مهندس مسعود دادگر در گفت و گو با خبرنگار گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) عمده ترین مشکل پژوهشی در کشور را هدف گذاری پژوهشی عنوان کرد و گفت: سهم بخش پژوهش در حوزه هنر و علوم انسانی ما بسیار محدود است چراکه سیاستگذاری مدونی برای آنها صورت نمی گیرد.
دادگر افزود: پژوهش هایی که در این عرصه صورت می گیرد، بیشتر جنبه بنیادی دارند و چندان کاربردی نیستند و در راستای پرکردن بیلان کاری مدیریت افراد انجام می شوند.
نظام معماری و شهرسازی ما گرته برداری از اروپایی هاست
مدیر گروه معماری و منظر شهری پژوهشگاه فرهنگ و هنر و معماری، تخصیص بودجه پژوهشی در زمینه معماری و شهرسازی را ناکافی دانست و خاطرنشان کرد: رشته معماری و شهرسازی در کشور ما از رشته های نوین و وارداتی است که جنبش های مربوط به آن از اوایل قرن بیستم شروع شده است. در حقیقت می توان گفت که نظام معماری و شهرسازی ما گرته برداری از آن چیزی است که در شهرهای اروپایی اتفاق افتاده است.
او تاکید کرد: مهمترین اولویت پژوهشی معماری و شهرسازی ایران، بومی سازی و ترجمان دقیق مولفه های معماری و شهرسازی با توجه به ساختار شهرهای کشور با تاکید بر پهنه بندی اقلیمی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی آنهاست.
دادگر با اشاره به قوانین معماری و شهرسازی کشور، اظهار داشت: در حال حاضر قوانین ما به صورت عام تدوین شده و لازم است تا چهارچوب های طراحی و برنامه ریزی و نظام جامع معماری و شهرسازی کشور بر اساس نیازهای هر استان تدوین شود.
مدیر گروه معماری و منظر شهری پژوهشگاه فرهنگ و هنر و معماری، خاطرنشان کرد: برای رسیدن به ضوابط خاص، باید پژوهش هایی به صورت منطقه ای و اقلیمی صورت بگیرد و به روز شود تا بتوانیم به ضوابط خاص برسیم.
تنها شعار معماری اسلامی – ایرانی را سر داده ایم
او با انتقاد از تغییر و تحولات چند سال اخیر در نظام معماری و شهرسازی ایران و بی توجهی به امر پژوهش که باعث شده هیچ دانش جدید بومی در فضای معماری کشور صورت نگیرد، افزود: تنها شعار معماری اسلامی – ایرانی را سر داده ایم ولی در عمل به این سمت حرکت نکردیم.
دادگر با اشاره به پژوهش های صورت گرفته در پژوهشکده فرهنگ و هنر و معماری، گفت: ما در پژوهش هایمان دو رویکرد را در نظر گرفتیم: منظر شهری انسان مدار برای شهر آینده بر اساس مسایل امروز ایران و الگوهای بومی معماری در ایران که خلا آن را در پژوهش های معماری احساس کردیم و سعی کردیم به این سمت برویم.
او در پایان خاطرنشان کرد: البته با کمال تاسف در همین حد باقی ماندیم چون از حمایت های لازم از طرف سازمان های سیاستگدار در این زمینه بی بهره ماندیم.
