احزاب فصلی؛ طغیان های موسمی آرمان گرایانه

راهکارهای تقویت احزاب سازمان یافته در کشور

مهمترین نکات برای نتیجه گیری وتقویت احزاب سازمان یافته در کشور عبارتند از :
1- فعالیت احزاب سازمان یافته یکی از عوامل ارتقای شاخص های توسعه یافتگی برای یک نظام سیاسی دمکراتیک است.
2- فعالیت احزاب سازمان یافته منافعی دو جانبه برای نظام سیاسی از یک سو و نظام اجتماعی از سوی دیگر دارد.
3- وجود کار ویژه های مثبت احزاب، ضرورت توجه و حمایت جدی به آنان را افزایش می دهد.
4-احزاب فصلی بر خلاف احزاب سازمان یافته مانع توسعه یافتگی نظام سیاسی خواهند شد.
5- تدوین قوانین و برنامه ها باید به گونه ای باشد که شرایط تقویت احزاب سازمان یافته و تضعیف احزاب فصلی را فراهم آورد.
6- به منظور تقویت احزاب سازمان یافته و واقعی لازم است ذهنیت جامعه نسبت به نقش احزاب اصلاح شود. به دلیل سوابق تاریخی، افکار عمومی جامعه ایران نسبت به فعالیت احزاب منفی است. اصلاح این ذهنیت یکی از وظایف مهم نظام سیاسی است. هویت بخشی به احزاب واقعی و سازمان یافته می تواند حرکت نظام سیاسی در فرآیند توسعه را تسهیل و تسریع کند. در تحقق این هدف وزارت کشور ، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان تبلیغات اسلامی نقش مهمی ایفا می کنند. هر چند نقش خود احزاب در این هویت بخشی غیرقابل انکار است.
7- احزاب به عنوان تنها سازمان های غیرحکومتی که دارای کارکرد سیاسی هستند، همواره در رقابت برای کسب، حفظ و افزایش قدرت سیاسی خواهند بود. مشروعیت دهی به این رقابت ها از سوی نظام سیاسی و تمهید مقدمات و پذیرش ملزومات و نتایج آن یکی از ضروریات تقویت احزاب است. در همین راستا علاوه بر این که وزارت کشور باید شرایط رقابت مسالمت آمیز احزاب را فراهم کند، نظام سیاسی نیز باید ظرفیت پذیرش نتایج رقابت های مسالمت آمیز احزاب را ارتقا دهد و این ارتقای ظرفیت و فرهنگ مدارا را به جامعه منتقل کند.
8-مشارکت دهی احزاب در فرآیند تصمیم سازی های نظام سیاسی در سطوح ملی و استانی علاوه بر هویت بخشی، عاملی برای تقویت آنان محسوب می شود. مشارکت دهی احزاب دارای دو کارکرد اصلی است: اولا احزاب تلاش می کنند توانمندی های تخصصی خود را در حوزه های مختلف ارتقا دهند و ثانیا نظام سیاسی می تواند از این توانمندی های احزاب برای اتخاذ تصمیمات جامع تر و با ریسک پایین تر بهره برداری کند.
یکی از راهکارهای تقویت احزاب، حمایت های مادی و معنوی نظام سیاسی از آنان است. توزیع امکانات مادی و مالی به احزاب، هنگامی تقویت کننده است که عادلانه باشد. عدالت در توزیع امکانات مادی و مالی نیز بستگی تام به میزان، گستردگی و چگونگی فعالیت احزاب دارد. احزاب واقعی با توجه به کارکردهایی که دارند برای نظام سیاسی یک فرصت در جهت افزایش ظرفیت پاسخگویی به مطالبات اجتماعی که هدف توسعه یافتگی است، محسوب می شوند. فرصتی که باید از سوی نظام سیاسی مغتنم شمرده شود. به همین دلیل حمایت های مالی و مادی از احزاب برای نظام سیاسی هزینه محسوب نمی شود، بلکه نوعی سرمایه گذاری است.