سال تحصیلی همراه با بیم های همیشگی از راه رسید؛
هنوز افکار عمومی، حادثه سوخته شدن دختران شین آباد را فراموش نکرده است؛ دانش آموزانی که پس از آتش گرفتن بخاری نفتی در کلاس درس محبوس شدند و زنده زنده میان زبانه های آتش سوختند.
به
گزارش خبرنگار گروه آموزش خبرگزاری دانا (دانا خبر)، حالا به لطف نوشداروی وزارت
آموزش و پرورش، مدرسه دختران روستای شین آباد، بخاری استاندارد دارد، ولی همچنان
هزاران کلاس درس در گوشه و کنار کشور از نعمت تجهیزات گرمایشی استاندارد محروم
هستند.
با وجود آنکه به نیمه دوم سال وارد می شویم و از این پس باید سردتر شدن هوا را در مناطق سردسیر کشور انتظار داشته باشیم، اما رییس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور در اظهار نظری قابل تامل گفته است که سیستم گرمایشی 150 هزار کلاس درس کشور ناایمن است.
مرتضی رییسی به ایسنا گفته است که برای استانداردسازی سیستم‌های گرمایشی تمام مدارسی که دارای بخاری‌های ناایمن هستند، هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز داریم و چنانچه به مرور این منابع در اختیار سازمان نوسازی قرار بگیرد، روند استانداردسازی سیستم‌های گرمایشی اجرا می‌شود.
اعتباری تنها برای یک پنجم مدارس
امسال به گفته این مقام مسوول، مبلغ 200 میلیارد تومان بودجه جهت استانداردسازی سیستم‌های گرمایشی مدارس در نظر گرفته شده است، اما مطابق اطلاعات آموزش و پروش، این اعتبارات می تواند فقط یک پنجم تجهیزات گرمایشی این کلاس ها را استانداردسازی کند.
این آمار و اطلاعات تازه از آنجا اهمیت بیشتری دارد که این گفته ها نه از سوی یک منتقد وزارت آموزش و پرورش، بلکه از سوی خود مسوولان وزارت آموزش و پرورش اعلام شده است.
یعنی در حالی که ابتدایی ترین وظیفه وزارت آموزش و پرورش، حفظ سلامت و برقراری امنیت جانی دانش آموزان است، اما این وزارتخانه با علم به اینکه 150 هزار کلاس درس فاقد تجهیزات گرمایشی استاندارد هستند، با دست خودش معلم و دانش آموز را به قتلگاهی بالقوه می کشاند.
چهار میلیون و نیم دانش آموز در خطرند
اگر فرض کنیم که در هر کلاس درس مدرسه، 30 دانش آموز درس بخوانند، با یک حساب سرانگشتی می توان گفت که حداقل چهار میلیون و 500 هزار دانش آموز که عمدتا در مناطق محروم زندگی می کنند، در معرض خطر آتش سوزی و مرگ قرار دارند.
البته این تعداد قربانی در شرایطی است که از یک کلاس درس، فقط 30 دانش آموز استفاده کند ولی واضح است که در بسیاری از نقاط دورافتاده کشور، یک کلاس درس فقط مختص 30 دانش آموز نیست و برخلاف ادعای وزارت آموزش و پرورش، هنوز هم مدارس چند شیفته زیادی در مناطق غربی و جنوبی کشور وجود دارد.
اگر آمار این کلاس های چند شیفته را هم به حساب بیاوریم، آنگاه می توان گفت که هم اکنون خیلی بیشتر از چهار میلیون و نیم دانش آموز در معرض سوختگی در کلاس درس قرار دارند.
گفته می شود که مدرسه دخترانه انقلاب اسلامی شین آباد به فاصله یک ماه از آتش سوزی، مجهز به پکیج شد و کل بنای ساختمان هم بازسازی شد.
نباید از یاد ببریم که بازسازی بنای ساختمان این مدرسه هم زمانی انجام شد که کارد به استخوان رسید و نبود تجهیزات اولیه در مدرسه، فاجعه ای انسانی به بار آورد.
درواقع انگار تا بحرانی پیش نیاید، بازسازی مدارس در اولویت فعالیت آموزش و پرورش قرار نمی گیرد.
علاوه بر مشکل وسایل گرمایشی غیر استاندارد، هم اکنون بسیاری از مدارس کشور نیاز به بازسازی دارند و ساختمان فرسوده بسیاری از مدرسه ها نیز جان دانش آموزان را تهدید می کند.
خطر ریزش ساختمان!
حتی در مدارس پایتخت که انتظار می رود امکانات و تجهیزات بهتری نسبت به مدارس شهرهای کوچک داشته باشند، فرسودگی و خطر ریزش ساختمان جدی است.
مطابق آمارهای رسمی، از مجموع شش هزار مدرسه پایتخت، حدود سه هزار و 700 مدرسه، دچار فرسودگی است که نیاز به تخریب و مقاوم سازی دارد.
حال تصور کنید که وقتی دانش آموز ساکن پایتخت در صورت وقوع زلزله، امنیت جانی ندارد و بیم فروریختن ساختمان مدرسه های فرسوده وجود دارد، با این وجود دانش آموزان مناطق محروم که گاه در مدارس کپری درس می خوانند، چگونه باید با آرامش و امنیت، بر سر کلاس های درسی بنشینند که هر لحظه امکان دارد زندگی آن ها را به خطر بیاندازد؟
