گروه راهبرد خبرگزاری دانا (داناخبر) - سیدرضا اکرمی*: بیش از 50 سال است که آیت‌الله مهدوی‌کنی را می‌شناسم. ایشان پیش از انقلاب در مسجدی در محله «تهران نو»، منبر داشتند و به‌تدریج، مسیر انقلاب و مبارزه، همه ما را به یکدیگر نزدیک کرد.
این روحانی مبارز مانند سایر نیروهای وفادار به امام، هیچ‌گاه در طول دوران مبارزه از سختی‌ها نهراسید و به فعالیت‌های خود تداوم بخشید، همواره معتدل و عقلانی به فعالیت مشغول بود و حتی در دورانی که سرپرستی کمیته انقلاب اسلامی را برعهده داشت، تلاش کرد تا در حدود قانون و شرع‌مقدس عمل شود.
صداقت و حرکت در صراط مستقیم را انتخاب کرده بود و همیشه با افراطی‌گری زاویه داشت. شیوه عمل این مبارز مجاهد در شکل‌گیری جامعه روحانیت مبارز، شورای انقلاب، در جایگاه کفیل نخست‌وزیری و سپس در پست مهم وزارت کشور هم به‌خوبی دیده می‌شد.
شان و جایگاه علمی و فقهی ایشان در کنار نگاه اعتدالی به حوزه سیاست سبب می‌شد تا در مسیر رقابت‌های سیاسی نیز جانب انصاف را رعایت کند. همه نیروهای باسابقه انقلاب، شاهد نگاه متفاوت امام (ره) به ایشان بودند و پس از رحلت بنیانگذار جمهوری‌اسلامی، ایشان به‌عنوان مشاوری امین و دوستی صدیق در کنار مقام معظم رهبری و سایر نیروهای باسابقه انقلاب باقی ماندند. آیت‌الله مهدوی از جمله حوزویانی بود که نیاز به ارتقای آموزش عالی در کشور را درک کرده بود و نقش ایشان در اداره دانشگاه امام صادق (ع) و در تربیت مدیران برجسته جمهوری‌اسلامی غیرقابل انکار است.
با وجود اینکه انقلاب اسلامی در طول این سال‌ها، نیروهای توانمندی را در میان جناح‌ها و گروه‌های مختلف کشور تربیت کرده است اما جای خالی السابقون انقلاب نظیر آیت‌الله مهدوی‌کنی، قابل پرشدن نیست. حتی جریان‌های سیاسی رقیب جامعه روحانیت مبارز هرگاه نسبت به برخی تندروی‌ها و اهانت به نیروهای انقلاب گلایه داشتند آن را با آیت‌الله مهدوی‌کنی به‌عنوان بزرگ جناح اصولگرا در میان می‌گذاشتند و ایشان در هر انتخاباتی که به ایفای نقش پرداخت، مانع تبدیل رقابت سیاسی به محل تسویه‌حساب شد.
از ابتدای انقلاب تاکنون، بزرگان زیادی از میان ما رفته‌اند و همچنان خلأ وجودی آنها حس می‌شود اما باید روش و منش آنها و امثال آیت‌الله کنی در رفتار سیاسی و مذهبی ما دیده شود.
در طول دوران بستری ایشان، بسیاری از اقشار جامعه برای بهبودی حالشان دعا کردند اما تقدیر الهی، ازدست‌دادن یکی دیگر از یاران انقلاب بود.
*رییس شورای فرهنگی نهاد ریاست‌جمهوری
این روحانی مبارز مانند سایر نیروهای وفادار به امام، هیچ‌گاه در طول دوران مبارزه از سختی‌ها نهراسید و به فعالیت‌های خود تداوم بخشید، همواره معتدل و عقلانی به فعالیت مشغول بود و حتی در دورانی که سرپرستی کمیته انقلاب اسلامی را برعهده داشت، تلاش کرد تا در حدود قانون و شرع‌مقدس عمل شود.
صداقت و حرکت در صراط مستقیم را انتخاب کرده بود و همیشه با افراطی‌گری زاویه داشت. شیوه عمل این مبارز مجاهد در شکل‌گیری جامعه روحانیت مبارز، شورای انقلاب، در جایگاه کفیل نخست‌وزیری و سپس در پست مهم وزارت کشور هم به‌خوبی دیده می‌شد.
شان و جایگاه علمی و فقهی ایشان در کنار نگاه اعتدالی به حوزه سیاست سبب می‌شد تا در مسیر رقابت‌های سیاسی نیز جانب انصاف را رعایت کند. همه نیروهای باسابقه انقلاب، شاهد نگاه متفاوت امام (ره) به ایشان بودند و پس از رحلت بنیانگذار جمهوری‌اسلامی، ایشان به‌عنوان مشاوری امین و دوستی صدیق در کنار مقام معظم رهبری و سایر نیروهای باسابقه انقلاب باقی ماندند. آیت‌الله مهدوی از جمله حوزویانی بود که نیاز به ارتقای آموزش عالی در کشور را درک کرده بود و نقش ایشان در اداره دانشگاه امام صادق (ع) و در تربیت مدیران برجسته جمهوری‌اسلامی غیرقابل انکار است.
با وجود اینکه انقلاب اسلامی در طول این سال‌ها، نیروهای توانمندی را در میان جناح‌ها و گروه‌های مختلف کشور تربیت کرده است اما جای خالی السابقون انقلاب نظیر آیت‌الله مهدوی‌کنی، قابل پرشدن نیست. حتی جریان‌های سیاسی رقیب جامعه روحانیت مبارز هرگاه نسبت به برخی تندروی‌ها و اهانت به نیروهای انقلاب گلایه داشتند آن را با آیت‌الله مهدوی‌کنی به‌عنوان بزرگ جناح اصولگرا در میان می‌گذاشتند و ایشان در هر انتخاباتی که به ایفای نقش پرداخت، مانع تبدیل رقابت سیاسی به محل تسویه‌حساب شد.
از ابتدای انقلاب تاکنون، بزرگان زیادی از میان ما رفته‌اند و همچنان خلأ وجودی آنها حس می‌شود اما باید روش و منش آنها و امثال آیت‌الله کنی در رفتار سیاسی و مذهبی ما دیده شود.
در طول دوران بستری ایشان، بسیاری از اقشار جامعه برای بهبودی حالشان دعا کردند اما تقدیر الهی، ازدست‌دادن یکی دیگر از یاران انقلاب بود.
*رییس شورای فرهنگی نهاد ریاست‌جمهوری
