گروه راهبرد خبرگزاری دانا- افزایش حجم انتقاد رسانه های اصولگرا از
دولت یازدهم، نشان می دهد که صبر جریان های سیاسی مخالف دولت به سر آمده و گویی
برخی از رسانه ها و نهادهای قدرت خارج از دولت منتظر بودند، دولت اعتدال اندکی از
مدار خود خارج شود تا بدینسان رفتار آنها در مقابل کابینه روحانی تغییر یابد.
در اولین روزهای حضور دولت یازدهم در راس اجراییات کشور، برخی از جریان های سیاسی، از جمله جبهه پایداری با جدیت تمام در برابر وزاری معرفی شده روحانی قد علم کردند. اما برخی از جریان های سیاسی اصولگرا می خواستند دولت تدبیر و امید را همگرا با خود معرفی کنند و از طرف دیگر اصلاح طلبانی هم بودند که این اندیشه را در رسانه ها مطرح کردند که خاستگاه سیاسی روحانی، از اصلاح طلبان است.
البته برخی از جریان های سیاسی در کشور نتوانستند، حتی چند ماه هم دولت اعتدال را تحمل کنند و به محض روی کار آمدن روحانی شروع به انتقاد کردند که اوج این انتقادها بعد از سوال ها و تذکرات مکرر مجلس به کابینه، در جریان توافق ژنو بود. برخی از رسانه های اصولگرا از توافق ژنو با عنوان «هولوکاست هسته ای» نام بردند و برخی آن را با عنوان عهدنامه مورد تاخت و تاز خود قرار دادند.
اما خود دولت در جریان توزیع «سبد کالا» مورد انتقادهای مختلف قرار گرفت تا جایی که شایعاتی درست شد، مبنی بر اینکه عده ای در جریان توزیع سبد کالا درگذشته اند که بعدها کذب بودن این اخبار اثبات شد. البته انتقادهای شدید اقتصادی جریان های سیاسی فقط به سبد کالا منتهی نشد و از ابتدای سال 93 که بحث اجرای مرحله دوم هدفمندی یارانه ها شروع شده، انتقادهای مختلفی در زمینه اقتصاد متوجه دولت بوده است.
در زمینه دیدار دختر حسن روحانی با مولوی عبدالحمید و همچنین برپایی جشن روز زن در کاخ سعدآباد توسط همسر رییس جمهوری هم عده ای به انتقاد از رفتار خانواده وی پرداختند و روح الله حسینیان، نماینده مجلس در نطق میان دستور خود، با انتقاد از برپایی جشن روز زن در کاخ سعدآباد گفت: اگر همسر رییس جمهور می خواهد جشنی برگزار کند در خانه خود برگزار کند، رییس جمهور اجازه ندهد که همسران مسوولین با اموال دولتی و بیت المال پای علیاحضرت ها را بار دیگر به این مملکت باز کنند.
این انتقادها روزی که دولت و گروه 1+5 تصمیم گرفتند، اقدام مشترک حاصل شده در ژنو را اجرایی کنند، رنگ دیگری به خود گرفت. برخی از رسانه های منتقد فریاد برآوردند که دولت غنی سازی 20 درصدی و رآکتور آب سنگین اراک را معلق کرده است که در ازای آن چند میلیارد دلار از پول های خودمان را با التماس از غرب طلب کنیم؟ البته برخی بدون توجه به محتوای توافق اولیه ژنو که در صورت اجرایی شدن آن، تحریم های ایران کاسته خواهد شد، فقط چند میلیارد دلار را بهانه انتقاد خود قرار دادند و این اواخر معتقدند که اساسا این پول ها به دست ایران نرسیده است که این مساله هم با وجود پاسخ های دولتی ها، باز منشا تنش شده است.
به هر تقدیر، دولت تدبیر و رییس دستگاه دیپلماسی ایران اینک در آستانه تدوین «توافق جامع» قرار دارند. بی شک بار سنگین انتقادها بر دوش ظریف خواهد بود که اگر توافق جامع به نتیجه مد نظر منتقدان نرسد، هزینه آن کمرشکن خواهد بود و احتمال دارد، دیپلماسی ظریف «ویلچرنشین» شود!
به جرات می توان گفت که مخالفان دولت یازدهم، هم از جریان های سیاسی اصولگرا و هم جریان های سیاسی اصلاح طلب، منتظر هستند پای ظریف بلغزد تا تیغ انتقادها بران تر شود و به نظر می رسد با انتقادهای اخیر برخی از جریان های سیاسی در مجلس شورای اسلامی از دستگاه دیپلماسی کشور که گاه حتی طنز هم به نظر می رسند، علاوه بر انتقاد، شاهد تخریب ظریف از سوی برخی ها باشیم.
همه این عوامل نشان می دهد که مسوولیت ظریف در توافق جامع، سنگین تر از همیشه خواهد بود. اگر چه ظریف گفته که برای تدوین سند توافق جامع از یک گروه زبده حقوقی استفاده می کنیم و حتی از همه صاحب نظران و کارشناسان خواست که اگر نظری دارند، به او یاری برسانند، اما با همه اینها، اگر توافق جامع به وقوع بپیوندد، کسانی که حتی اینک نظر کارشناسی هم نمی دهند، انتقاد خواهند کرد.
محمود ابراهیمی سعید
