در اولین مشاهداتش متوجه شد زمانی که موشی شروع به بو کردن بدن موش دیگری می کند، هر دو موش سطح بو کردن خود را افزایش می دهند. اما زمانی که موشی شروع به بوکردن صورت موش دیگر می کند، موش مقابل میزان بو کردن خود را پایین می آورد.
تحقیقات بیشتر در این زمینه نشان داده است که بوکردن صورت موش های بزرگتر توسط موش های کوچکتر نه تنها سطح بو کردن آنها پایین نمی آید بلکه در بعضی مواقع آن را افزایش نیز داده اند. در عوض زمانی که موش های بزرگتر موش های کوچکتر را بو می کردند، موش های کوچکتر سطح بوکردن خود را پایین نمی آوردند و با رفتارهای تهاجمی از قبیل زدن، گازگرفتن و پریدن روی آن موش از طرف موش های بزرگتر روبه رو می شدند. در واقع موش ها با این کار می خواهند تسلط خود را در یک جامعه اجتماعی نشان دهند.
شایان ذکر است که هنوز مشخص نشده چرا بو کردن صورت موش ها نوعی فعالیت اجتماعی محسوب می شود اما بو کردن بدن و پشت آنها رفتار اجتماعی تلقی نمی شود. اما شاید بتوان گفت که بو کردن صورت در موش ها همان ارتباط رو در رو یا همان (face to face) باشد که بین ما انسان ها متداول است.
وسون می گوید که ارتباط رو در روی موش ها می تواند بسیار خطرناک باشد و نتایج بدی از قبیل جراحت در گلو و گردن برای آنها به همراه داشته باشد.
