محقق داماد: استاد داوری دانش و حکمت را با اخلاق و ادب برین ساخته است
آیتالله سیدمصطفی محقق داماد استاد حقوق دانشگاه شهید بهشتی یکی از سخنرانان این مراسم تجلیل بود. وی با اشاره به استقلال فرهنگستان علوم که دکتر داوری رییس آن است، اظهار کرد: هویت و ماهیت فرهنگستان علوم همواره با استقلالش شناخته میشده است و دکتر داوری تمام تلاش خود را برای حفظ این هویت به کار برد. ایشان از دانشمندانی است که دانش و حکمت را با اخلاق و ادب برین ساخت. من عالم و فیلسوف و فقیه و ادیب بسیار دیدهام، اما کسی که بین این دانش ها با اخلاق و ادب جمع کند خیلی کم دیدهام و نکته جالب درباره استاد داوری این است که ایشان دانش و حکمت را با اخلاق و ادب برین ساخته اند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به سابقه تاسیس فرهنگستان علوم عنوان کرد: در دوره ریاست استاد داوری در فرهنگستان این مجموعه با یک مشت کوبنده آهنین روبرو شد و میخواستند ماهیت استقلالی فرهنگستان را زیر سوال ببرند. مجموعه ای که هویتش به استقلال رییس و اعضای آن است و براساس مدارج علمی انتخاب میشوند.
خسروپناه: نگرش فلسفی به علوم انسانی از نیازهای روزگار ماست
در ادامه حجتالاسلام و المسلمین عبدالحسین خسروپناه، رییس موسسه حکمت و فلسفه ایران از جمله سخنرانان این همایش بود که با موضوع «دغدغههای دکتر داوری» درباره علوم انسانی به ایراد سخن پرداخت.
وی در ابتدای سخنان خود، اظهار داشت: این جلسه تکریم حکمت و فلسفه بوده و تکریم حکمت و فلسفه، تکریم انسانیت است. در این محفل استادی، بهانه سخن گفتن از حکمت شده است. مخصوصا حکمتی که در حل پرسشهای زمانه ما کارآیی دارد.
رییس موسسه حکمت و فلسفه ایران در بخش دیگری از سخنان خود عنوان کرد: اهل فلسفه 4 دستهاند: مورخ فلسفه، فیلسوف شناس، فلسفه شناس و متفکرانی که خود دغدغه فلسفی دارند و بدون اغراق تا آنجا که بنده اطلاع دارم، استاد داوری یک متفکر و فیلسوف حقیقی است و دغدغه فلسفه دارد و مسایل عصر جدید را با نگرش فلسفی بررسی میکند.
حجتالاسلام خسروپناه با تاکید بر نگاه فلسفی استاد داوری به فرهنگ، تجدد و علم مدرن، اضافه کرد: نگرش فلسفی به علوم انسانی که یکی از نیازهای جسمی روزگار ماست از دغدغههای اصلی استاد داوری است و به تعبیری ایشان نسبت به علوم و امور دغدغه فلسفههای مضاف دارد.
رییس موسسه حکمت و فلسفه ایران، اضافه کرد: به اعتقاد دکتر داوری زندگی متجددانه ما، زندگی پریشانی است و با فکر فلسفی آن را نپذیرفته ایم. نخست باید جامعه و جهان دینی را تعریف کنیم و سپس بعضی از شئون جهان متجدد را در آن وارد کنیم.
خسروپناه در پایان با تاکید بر لزوم سیاست گذاری در حوزه علوم، گفت : ما قبل از بحثهای جدی در علوم انسانی باید درباره این علوم سیاستگذاری کنیم. بدانیم که چیستند و چگونه بوجود آمدهاند و نسبت آن با عقلانیت و جامعه دینی ما چیست. اگر نیاز به تحول علوم انسانی هست که هست، قبل از پیچیدن نسخه برای علوم انسانی باید به چنین پرسشهای جدی پاسخ دهیم و با نگاه انتقادی با آن مواجه شویم.