شکل گیری یک مدرسه ورزشی
منظره غروب آفتاب در كوپاكابانا تماشایی است. سواحل جنوبی ریودوژانیرو در طول روز، یكی از جاذبههای گردشگری این شهر است. اما پس از تاریك شدن هوا، حضور در این مناطق میتواند برای جوانان، مشكلساز باشد. این بود كه حدود 20 سال پیش، یك مربی فوتبال محلی تصمیم گرفت دست به كار شود و در سواحل طلایی ریو یك مدرسه ورزشی تأسیس كند. پالمیر فرناندس درباره این مدرسه و هدف شکل گیری آن می گوید:
«اسم این پروژه گراشائو كراكسانو بولا» است. همه میدانیم «كراك» چه ماده بد و خطرناكی است. «بال» هم كه به معنای «توپ» است و به این ترتیب مفهوم نام پروژه «نه به مواد مخدر و بله به فوتبال» است.
آغاز کمک های دولتی به سازمان
پالمیر فرناندس و همكارانش در ابتدا برای تأمین هزینه اقداماتشان به كمكهای خیرین وابسته بودند. اما در سال 2009 دولت ایالت ریودوژانیرو، كمك مالی به این سازمان را آغاز میكند. این مدرسه پس از آن، هزاران كودك را جذب كرد و به آنان امكان داد كه هر شب به محلی امن بیایند تا فوتبال بازی كنند. البته حضور در این جا، یك شرط دارد. فرناندس در این رابطه چنین توضیح میدهد: بچهها در این مركز، باید علاوه بر فرم ثبتنام، گواهی ثبتنام در مدرسه را هم ارائه دهند. بچههایی كه این جا میآیند، باید به مدرسه بروند و درس بخوانند. اگر كسی بخواهد عضوی از خانواده ما باشد، نمیتواند تحصیل نكند. ما در این جا از كودكان پنج ساله تا جوانان 20 ساله داریم و با آنها كار میكنیم.»
پروژه تنها محدود به فوتبال نیست
در زمان تأسیس این مركز توسط فرناندس، فوتبال تنها برنامه موجود بود. اما امروز به درخواست والدین، والیبال، هندبال و ژیمناستیك هم به برنامه مدرسه اضافه شده و این موضوع، جذابیت حضور در مدرسه را بیشتر كرده است. هر چند هدف این برنامه، صرفاً كودكان هستند، اما والدین هم میتوانند به همراه فرزندان خود، به این مكان بیایند. فرناندس درباره ارتباط با خانوادهها میگوید: «ما در حقیقت، ادامه خانوادهها هستیم و به همین دلیل میخواهیم پدرها و مادرها را هم در این برنامه مشاركت دهیم. بسیار خوشحال میشویم اگر والدین در این برنامهها شركت كنند؛ فعالتر باشند و بیشتر به ما، سر بزنند. همیشه معتقد بودم كه والدین باید بیشتر با بچههایشان همراه باشند؛ بدانند كه آنها كجا میروند و در چه جایی فوتبال بازی میكنند.»
اتحاد کودکان و نوجوانان با کمک ورزش
بچههایی كه در جلسات تمرینی عصرگاهی شركت میكنند، از اقشار مختلف جامعه هستند. بچههای ساكن در زاغههای نزدیك مركز، آزادانه با بچههای محلههای ثروتمند در هم میآمیزند و عشق به ورزش، آنها را با یكدیگر متحد میسازد.
«امروز، اتحاد و یكپارچگی مركز، ایدهآل است. در روزهای ابتدایی با توجه به كلماتی كه هر یك از بچهها استفاده میكردند، میشد فهمید كه هر یك از چه قشری هستند. اما امروز دیگر چنین نیست. همه به یك شكل صحبت میكنند، سعی میكنند با هم دوست شوند و جمعی یكپارچه و متحد به وجود آورند و اهمیت چنین مسألهای بسیار بالا است. ما برای جنبههای اجتماعی این پروژه، اهمیت زیادی قائل هستیم.
منظره غروب آفتاب در كوپاكابانا تماشایی است. سواحل جنوبی ریودوژانیرو در طول روز، یكی از جاذبههای گردشگری این شهر است. اما پس از تاریك شدن هوا، حضور در این مناطق میتواند برای جوانان، مشكلساز باشد. این بود كه حدود 20 سال پیش، یك مربی فوتبال محلی تصمیم گرفت دست به كار شود و در سواحل طلایی ریو یك مدرسه ورزشی تأسیس كند. پالمیر فرناندس درباره این مدرسه و هدف شکل گیری آن می گوید:
«اسم این پروژه گراشائو كراكسانو بولا» است. همه میدانیم «كراك» چه ماده بد و خطرناكی است. «بال» هم كه به معنای «توپ» است و به این ترتیب مفهوم نام پروژه «نه به مواد مخدر و بله به فوتبال» است.
آغاز کمک های دولتی به سازمان
پالمیر فرناندس و همكارانش در ابتدا برای تأمین هزینه اقداماتشان به كمكهای خیرین وابسته بودند. اما در سال 2009 دولت ایالت ریودوژانیرو، كمك مالی به این سازمان را آغاز میكند. این مدرسه پس از آن، هزاران كودك را جذب كرد و به آنان امكان داد كه هر شب به محلی امن بیایند تا فوتبال بازی كنند. البته حضور در این جا، یك شرط دارد. فرناندس در این رابطه چنین توضیح میدهد: بچهها در این مركز، باید علاوه بر فرم ثبتنام، گواهی ثبتنام در مدرسه را هم ارائه دهند. بچههایی كه این جا میآیند، باید به مدرسه بروند و درس بخوانند. اگر كسی بخواهد عضوی از خانواده ما باشد، نمیتواند تحصیل نكند. ما در این جا از كودكان پنج ساله تا جوانان 20 ساله داریم و با آنها كار میكنیم.»
پروژه تنها محدود به فوتبال نیست
در زمان تأسیس این مركز توسط فرناندس، فوتبال تنها برنامه موجود بود. اما امروز به درخواست والدین، والیبال، هندبال و ژیمناستیك هم به برنامه مدرسه اضافه شده و این موضوع، جذابیت حضور در مدرسه را بیشتر كرده است. هر چند هدف این برنامه، صرفاً كودكان هستند، اما والدین هم میتوانند به همراه فرزندان خود، به این مكان بیایند. فرناندس درباره ارتباط با خانوادهها میگوید: «ما در حقیقت، ادامه خانوادهها هستیم و به همین دلیل میخواهیم پدرها و مادرها را هم در این برنامه مشاركت دهیم. بسیار خوشحال میشویم اگر والدین در این برنامهها شركت كنند؛ فعالتر باشند و بیشتر به ما، سر بزنند. همیشه معتقد بودم كه والدین باید بیشتر با بچههایشان همراه باشند؛ بدانند كه آنها كجا میروند و در چه جایی فوتبال بازی میكنند.»
اتحاد کودکان و نوجوانان با کمک ورزش
بچههایی كه در جلسات تمرینی عصرگاهی شركت میكنند، از اقشار مختلف جامعه هستند. بچههای ساكن در زاغههای نزدیك مركز، آزادانه با بچههای محلههای ثروتمند در هم میآمیزند و عشق به ورزش، آنها را با یكدیگر متحد میسازد.
«امروز، اتحاد و یكپارچگی مركز، ایدهآل است. در روزهای ابتدایی با توجه به كلماتی كه هر یك از بچهها استفاده میكردند، میشد فهمید كه هر یك از چه قشری هستند. اما امروز دیگر چنین نیست. همه به یك شكل صحبت میكنند، سعی میكنند با هم دوست شوند و جمعی یكپارچه و متحد به وجود آورند و اهمیت چنین مسألهای بسیار بالا است. ما برای جنبههای اجتماعی این پروژه، اهمیت زیادی قائل هستیم.