به گزارش خبرگزاری دانا دکتر حسین صیادی درباره شاخص‌هایی که بر اساس آن‌ها فعالیت‌های علمی دانشمندان برای قرار گرفتن در لیست یک درصد دانشمند برتر دنیا، مورد بررسی قرار گرفته و امتیازدهی می‌شود، اظهار کرد: موسسه تامسون رویترز کارهای آکادمیک در دنیا را ارزیابی کرده و آن‌ها را از نظر کیفی مورد بررسی قرار می‌دهد که در این سیستم از شاخصی به نام ESI استفاده می‌شود.
وی تصریح کرد: بر اساس این شاخص، فرمولاسیونی وجود دارد که تعداد مقالات و تعداد ارجاعات به مقالات نویسندگان مجلات علمی را بررسی می‌کند، علاوه بر اینها مقالاتی را با عنوان "تاپ پیپر"(Top paper) که با شاخص‌های مخصوص به خود تعیین می‌شوند، مورد بررسی قرار می‌دهد. سپس با در نظر گرفتن این سه شاخص در مقالاتی که نویسنده در طول 10 سال گذشته نوشته، امتیاز فرد مشخص می‌شود و بعد افراد بر اساس امتیازات رتبه‌بندی شده و در نهایت اسامی یک درصد دانشمند برتر دنیا منتشر می‌شود.
عضو هیئت علمی دانشگاه خواجه نصیر افزود: این شاخص هر دو ماه یکبار به‌روزرسانی می‌شود. یعنی هر دو ماه یکبار ممکن است تعدادی از افرادی که در این لیست هستند، از لیست خارج شده و افراد جدیدی جایگزین آن‌ها شوند.
صیادی ادامه داد: در دوماهه انتهایی سال 2017 پس از بررسی این شاخص‌ها در مقالات ، نام من و چند نفر دیگر از همکارانم از دانشگاه‌های مختلف کشور در لیست یک درصد دانشمند برتر دنیا قرار گرفت.
وی درباره موضوع مقاله‌های منتشر شده خود در مجلات علمی گفت: با توجه به وسعت حوزه سیستم‌های انرژی مانند تولید توان، تولید برودت، سیستم‌های تهویه مطبوع و بسیاری از موارد دیگر موضوعات مقاله‌های من بیشتر در حوزه‌های مرتبط با مهندسی انرژی، مدل‌سازی، بهینه‌سازی و شبیه‌سازی سیستم‌های انرژی است.
عضو هیئت علمی دانشگاه خواجه نصیر، مهمترین چالش‌های پژوهش در را فاصله میان تبدیل مقالات به فناوری عنوان کرد و افزود: شاخص‌ها بیشتر مقالات ما را مورد بررسی قرار می‌دهند، ما در تبدیل نتایج این مقالات به حوزه‌هایی که در صنعت دیده شوند، یعنی منجر شدن نتایج این مقالات به شکوفایی صنعتی و تولید ثروت مشکل داریم.
صیادی تصریح کرد: بارها به دانشجویانم گفته‌ام که ما مقالات خیلی زیادی منتشر کرده‌ایم که نشان‌دهنده فعالیت مطلوب در حوزه تولید مقالات است، اما ما باید گرانی‌گاه پژوهش‌هایمان را به سمت توسعه فناوری و توسعه اختراعات جدید سوق دهیم تا نتایج حاصل از کارهای علمی تا حدی در سطح کشور، صنعت و جامعه ملموس شود و نتیجه این فعالیت‌ها صرفا انتشار مقالاتی نشود که نویسندگان خارج از کشور به آن‌ها مراجعه کنند، اما اثرش در جامعه دیده نشود و یا کم دیده شود.
وی تاکید کرد: این جنبه‌ها را باید مدیریت کنیم و چنین امری مستلزم آن است که در سیاست‌گذاری‌هایی که در وزارت علوم انجام می‌شود، به این مسائل بهای بیشتری داده شود. موضوعاتی مانند ثبت اختراع باید جایگزین مقالات شود و امتیازات برابر به آن‌ها داده شود تا اساتید برای ارتقا و رشد شغلیشان ترغیب شده و به این سبب پژوهش‌هایشان را کاربردی کنند.
عضو هیئت علمی دانشگاه خواجه نصیر، کمبود بودجه را از دیگر مشکلات پژوهش در کشور عنوان کرد و گفت: مهمترین مسئله علاوه بر سیاست‌گذاری، بحث بودجه است، شبیه‌سازی یک ایده و نوشتن مقاله‌ای در مورد آن به بودجه خاصی نیاز ندارد، از این رو دانشگاه‌های ما در سال‌های اخیر در این زمینه فعال بوده‌اند و رشد مطلوبی داشته‌اند.
صیادی ادامه داد: اما برای اینکه این ایده‌ها به فناوری تبدیل شود، به بودجه نیاز داریم و با توجه به کمبود شدید بودجه در این زمینه، نمی‌توانیم پژوهش‌هایمان را از نظر صنعتی به قالب‌هایی تبدیل کنیم که بتوانند با کارهایی که در سطح بین‌المللی انجام می‌شود، رقابت کنند. ما معمولا در این مرحله به بن‌بست برخورد می‌کنیم و نمی‌توانیم آن چیزی که حاصل مقالاتمان است را به یک‌سری واقعیات ملموس مانند ساخت یک وسیله و یک اختراع تبدیل کنیم.
وی در پایان یادآور شد: قرار گرفتن نام من در لیست یک درصد دانشمند برتر دنیا، حاصل کار من به تنهایی نیست، بلکه حاصل همکاری تعداد زیادی از دانشجویان مقطع ارشد و دکتری است که تحت راهنمایی من فعالیت کرده‌اند و این کارها تیمی بوده و من از تمام دانشجویانی که در مقاطع مختلف در این زمینه فعالیت داشته‌اند، کمال تشکر و قدردانی را دارم.
به گزارش ایسنا، در لیست یک درصد دانشمندان برتر دنیا، نام 8 هزار و 219 دانشمند وجود دارد که دکتر صیادی با تعداد 61 مقاله، 809 بار ارجاع به این مقالات و تعداد سه "تاپ پیپر" رتبه 3 هزار و 935 را در حوزه مهندسی کسب کرده است.
