به گزارش گروه راهبرد خبرگزاری دانا کتاب «نقش انرژی در روابط
ایران و ترکیه» که توسط امید شکری و به زبان انگلیسی چاپ شده مشتمل بر ۸ فصل است.
فصول اول و دوم به روابط تاریخی دو کشور همسایه بویژه از زمان حکومت صفوب و عثمانی اشاره دارد و روابط تاریخی این دو کشور را از قرن ۱٦ تا سال ۲۰۰۲ که حزب عدالت و توسعه به قدرت رسید مورد بررسی قرار می دهد.
فصل سوم به تشریح سیاست خارجی ترکیه می پردازد. سیاست خارجی ترکیه از سال ۲۰۰۲ و تحت هدایت احمد داود اوغلو که در آغاز کار به عنوان مشاور ارشد رجب طیب اردوغان فعالیت می کرد و بعد ها در سال ۲۰۰۹ به سمت وزیر امور خارجه ترکیه منصوب شد از وضعیت «امنیتی محور» به صورت همکاری های «اقتصادی محور» بویژه با کشورهای همسایه تغییر یافت. در سیاست جدید ترکیه همکاری دو جانیه و چند جانبه با کشورهای همسایه مورد توجه قرار گرفته و اصل بر حداکثر سود بنا نهاده شده است.
فصل چهارم به بررسی صنعت انرژی ترکیه می پردازد.
ترکیه بیش از ۹۸ درصد از احتیاجات خود در زمینه نفت و گاز را از کشورهای همسایه و بویژه از ایران ، روسیه و آذربایجان تامین می کند.
پس از دهه ۸۰ میلادی و بدنبال صنعتی شدن برخی از مناطق ترکیه مصرف انرژی به طور فزاینده ای رشد کرد و ترکیه ناچار به واردات مضاعف حاملهای انرژی از کشورهای همسایه بویژه ایران شد.
فصل پنجم کتاب به سیاست منطقه گرایی ایران ونقش انرژی در روابط ایران با کشورهای منطقه اشاره دارد.
اگرچه ایران با منابع غنی نفت و گاز نقش مهمی در تامین انرژی ترکیه ایفا می کند، اما در سال های اخیر و بدنبال تحریم های اعمال شده از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا بخش انرژی ایران دچار مشکلات عدیده ای شده است. اکثر شرکت های خارجی فعال در صنعت نفت و گاز ایران مجبور به ترک ایران شده اند و این وضعیت پروژه های نفت و گاز ایران را با مشکل مواجه کرده است.
فصل ششم به قراردادهای منعقد شده بین ایران و ترکیه در زمینه انرژی می پردازد.
بارزترین قرارداد انرژی این ۲ کشور مربوط به قرارداد انتقال گاز طبیعی از ایران به ترکیه است که در سال ۱۹۹٦ و در زمان نجم الدین اربکان نخست وزیر فقید ترکیه و اکبر هاشمی رفسنجانی رییس جمهوری وقت ایران به امضا رسید. این قرارداد ۲٥ ساله بوده و طبق این قرارداد ترکیه سالیانه حدود ۱۰ میلیارد متر مکعب گاز طبیعی وارد می کند. در ادامه این فصل به مشکلات مرتبط با بخش قراردادهای انرژی بین ۲ کشور نیز اشاره می شود.
فصل هفتم کتاب به نقش ترکیه در برنامه هسته ای ایران می پردازد.
ترکیه به همراه برزیل خواهان ایفای نقش موثری در مورد برنامه هسته ای ایران بودند و در سال ۲۰۰۹ موافقت نامه مبادله سوخت به امضای طرفین رسید.
ترکیه همچنین مخالف هر گونه مداخله نظامی علیه ایران بوده و معتقد است که مسئله هسته ای ایران باید از طریق دیپلماسی و گفتگو حل شود.
فصل آخر کتاب «نقش انرژی در روابط ایران و ترکیه» به نتیجه گیری این کتاب اشاره می کند. نویسنده بر این باور است که دو کشور همسایه ایران و ترکیه با توجه به رقابت در عرصه منطقه ای و بین المللی در زمینه انرژی به همکاری یکدیگر نیاز دارند چرا که ترکیه به نفت و گاز ایران احتیاج دارد و ایران نیر برای ترانزیت گاز طبیعی خویش به بازار مصرف اروپا نیازمند ترکیه است.
لازم بذکر است که امید شکری نویسنده کتاب «نقش انرژی در روابط ایران و ترکیه» فارغ التحصیل کارشناسی ارشد مطالعات ترجمه از دانشگاه استانبول و همین طور فارغ التحصیل کارشناشی ارشد رشته علوم سیاسی و روابط بین الملل دانشگاه «یئدی تپه» استانبول است.
