روز گذشته نیز تصمیمگیری کارگروه شرایط ویژه کاهش آلودگی هوای تهران برای تعطیلی مدارس و اتخاذ سایر تصمیمات برای حفظ جان و سلامت شهروندان به دقیقه ۹۰ که نه، به وقت اضافه کشید و با وجود پیشبینیهای چند روز قبل سازمان هواشناسی و شرکت کنترل کیفیت هوای تهران مبنی بر تداوم آلودگی ، همچنین درخواست وزارت بهداشت برای تعطیلی ، به تعویق انداخته و نتیجه آن شد که از اولین ساعات غروب چندین خبر مبنی بر تعطیلی منتشر شد اما دوباره گفته شد هنوز درباره تعطیلی تصمیم قطعی گرفته نشده، اما به فاصله کمتر از یک ساعت دوباره خبر تعطیلی اعلام شد که موجب سردرگمی رسانهها و مردم شد.
شاید مسئولان متولی ادعا کنند که همیشه جلسات کمیته به ساعات پایانی واگذار نمیشود و حتی روز یکشنبه نزدیک به ظهر این کمیته تشکیل جلسه داده و تکلیف شهروندان را برای روز دوشنبه روشن کرد؛ اما سوال اصلی این است که در شرایطی که سازمان هواشناسی از روز جمعه (۱۳ بهمن ماه) نسبت به صدور اطلاعیه آلودگی هوا در تهران و چند کلانشهر دیگر اقدام کرده و به جزییات، تصریح کرده که در تهران به دلیل سکون جوی، در روز شنبه هوا برای گروه های حساس و در روز یکشنبه برای همه گروه های سنی، ناسالم است، چرا جلسات کارگروه ویژه در ساعات پایانی روز برگزار شد و چرا با وجود پیش بینی های صورت گرفته این جلسه روز به روز تشکیل می شود و برای کل روزهای آلوده این مقطع زمانی تصمیم گیری نمی کند؟
افزون بر این سازمان هواشناسی روز یکشنبه (۱۵ بهمن ماه) مجددا طی اطلاعیه ای از تداوم آلودگی در شهرهای بزرگ از جمله تهران تا روز سه شنبه (۱۷ بهمن ماه) خبر داد. در این میان شرکت کنترل کیفیت هوای تهران هم که مسئولیت اصلی را در پایش و پیش بینی کیفیت هوای تهران برعهده دارد، طی روزهای اخیر از طرق سامانه های در اختیار وضعیت آلودگی هوا را در این شهر پیش بینی کرد. چرا نسبت به این پیش بینی بی توجهی شده و برگزاری جلسه کارگروه شرایط ویژه آلودگی هوای تهران تا وقوع شرایط شدیدا آلوده به تعویق افتاده است؟
متاسفانه عملکردها در این حوزه با توجه به آنچه گفته شد قابل قبول نیست و این پرسش بزرگ پیش می آید که در شرایطی که برای گرفتن تصمیمی که بر اساس شواهد از قبل، ماهیت آن مشخص است یعنی تعطیلی در موقع برای شهر در مواقع اضطرار، اینگونه عمل میشود، چطور میتوان توقع داشت در اجرای بند به بند قانون هوای پاک و سایر مصوبات کاهش آلودگی هوا به درستی عمل شود؟