نکته‌ای که به تدریج از حاشیه به اصل می‌رود، این که شعار مرگ بر آمریکا در حال گره خوردن به مذاکره ایران و ۱+۵ است، به گونه‌ای که عده‌ای چنان می‌پندارند که مذاکره کنندگان ایرانی طرف آمریکا هستند و پشت به میهن مذاکره می‌کنند!
به گزارش گروه راهبرد خبرگزاری دانا و به نقل از تابناک این روز‌ها، روزهای آبان است؛ آبانی که خواه ناخواه رنگ استکبار‌ستیزی در خود دارد که در همین ماه است که هم حضرت امام در روزگاری نه چندان دور بر قوانین مستکبرانه رژیم سابق اعلام اعتراض کرد و هم دانشجویان پیرو خط همان امام، بر رفتار مستکبرانه آمریکا شوریدند.
نکته‌ای که به تدریج از حاشیه به اصل می‌رود، این که شعار مرگ بر آمریکا در حال گره خوردن به مذاکره ایران و ۱+۵ است، به گونه‌ای که عده‌ای چنان می‌پندارند که مذاکره‌کنندگان ایرانی طرف آمریکا هستند و پشت به میهن مذاکره می‌کنند!
بر پایه این گزارش، روزهای اخیر، در برخی رسانه‌ها چنان تبلیغ می‌شود که گویی قرار است مذاکره کنندگان به ژنو بروند و منافع ایران را به آمریکا بفروشند و بیایند؛ رویکرد غیر‌اخلاقی و غیر‌منصفانه‌ای که قطعا به زیان منافع این مردم است.
مذاکره‌کنندگان ایرانی فرزند این مرز و بوم هستند و از سوی بالا‌ترین نهاد نظارتی تأیید شده‌اند؛ افرادی هستند که نباید کسی در سربازی آنان برای این ملت، شک داشته باشد، که آنان در مذاکره برای به دست آوردن منافع ایران می‌کوشند و می‌رزمند. زمانی عده‌ای با سربازی خود، خاک این کشور را نگه داشتند و اینک برخی دیگر از همان سربازان، به دنبال منافع این خاک و مردمانش هستند!
فرض کنید در زمان جنگ تحمیلی، فرماندهان جنگ به یک استراتژی برای حمله یا دفاع می‌رسیدند؛ آیا به این استراتژی‌ها در کوچه و خیابان حمله می‌شد؟ آیا در زندگی سرمایه‌ای بالا‌تر از جان هست؟ آیا برای یک کشور بالا‌تر از خاک وجود دارد؟ در جایی که در زمان جنگ، یک تصمیم برگشت ناپذیر، ممکن بود جان و خاک مردم را نابود سازد، فرماندهان جنگ ناچار به تصمیم گیری بودند و در حد توان هم برای اجرای موفقیت‌آمیز استراتژی خود می‌کوشیدند و می‌رزمیدند؛ استراتژهایی که گاه با شکست و گاه با پیروزی همراه بود.
مهم‌ترین نکته زمان جنگ، به رغم همه تنوع‌ها و گرایش‌هایی که منجر به یک تصمیم‌گیری می‌شد، اجماع مردمی و رسانه‌ای پشت جبهه‌ها بود؛ آن هم حمایت از تصمیماتی که بالا‌ترین ریسک ممکن را برای کشور و مردم داشت.
اکنون نیز به رغم همه تنوع در گرایش‌ها و سلیقه‌ها درباره مذاکرات ایران و ۱+۵، سران کشور یک استراتژی را دنبال می‌کنند؛ استراتژی که در آن مهم‌ترین برنامه حفظ و ارتقای منافع ایران و ایرانیان است.
اما این استراتژی توسط چه کسانی اجرا می‌شود، مهم نیست؛ این یک استراتژی در قالب اجماع در درون هیأت حاکمه ایران است و به اجماع رسانه‌ای و عمومی نیاز دارد. دیپلمات‌های ایرانی سربازانی هستند که برای ایران می‌جنگند. آنان به موقع خود و به زبان خود مرگ بر آمریکا سر خواهند داد؛ بنابراین، این که این شعار را به آنان گره بزنیم، کار درستی نیست. چه کسی می‌داند که این دیپلمات‌ها اگر انقلابی‌تر از عده‌ای نباشند، کمتر از آنان نیز استکبار‌ستیز نیستند.
طوری تبلیغ نکنیم که پیش از آغاز نبرد دیپلماتیک، سربازان خودی قالب تهی کنند. باور کنیم آنان نیز ایرانی هستند! چراغشان در این خانه می‌سوزد. مذاکرات به معنای دوستی با هیچ کس نیست! مذاکره ابزاری مسالمت‌آمیز برای تحصیل منافع است.
این همه شتاب لازم نیست، به گاه نقد استراتژی ایران، این استراتژی نقد هم خواهد شد؛ به گاه تصمیم‌گیری برای انجام یک عمل سران کشور مشارکت خواهند کرد و در پایان، تصمیمی به ضرر منافع ایران گرفته نخواهد شد. این طبیعت یک نظام مردمسالار عقلایی است که ارکان و سرانش جز سود و خیر مردم و کشور چیزی نمی‌خواهند.
