گروه راهبرد خبرگزاری دانا (داناخبر) - همه چشمها به وین دوخته شده است؛ جایی که محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران مقابل همتایان خود در گروه 1+5 نشسته و ماموریت دارد تا در چارچوب منافع و مصالح ایران، گرههای مناقشه هستهای را با روش مذاکره بگشاید.
شواهد حاکی از آن است که شش کشور حاضر در مذاکرات وین یعنی ایران از یک سو و آمریکا، روسیه، چین، بریتانیا، فرانسه و آلمان از سوی دیگر، خواهان به نتیجه رسیدن مذاکراتی هستند که در بیش از یک سال گذشته بارها و بارها آنها را گردهم آورده است.
نشست وین که قرار است تا سوم آذر ادامه پیدا کند، در حال حاضر در صدر اخبار رسانههای جهان بویژه شبکههای خبری غرب قرار دارد.
روزنامه گاردین چاپ انگلیس در اینباره مینویسد: پرونده هستهای ایران، بزرگتر از آن است که بخواهد شکست بخورد. از نظر این روزنامه بعد از مشکلات به جامانده از یک دهه بیاعتمادی، آنچه برجا مانده است، سنگریزههایی بیش نیست که به راحتی میتوان از آنها عبور کرد. به ویژه که باراک اوباما، رییسجمهوری امریکا به این توافق نیاز دارد تا نشان دهد توانسته است، ظرفیتهای ایران برای داشتن سلاح هستهای مورد ادعای غرب را در قالب توافقنامهای مهار کند و البته از سوی دیگر دولت حسن روحانی، رییسجمهوری ایران نیز خواهان به ثمر رسیدن این پرونده مطابق با موازین و منافع ایران است تا تندروها را به پذیرش قواعد همزیستی سیاسی مجاب سازد. هرچند حل پرونده براساس برآورده شدن خواستههای دو طرف مشکل است اما همین دلیلی است براینکه توافق باید انجام شود. زیرا هر دو طرف خواهان آن هستند.
فرانس پرس نیز به نتیجه رسیدن مذاکرات هستهای و امضای توافقنامه هستهای بین ایران و گروه 1+5 را یک معامله برد – برد برای دو طرف اصلی این مذاکرات یعنی ایران و امریکا خوانده و نوشته است: امضای این توافقنامه به 12 سال بنبست در این مذاکرات خاتمه میدهد و به عادیسازی روابط ایران با غرب کمک میکند. علاوهبر این امضای توافقنامه به همان نسبت که اقتصاد ایران را تقویت میکند، میتواند بزرگترین موفقیت سیاست خارجی اوباما به حساب آید.
موفقیت در عرصه سیاست خارجی چیزی است که اوباما بسیار به آن احتیاج دارد. او در یکی - دو سال گذشته عرصههای خارجی چندی را به روسیه باخته است و نمیخواهد متحمل شکست دیگری شود. روزنامه فایننشال تایمز معتقد است اگر امریکا نتواند با ایران به توافق هستهای دست پیدا کند، مانند آن است که خود با دستان خویش ایران را به آغوش روسیه انداخته است. ایران و روسیه از انقلاب ایران در سال 1357 به این سو تقریبا در اغلب موارد روابط خوب و نزدیکی داشتهاند لکن هیچ دولتی در کاخ سفید خواهان نزدیکتر شدن این روابط نیست. زیرا آنها هم از توسعه نفوذ روسیه در هراس هستند و هم میدانند که منافع آنان و ایران در خاورمیانه در بسیاری از جهات همسو است و دو طرف در بخش زیادی از مسایل خاورمیانه میتوانند با یکدیگر همکاری داشته باشند و البته این چیزی است که برخی اعراب حاشیه خلیجفارس و اسراییل راضی به آن نیستند.
شواهد حاکی از آن است که شش کشور حاضر در مذاکرات وین یعنی ایران از یک سو و آمریکا، روسیه، چین، بریتانیا، فرانسه و آلمان از سوی دیگر، خواهان به نتیجه رسیدن مذاکراتی هستند که در بیش از یک سال گذشته بارها و بارها آنها را گردهم آورده است.
نشست وین که قرار است تا سوم آذر ادامه پیدا کند، در حال حاضر در صدر اخبار رسانههای جهان بویژه شبکههای خبری غرب قرار دارد.
روزنامه گاردین چاپ انگلیس در اینباره مینویسد: پرونده هستهای ایران، بزرگتر از آن است که بخواهد شکست بخورد. از نظر این روزنامه بعد از مشکلات به جامانده از یک دهه بیاعتمادی، آنچه برجا مانده است، سنگریزههایی بیش نیست که به راحتی میتوان از آنها عبور کرد. به ویژه که باراک اوباما، رییسجمهوری امریکا به این توافق نیاز دارد تا نشان دهد توانسته است، ظرفیتهای ایران برای داشتن سلاح هستهای مورد ادعای غرب را در قالب توافقنامهای مهار کند و البته از سوی دیگر دولت حسن روحانی، رییسجمهوری ایران نیز خواهان به ثمر رسیدن این پرونده مطابق با موازین و منافع ایران است تا تندروها را به پذیرش قواعد همزیستی سیاسی مجاب سازد. هرچند حل پرونده براساس برآورده شدن خواستههای دو طرف مشکل است اما همین دلیلی است براینکه توافق باید انجام شود. زیرا هر دو طرف خواهان آن هستند.
فرانس پرس نیز به نتیجه رسیدن مذاکرات هستهای و امضای توافقنامه هستهای بین ایران و گروه 1+5 را یک معامله برد – برد برای دو طرف اصلی این مذاکرات یعنی ایران و امریکا خوانده و نوشته است: امضای این توافقنامه به 12 سال بنبست در این مذاکرات خاتمه میدهد و به عادیسازی روابط ایران با غرب کمک میکند. علاوهبر این امضای توافقنامه به همان نسبت که اقتصاد ایران را تقویت میکند، میتواند بزرگترین موفقیت سیاست خارجی اوباما به حساب آید.
موفقیت در عرصه سیاست خارجی چیزی است که اوباما بسیار به آن احتیاج دارد. او در یکی - دو سال گذشته عرصههای خارجی چندی را به روسیه باخته است و نمیخواهد متحمل شکست دیگری شود. روزنامه فایننشال تایمز معتقد است اگر امریکا نتواند با ایران به توافق هستهای دست پیدا کند، مانند آن است که خود با دستان خویش ایران را به آغوش روسیه انداخته است. ایران و روسیه از انقلاب ایران در سال 1357 به این سو تقریبا در اغلب موارد روابط خوب و نزدیکی داشتهاند لکن هیچ دولتی در کاخ سفید خواهان نزدیکتر شدن این روابط نیست. زیرا آنها هم از توسعه نفوذ روسیه در هراس هستند و هم میدانند که منافع آنان و ایران در خاورمیانه در بسیاری از جهات همسو است و دو طرف در بخش زیادی از مسایل خاورمیانه میتوانند با یکدیگر همکاری داشته باشند و البته این چیزی است که برخی اعراب حاشیه خلیجفارس و اسراییل راضی به آن نیستند.