برخی تحلیلگران معتقدند حتی با فرض جدایی اسکاتلند از انگلستان، این کشور مانند استرالیا و کانادا همچنان در قلمرو سلطنت ملکه الیزابت باقی می ماند.
گروه راهبرد خبرگزاری دانا (داناخبر) - سال 1977 بود که ملکه الیزابت دوم در آستانه همه‌پرسی تفویض اختیار به اسکاتلند که منجر به تشکیل مجدد پارلمان آن کشور در سال 1999 شد، پارلمان بریتانیا را چنین خطاب قرار داد: «من پادشاهان و ملکه‌های پیشین انگلستان و اسکاتلند و ولز را جزو نیاکان خود می‌دانم، بنابراین به‌سادگی، این‌دست آرمان‌ها را درک می‌کنم. اما نمی‌توانم فراموش کنم که به عنوان ملکه بریتانیای کبیر و ایرلندشمالی تاجگذاری کرده‌ام.»
پیتر هنسی، استاد تاریخ معاصر بریتانیا در کالج کویین‌مری می‌گوید: «چنان‌که انتظار می‌رفت، امروز خانواده سلطنتی از اعلام نظر درباره موضوع استقلال اسکاتلند خودداری می‌کنند. اما ملکه می‌داندکه با گفتن آن سخنان در سال 1977، قدم در چه راهی می‌گذارد و من فکر می‌کنم آن سخنان، عمیقا بیانگر نظرات ایشان بوده است.»
مباحثات پیرامون همه‌پرسی 18سپتامبر شاید بر واحد پول و سلاح‌های اتمی متمرکز باشد اما تمام اینها جدای از مباحث بنیادی‌تر، حول سمبولیسم، هویت ملی و میراث عاطفی تاریخ است.
ورنون بوگدانور، استاد کینگز کالج لندن، بر این باور است که «اگر اسکاتلندی‌ها خواهان استقلالند، پس در واقع موضوع هویت مطرح است؛ اینکه احساس کنند آیا به بریتانیا تعلق دارند یا نه. ایرلندی‌ها به دنبال حقوق بازنشستگی بیشتر یا شرایط اقتصادی بهتر نبودند. بلکه آنان دیگر هیچ‌گونه پیوندی با بریتانیا احساس نمی‌کردند.»
تصاویر نمادین بسیاری در استدلال موافقان و مخالفان اتحاد نهفته است اما تعداد کمی از این تصاویر می‌توانند به قدرت ملکه در این سنخ سمبولیسم دست داشته باشند.
نقش قانونی ملکه می‌تواند مسایل بغرنجی در پی داشته باشد اما درست در همین سطح عاطفی و فرهنگی است که تصمیم اسکاتلند، تعیین‌کننده خواهد بود. بنابراین، پرسش آنجاست که استقلال اسکاتلن
د چگونه می‌تواند رابطه ملکه با پادشاهی را دگرگون کند؟ به‌نظر آلن بویل، استاد دانشگاه ادینبورو، این مساله چیزی را تغییر نمی‌دهد، «مگر آنکه اسکاتلند بدل به یک جمهوری شود.» الیزابت دوم هم‌اکنون ملکه سلطنتی 16 قلمرو مجزا، از کانادا تا تووالوست. اسکاتلند صرفا بدل به هفدهمین قلمرو تحت فرمانروایی او خواهد شد؛ فرآیندی که به نظر نمی‌رسد مساله‌ساز باشد.
ملکه از هیچ‌گونه قدرت سیاسی برخوردار نیست و تنها با مشورت سیاستمداران منتخب مردم دست به عمل می‌زند. به همین دلیل، اکثر مفسران در این موضوع هم‌نظرند که تقسیم پادشاهی در خط‌مشی او که همانا سکوت در رابطه با آرای سیاسی خود است، خللی وارد نمی‌کند.
منبع: شرق
