رويا يا واقعيت؛
حتما به خاطر دارید که سپ بلاتر رييس سوييسی فيفا در حدود دو هفته پیش اعلام كرده بود اجازه نمي‌دهد كه نطق «ديلما روسف» رييس جمهوری برزيل در مراسم افتتاحيه جام جهاني فوتبال امسال بيان و پخش شود زيرا بعد از حساسيت‌ها و برخوردهای خيابانی اخير بيم آن می رفت كه اظهارات وی اوضاع را در برازيليا و ساير شهرهای برزيل ملتهب‌تر كند.
به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانا، مشابه اين برخوردها و حذف نطق‌ها در جام‌جهانی قبلي (2010) در آفريقای جنوبی و حتی بازيهای المپيك زمستاني 2014 در سوچی روسيه هم مشاهده شده بود. در آن‌جا هم مثل برزيل مردمی كه در زندگي روزمره‌شان با كاستی های اقتصادی و كمبودهای مالي مواجه‌اند به اين معترض بودند كه چرا بايد هزينه‌هايی نجومی صرف برگزاری رقابتهای ورزش ای شود كه اگر ميزبانی اش را آفريقاي‌جنوبي و روسيه متقبل نمی شدند به هيچ‌جا برنمی خورد و از قضا شرايط هم بهتر می شد و آن پول‌های هنگفت به بهبود نسبي زندگي آشفته مردم فقير اين كشورها اختصاص مي‌يافت.در برزيل بيش از سه سال است كه مردم به اين پروسه معترض‌اند و با اين كه تظاهرات‌شان هر از چند گاه رو به كاهش رفته اما هرگز خاموش و به كلي تعطيل نشده و فقط مردم مثل ورزشكاران بين هر نيمه يك مسابقه به استراحت پرداخته و سپس با تواني بيشتر به صحنه اعتراض و بيان حرف‌هايشان بازگشته‌اند.
هزینه 15 ميليارد دلاری
حداقل 15 ميليارد دلار صرف برگزاری جام‌جهانی امسال در برزيل شده و اين در حالي است كه تعداد بيكاران و كم درآمدها در اين كشور طي سالهای اخير روند فزاينده‌ای داشته است. حرف آنها اين است كه دولت برزيل نبايد مسووليت جام‌جهاني 2014 و سپس المپيك 2016 را متقبل می شد و برگزاري اين رقابتها طي امسال و دو سال پيش رو چنان اقتصاد كشور را تحت تاثير قرار مي‌دهد كه دولت روسف حتي اگر بخواهد نمی تواند چرخه‌هاي اقتصاد به گل نشسته اين كشور را به حركت مجدد درآورد.
بدون بهره مستقيم
با اين همه تجربيات قبلي و آمار موجود در مورد ميزبانان جام‌های جهانی اخير مي‌گويند كه اين رقابتها نه تنها هيچ كشوری را ورشكسته نكرده بلكه در بدترين و نازل‌ترين حالت خود ير به ير كرده و در اكثر موارد سودی قابل توجه را نصيب كشور ميزبان ساخته است.
ديلما روسف و ساير اركان حكومت برزيل در همين راستا متذكر شده‌اند كه مخارج كلان برپايي اين مسابقات ارزش‌اش را دارد زيرا تاسيسات و امكانات جديدی كه از اين طريق نصيب برزيل می شود براي آينده اين كشور می ماند و يك سرمايه ملي می شود و حتي فرصت‌هاي شغلي تازه‌ای را هم به برزيلی ها می بخشد.
اينك در 12 شهر و استاديوم محل برگزاري جام‌جهانی فوتبال 2014 مي‌توان اين تغييرات را مشاهده كرد اما از يك سو كار ساختماني شماری از اين اماكن با اين كه از 6 سال پيش آغاز شدند، تا آستانه شروع جام به پايان نرسيدند و از طرف ديگر مردم بهره‌ای مستقيم و قابل لمس را از روندی كه گفتيم در زندگي خود حس نمي‌كنند و حق دارند كه به آن چه معلوم نيست در كدام آينده نصيب‌‌شان مي‌شود، اعتماد نكنند و فقط شرايط سخت زندگي‌شان را ببينند و به بناهاي بزرگي كه پيش روي‌شان هيبت خودر ا به نمايش مي‌گذارند، با كينه بنگرند و بپرسند كه از ترقي مورد ادعاي دولت برزيل و نزول شرايط اقتصادي خودشان كداميك رويا است و كدام واقعيت؟
ضرر؛ دو برابر بهره
تخمين شركت اقتصادی ارنست و يانگ اين است كه فقط از طريق ساخت يا نوسازي ورزشگاهها و اماكن برگزاري جام‌جهانی فوتبال امسال بش از 3 ميليون موقعيت شغلی در سطح برزيل ايجاد شده ولی اين كه اقتصاد معيوب اين كشور بر اثر برگزاری جام‌جهانی پيش رو درمان و شكوفا خواهد شد نيز يك برآورد غلط و خلاف واقعيت نشان مي‌دهد. از يك سو نبايد فراموش كرد كه فرصت‌هاي شغلي ايجادشده در روند استاديوم‌سازی ها طبعاً موقتي است و استمراری بر آن مترتب نيست و از طرف ديگر مخارج 15 ميلياردی برزيل براي برگزاری جام‌جهاني 2014 دو برابر 2.7 ميليارد دلاری است كه گمان مي‌رود بر روي اقتصاد اين كشور و رشد GDP آن اثر مثبت بگذارد.
ادعای دولت: فقط دو درصد!
در ادامه روند متضاد پيش‌بيني‌های خوش‌بينانه دولت برزيل با آن چه كارشناسان اقتصادي مستقل مي‌گويند، بنظر مي‌رسد بهره‌های درازمدت ميزباني جام‌جهاني فوتبال 2014 و المپيك 2016 در ريو دوژانيرو به آن حد چشمگيري نرسد كه دولت ديلما روسف مدعي آن است. اين دولت براي جوركردن مخارج كمرشكن فوق طبعاً مجبور شده است از حجم خدمات عمومي بكاهد و بودجه سرويس‌رساني به مردم در زمينه‌های پزشكی و تحصيلی را كاهش دهد و اين نيز طبعاً به مذاق مردم برزيل خوش نيامده است.
دولت برزيل مدعي است كه حدود 2 درصد از رشد ناخالص ملي اين كشور لاجرم خرج زيرساخت‌هايي مي‌شود كه تأسيسات و بناهای دو دوره مسابقه بزرگ ورزشي مورد بحث را فراهم آورده اما از يك سو اين چيزی حدود نصف حد متوسط درآمدها در برزيل است و از طرف ديگر حجم و درصد توليد در اين كشور از 1980 به بعد تفاوت چندانی نكرده است.
مخارج فزاينده
در دوران زمامداری لولا داسيلوا رييس‌جمهوری سابق برزيل بنظر مي‌رسيد در موارد و ارقام و درصدهاي فوق تغييرات مثبتي حاصل آمده و رشد ناخالص ملي ترقي تحسين‌آميزي داشته اما همان گمان و روشن‌بيني جايي در برآوردهاي امروز ندارد و شايد آن آمار هم بيش از حد خوش‌بينانه بوده باشد. اين در حالي است كه مخارج تحصيل و سلامت در برزيل از 2000 تا 2010 دو برابر شد و در چهار سال اخير رشد 5/1 برابري تازه‌اي داشته است.
در هر حال باید منتظر ماند و دید که برزیل به کدام سمت خواهد رفت؛ مسیری سراسر سودی که کره ای پس از میزبانی جام جهانی بدان پای نهادند یا مشکلات اقتصادی که یونان پس از میزبانی المپیک 2004 اسیر آن شد؟ تنها گذشت زمان این مساله را نشان خواهد داد.
اینفوگرافی از پول نیوز
