عضویت اوکراین در ناتو به معنای ملزم کردن این سازمان به حمایت نظامی از این کشور و تصاعد بحران به یک مرحله بین المللی است.
گروه راهبرد خبرگزاری دانا - محمود شوری*: اوکراین همچنان بحرانی است. با وجود اینکه منازعه چندین ماهه میان روسیه از یک سو و غرب و اوکراین از سوی دیگر، هر سه طرف بحران را با چالش های اساسی در حوزه های اقتصادی، سیاسی و امنیتی مواجه کرده است اما هنوز به نظر نمی رسد که منحنی بحران به سیر نزولی خود رسیده باشد.
رویدادهای چند روز اخیر حکایت از آن دارد که نه تنها در جنگ لفظی، بلکه در صحنه عملیاتی نیز طرف های درگیر، وارد مرحله تازه ای از رویارویی ها شده اند و جدایی طلبان برای نخستین بار از زمان آغاز درگیری ها به سمت بندر ماریوپل، مهم ترین بندر اوکراین در دریای آزوف در حال پیشروی هستند.
رهبران اوکراین و کشورهای غربی معتقدند این پیشروی ها با مداخله مستقیم نیروهای نظامی روسیه صورت گرفته است. پترو پوروشنکو رییس جمهوری اوکراین دوشنبه در سخنانی اعلام کرد اوکراین از طرف کشور همسایه خود روسیه مورد تجاوز مستقیم و آشکار قرار گرفته و این مساله موجب تغییر شدید موازنه قدرت به نفع جدایی طلبان در مناطق ناآرام شرق اوکراین شده است.
این تحولات در حالی صورت می گیرد که قرار است در روزهای آینده، اجلاس سران کشورهای عضو ناتو در ولز برگزار شود. تصمیماتی که در این اجلاس اتخاذ خواهد شد تا حدود زیادی نشان دهنده عزم و راهبرد ناتو برای مقابله با روسیه تلقی می شود.
برخی تحلیلگران معتقدند این اجلاس از این نظر می تواند مهم ترین اجلاس ناتو پس از پایان جنگ سرد باشد زیرا غرب با مهم ترین چالش خود در اوکراین روبه روست. آنچه تاکنون مشخص شده این است که ناتو به عنوان یک راهکار عملیاتی به دنبال ایجاد یک نیروی واکنش سریع به منظور مقابله فوری با چنین بحران هایی است.
آندرس فوگ راسموسن، دبیرکل ناتو، نیز گفته است نیروهایی که قرار است تشکیل شوند، بخشی از کل «برنامه واکنش سریع» خواهند بود که برای «پاسخگویی به رفتارهای خشن روسیه» تشکیل شده اما به هم پیمانان در عین حال اجازه می دهد که به چالش های امنیتی (هرکجا که باشد) واکنش نشان دهند.
با این حال، ایالات متحده آمریکا ضمن حمایت از تشکیل چنین نیرویی اعلام کرده است ماهیت این نیروها، دفاعی خواهد بود.
واکنش ولادیمیر پوتین رییس جمهوری روسیه به این طرح نیز به نوبه خود جالب توجه است. پوتین در سخنانی گفته است اگر روسیه بخواهد، قادر است ظرف دوهفته کی یف را اشغال کند.
بهره گیری از چنین ادبیاتی از سوی طرفین منازعه، حکایت از آن دارد که بحران در اوکراین به مراحل حساس خود نزدیک شده است اما این مساله به معنای آن نیست که جنگ در اوکراین می تواند از یک جنگ داخلی به یک جنگ منطقه ای یا حتی جهانی تبدیل شود.
رهبران اوکراین علاقه دارند این جنگ را نه یک جنگ داخلی بلکه یک جنگ آشکار میان اوکراین و روسیه نشان دهند زیرا در آستانه اجلاس ناتو آنها به دنبال این هستند که سران ناتو را متقاعد کنند که باید حمایت نظامی بیشتری از اوکراین به عمل بیاورند.
این حمایت ها هم شامل کمک های تسلیحاتی و اقتصادی و هم شامل پذیرش عضویت اوکراین در ناتو می شود امری که بعید به نظر می رسد سران ناتو در حال حاضر به دلایل مختلف، آمادگی پذیرش آن را داشته باشند.
عضویت اوکراین در ناتو به معنای ملزم کردن این سازمان به حمایت نظامی از این کشور و تصاعد بحران به یک مرحله بین المللی است که مشخص نیست چه نتیجه ای از آن حاصل شود؛ چراکه هم غرب و هم روسیه در شرایط فعلی ترجیح می دهند مبارزه خود را در زمینه های سیاسی و اقتصادی دنبال کنند.
رویدادهای چند روز اخیر حکایت از آن دارد که نه تنها در جنگ لفظی، بلکه در صحنه عملیاتی نیز طرف های درگیر، وارد مرحله تازه ای از رویارویی ها شده اند و جدایی طلبان برای نخستین بار از زمان آغاز درگیری ها به سمت بندر ماریوپل، مهم ترین بندر اوکراین در دریای آزوف در حال پیشروی هستند.
رهبران اوکراین و کشورهای غربی معتقدند این پیشروی ها با مداخله مستقیم نیروهای نظامی روسیه صورت گرفته است. پترو پوروشنکو رییس جمهوری اوکراین دوشنبه در سخنانی اعلام کرد اوکراین از طرف کشور همسایه خود روسیه مورد تجاوز مستقیم و آشکار قرار گرفته و این مساله موجب تغییر شدید موازنه قدرت به نفع جدایی طلبان در مناطق ناآرام شرق اوکراین شده است.
این تحولات در حالی صورت می گیرد که قرار است در روزهای آینده، اجلاس سران کشورهای عضو ناتو در ولز برگزار شود. تصمیماتی که در این اجلاس اتخاذ خواهد شد تا حدود زیادی نشان دهنده عزم و راهبرد ناتو برای مقابله با روسیه تلقی می شود.
برخی تحلیلگران معتقدند این اجلاس از این نظر می تواند مهم ترین اجلاس ناتو پس از پایان جنگ سرد باشد زیرا غرب با مهم ترین چالش خود در اوکراین روبه روست. آنچه تاکنون مشخص شده این است که ناتو به عنوان یک راهکار عملیاتی به دنبال ایجاد یک نیروی واکنش سریع به منظور مقابله فوری با چنین بحران هایی است.
آندرس فوگ راسموسن، دبیرکل ناتو، نیز گفته است نیروهایی که قرار است تشکیل شوند، بخشی از کل «برنامه واکنش سریع» خواهند بود که برای «پاسخگویی به رفتارهای خشن روسیه» تشکیل شده اما به هم پیمانان در عین حال اجازه می دهد که به چالش های امنیتی (هرکجا که باشد) واکنش نشان دهند.
با این حال، ایالات متحده آمریکا ضمن حمایت از تشکیل چنین نیرویی اعلام کرده است ماهیت این نیروها، دفاعی خواهد بود.
واکنش ولادیمیر پوتین رییس جمهوری روسیه به این طرح نیز به نوبه خود جالب توجه است. پوتین در سخنانی گفته است اگر روسیه بخواهد، قادر است ظرف دوهفته کی یف را اشغال کند.
بهره گیری از چنین ادبیاتی از سوی طرفین منازعه، حکایت از آن دارد که بحران در اوکراین به مراحل حساس خود نزدیک شده است اما این مساله به معنای آن نیست که جنگ در اوکراین می تواند از یک جنگ داخلی به یک جنگ منطقه ای یا حتی جهانی تبدیل شود.
رهبران اوکراین علاقه دارند این جنگ را نه یک جنگ داخلی بلکه یک جنگ آشکار میان اوکراین و روسیه نشان دهند زیرا در آستانه اجلاس ناتو آنها به دنبال این هستند که سران ناتو را متقاعد کنند که باید حمایت نظامی بیشتری از اوکراین به عمل بیاورند.
این حمایت ها هم شامل کمک های تسلیحاتی و اقتصادی و هم شامل پذیرش عضویت اوکراین در ناتو می شود امری که بعید به نظر می رسد سران ناتو در حال حاضر به دلایل مختلف، آمادگی پذیرش آن را داشته باشند.
عضویت اوکراین در ناتو به معنای ملزم کردن این سازمان به حمایت نظامی از این کشور و تصاعد بحران به یک مرحله بین المللی است که مشخص نیست چه نتیجه ای از آن حاصل شود؛ چراکه هم غرب و هم روسیه در شرایط فعلی ترجیح می دهند مبارزه خود را در زمینه های سیاسی و اقتصادی دنبال کنند.
