به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) و به نقل از ايرنا، داستان های بسياری از زمان افلاطون وجود دارد كه بازگو كننده تجربيات نزديك به مرگ در انسان است. نكته مشترك تمام اين تجربه ها ديدن بدن از بالا و عبور از يك تونل تاريك است كه در آن سوی تونل نور روشني ديده می شود. همچنين اكثر آن ها از يك آرامش درونی به هنگام ديدن تونل ياد می كنند.
پژوهشگران دانشگاه ميشيگان آمريكا با بررسی سيگنال های مغزي 9 موش كه با ايست قلبي بيهوش شده بودند ، دريافتند تجربه نزديك به مرگ از روی فعاليت مغز و ارتباطات عصبي هشياری حتی پس از قطع جريان خون مغزی در انسان و حيوان قابل شناسايی است.
اين نخستين بار است كه فعاليت مغز به هنگام مرگ بر روی حيوانات بررسی می شود.
پيش از اين دانشمندان اين اتفاق را به فرآيند های فيزيولوژيكی بدن مربوط می دانستند اما با بررسی های انجام شده بر اين باورند كه فعاليت های غيرعادی مغز ناشی از كاهش جريان خون در مغز است.
آن ها به هنگام فعاليت های مغزی موش در حال مرگ سطح بالايی از فركانس گاما را مشاهده كردند كه نشان می دهد از نظر علايم الكتريكی در حالت تجربه نزديك به مرگ ، سطح فركانس گاما نسبت به حالت هوشياری بيشتر است.
اين تحقيق همچنين نشان می دهد در مراحل اوليه مرگ بالينی، مغز قادر است فعاليت مغزی اش را به خوبی سازمان دهی كند.
تجربه نزديك به مرگ در 20 درصد از كسانی كه از حمله قلبی نجات يافته اند گزارش شده است و معمولا به صورت خروج روح از بدن ديده می شود.
محققان اميدوارند بتواند با تغيير نوسانات گاما در مدت زمان مشابه در انسان، تجربيات نزديك به مرگ را بررسی كنند و پاسخ سوالات خود را بيابند.
