به گزارش خبرگزاری دانا، دکتر سید ابوالحسن شاهزاده فاضلی در خصوص این کشف جدید گفت: این جنس مخمری متشکل از ۲۶ گونه منتشر شده است که اعضای آن از زیستگاههای متفاوتی چون خاک، گیاهان، پرندگان مهاجر، دستگاه گوارش حشرات جداسازی شده اند و برخی از اعضای این جنس مانند W. anomalus به عنوان پاتوژن فرصت طلب انسانی مطرح هستند.
وی گفت: اعضای این جنس همچنین دارای کاربرد بیوتکنولوژی هستند و برخی گونه های آن مانند W. bisporus و W. pijperi به ترتیب جهت تولید آنزیم لیپاز و ترکیبات طعم دهنده بکار گرفته شده اند. با در نظر گرفتن پتانسیل بیوتکنولوژیک اعضای این جنس، دستیابی به گونه های جدید می تواند حایز اهمیت باشد.
فاضلی خاطرنشان کرد: در پژوهش اخیر که با مشارکت دو تیم پژوهشی از ایران و لهستان با مدیریت مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران انجام شد، به ترتیب یک سویه از نمونه خاک در جزیره خارگ و ۴ سویه مخمری از سطوح میوه در سریلانکا جداسازی و شناسایی شدند. تشابه بالای نمونه های زیستی، زمینه ساز معرفی این تاکسون جدید با همکاری دو تیم پژوهشی گردید و این تاکسون جدید با بکارگیری استراتژی شناسایی پلی فازی، شناسنامه دار و معرفی شدند.
وی افزود: این گونه جدید مخمری به عنوان سومین تاکسون جدید مخمری در میان ۵۴ تاکسون بومی ایرانی در مجموعه کلکسیون نمونه های زیستی بانک میکروارگانیسم ها با شماره دسترسی IBRC-M ۳۰۱۰۳ جای گرفته است و می تواند برای مطالعات بیشتر در اختیار تیم های پژوهشی در سراسر کشور قرار گیرد.
وی گفت: اعضای این جنس همچنین دارای کاربرد بیوتکنولوژی هستند و برخی گونه های آن مانند W. bisporus و W. pijperi به ترتیب جهت تولید آنزیم لیپاز و ترکیبات طعم دهنده بکار گرفته شده اند. با در نظر گرفتن پتانسیل بیوتکنولوژیک اعضای این جنس، دستیابی به گونه های جدید می تواند حایز اهمیت باشد.
فاضلی خاطرنشان کرد: در پژوهش اخیر که با مشارکت دو تیم پژوهشی از ایران و لهستان با مدیریت مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران انجام شد، به ترتیب یک سویه از نمونه خاک در جزیره خارگ و ۴ سویه مخمری از سطوح میوه در سریلانکا جداسازی و شناسایی شدند. تشابه بالای نمونه های زیستی، زمینه ساز معرفی این تاکسون جدید با همکاری دو تیم پژوهشی گردید و این تاکسون جدید با بکارگیری استراتژی شناسایی پلی فازی، شناسنامه دار و معرفی شدند.
وی افزود: این گونه جدید مخمری به عنوان سومین تاکسون جدید مخمری در میان ۵۴ تاکسون بومی ایرانی در مجموعه کلکسیون نمونه های زیستی بانک میکروارگانیسم ها با شماره دسترسی IBRC-M ۳۰۱۰۳ جای گرفته است و می تواند برای مطالعات بیشتر در اختیار تیم های پژوهشی در سراسر کشور قرار گیرد.