در همین ارتباط دکتر حسن نمکدوست تهرانی در گفت و گو با خبرنگار فناوری خبرگزاری دانا(داناخبر)، گفت: ما با چند شبح سرگردان در نظام مطبوعاتی ایران مواجهیم که یکی از این شبحها همین نظام جامع رسانهای است. سالهاست اسم آن را میشنویم اما واقعا نمیدانیم چیست؟ از این رو به نظر می رسد تصویب پیش نویس قانون نظام جامع رسانهها نیز نتواند مشکل چندانی را برطرف کند.
وی ادامه داد: در رابطه با نظام صنفی رسانه ای هم باید بگویم، واقعیت این است که وقتی میخواهیم درباره مقدرات ناظر بر مطبوعات تصمیمگیری کنیم، این کار با الگوبرداری از نظامهای خارجی و یا برخی نظامهای مشابه داخلی ممکن نیست.
نمکدوست با بیان اینکه هویت اصلی مطبوعات و در واقع دلیل وجودی آنها نظارت بر کج رفتاریهاست، گفت: این کج رفتاریها ممکن است در دولت باشد ممکن است مربوط به مردم باشد و ممکن است در خود ما اهالی رسانه باشد. واقعیت این است که برای نظارت بر این کج رفتاریها ما با چالشهای فراوانی روبرو هستیم که به نظر می رسد در همه این حوزه ها باید تمهیداتی اندیشیده شود.
این کارشناس رسانه در رابطه با پیشنویس نظام جامع رسانهها گفت: دولت خود مجوز دهنده، نظارت کننده، کنترل کننده و در واقع منحل کننده است و به هیچ وجه به دنبال نگاه توسعه ای نیست. این در حالیست که در وهله اول دولت باید به پاسخ این سوال برسد که آیا میخواهد سرنوشت رسانهها را به دست خودشان بسپارد یا نه؟ با توجه به اینکه قرار است پانزده عضو تشکیل دهنده این نظام، همگی از طرف وزیر ارشاد منسوب شوند، نشاندهنده پاسخ دولت به سوال مطرح شده است و در اینجا باید تاکید کنم که این موضوع نقطه ضعف و یک چالش جدی برای مطبوعات و رسانه کشور است.
وی در ادامه تصریح کرد: حرفه روزنامه نگاری یک ویژگیهای اختصاصی دارد و حتما باید قبل از هر نوع سیاست گذاری و تصمیم گیری به این ویژگیها توجه کرد که متاسفانه چون در سیاست گذاری ها به نظر کارشناسان حوزه توجه چندانی نمی شود، در بسیاری از موارد چنین اتفاقی نمیافتد. چرا که اگر بخواهیم طبق قانون رفتار کنیم، باید بگوییم خبرنگار کسی است که دولت او را تایید میکند این موضوع نشاندهنده حضور قاهرانه و حداکثری حکومت است که با نگاهی به سیر تاریخی شکل گیری مطبوعات به این نتیجه می رسیم که از لحظه شکل گیری رسانههای ارتباط جمعی در ایران تاکنون وضعیت همین گونه بوده است.
نمکدوست در پایان صحبت هایش تصریح کرد: تمامی این تصمیم ها و صحبت ها برای تحقق مسوولیت های اجتماعی روزنامه نگاران و خبرنگاران است از این رو برای ارزیابی این پیش نویس باید این موضوع را بررسی کنیم که آیا این موضوع با این پیش نویس تحقق پیدا می کند یا نه؟