احمدرضا گنجی: نبودن موقعیت کاری مناسب علت فرار مغزها است

گنجی در پاسخ به سوال خبرنگار گروه آموزش خبرگزاری دانا (دانا خبر)، در رابطه با بهترین خاطرات دوران دانشجویی در دانشگاه شریف اذعان کرد: بهترین سال های زندگی من زمانی بود که در این دانشکده تحصیل می کردم. البته این بهترین بودن از لحاظ اجتماعی باعث شد که فهم و درک و شعور سیاسی من، خیلی افزایش پیدا کرد و هم از نظر علمی پایه ای در این جا پیدا کردم که در حقیقت در تمام 40 سال گذشته از آن استفاده کردم.

وی افزود: البته استادان خیلی عالی داشتیم که قطعا این اساتید اثر بیشتری بر روی زندگی ما داشته اند. دو تا از یکی از آن ها، دکتر اردبیلی بود که ایشان بسیار فرد مثبت و خوش برخوری بودند همچنین با دانشجویان خیلی خوب برخورد می کردند و همکاری خوبی بین دانشجو و استاد وجود داشت. دیگری دکتر دبیری که من از ایشان ترمودینامیک یاد گرفتم که مبنای کار های آینده من شد.

البته می دانیم که خیلی از دانشجویان دانشگاه شریف پس از فارغ التحصیلی در دوره کارشناسی جذب دانشگاه های آمریکا و غرب دنیا می شوند. در این مورد با دکتر گنجی هم صحبت شدیم. وی در مورد راه حل پیشنهادی خود، برای استفاده از جوانان تحصیل کرده در کشور گفت: علت اینکه مغزها از ایران می روند، این است که موقعیت را برای کار کردن در ایران فراهم نمی بینند. دلایل اجتماعی و سیاسی هم وجود دارد که افراد به این دلایل آینده کاری خوبی را در ایران پیش بینی نمی کنند. در حالی که تجربه کاری من نشان می دهد که کسانی که در ایران ماندند؛ هم برای خود و خانواده و هم برای این مملکت خیلی مفید واقع شدند. مسوولان باید از نظر شرایط اجتماعی جو را مثبت تر کنند تا جوان ما به خارج از کشور برای ادامه تحصیل نرود. به طور مثال افراد با توجه به شایستگی هایی که دارند کار ها را انجام دهند نه به دلیل وابستگی هایی که دارند.

وی در رابطه با فعالیت های خود در دوره کارشناسی در دانشگاه شریف ادامه داد: حقیقتا مهم ترین فعالیت من این بود که خیلی خوب درس می خواندم. از لحاظ اجتماعی نیز در انجمن های مختلفی چون انجمن اسلامی فعال بودم. این فعالیت ها در پرورش من بسیار مفید بود و با دیگران همکاری می کردم.

گنجی در پایان گفت: پیش از اینکه از ایران بروم، حدودا 5.5 سال در دانشگاه صنعتی اصفهان تدریس می کردم. دوره ای که در ایران تدریس می کردم، دانشجویان بسیار فعال بودند؛ در رابطه با دانشجویان حال حاضر اطلاعی ندارم. ولی دانشجویان آن زمان فشار زیادی بر رویشان بود که البته در دوره انقلاب فرهنگی بود. من در سال 1365 از ایران رفتم.