دانشمندان چینی موفق شدند با استفاده از مهندسی ژنتیک برنج تراریخته ای تولید کنند که علاوه بر کارایی فتوسنتزی بالاتر، عملکرد دانه آن نسبت به ارقام غیر تراریخته تا ۲۷ درصد افزایش یافته است.
به گزارش خبرگزاری دانا به نقل از مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران، دانشمندان چینی موفق شدند با استفاده از مهندسی ژنتیک، برنج تراریخته‌ای تولید کنند که علاوه بر کارایی فتوسنتزی بالاتر، عملکرد دانه آن نسبت به ارقام غیر تراریخته تا ۲۷درصد افزایش یافته است.
این گیاهان تراریخته سبزتر و بزرگتر هستند و کارایی فتوسنتزی بالاتری دارند. علاوه بر این دارای مزایای ویژه‌ای نسبت به ارقام غیر تراریخته خود هستند.
روش اصلاح ژنتیکی عمده برای افزایش بازدهی محصولات کشاورزی با تمرکز بر فتوسنتز انجام می شود. یک راه برای افزایش بهره وری فتوسنتزی، مهندسی مسیرهای تنفس نوری در یک گیاه است. تنفس نوری یک فرایند وابسته به نور خورشید است که در آن اکسیژن جذب و دی اکسید کربن آزاد می شود.
در گذشته مطالعات متعددی برای مهندسی مسیرهای تنفس نوری صورت گرفته است. اما بیشتر این مطالعات با استفاده از گیاه آرابیدوپسیس انجام شده است. اخیرا در یک تحقیق جدید، یک تیم از پژوهشگران چینی راهکار جدیدی را برای انتقال CO۲ از تنفس نوری به فتوسنتز در گیاه برنج ایجاد کردند.
این تیم تحقیقاتی مولکول گلایکولات (یک محصول تنفس نوری) را با استفاده از سه آنزیم به دی اکسید کربن تبدیل کردند. برای این کار پژوهشگران با استفاده از مهندسی ژنتیک ژن های این ۳ آنزیم را به کلروپلاست برنج وارد کردند.
نتایج این مطالعه نشان داد که سرعت تنفس نوری در گیاهان تراریخته تولید شده نسبت به ارقام غیر تراریخته ۱۸ تا ۳۱ درصد کاهش یافته است. این گیاهان در مقایسه با گیاهانی که به طور ژنتیکی مهندسی نشده بودند، سبزتر و بزرگتر بودند. علاوه بر این، اندازه دانه های نشاسته در آنها تا ۱۰۰ درصد و تعداد آنها در هر سلول تا ۳۷ درصد افزایش یافت.
این گیاهان تراریخته سبزتر و بزرگتر هستند و کارایی فتوسنتزی بالاتری دارند. علاوه بر این دارای مزایای ویژه‌ای نسبت به ارقام غیر تراریخته خود هستند.
روش اصلاح ژنتیکی عمده برای افزایش بازدهی محصولات کشاورزی با تمرکز بر فتوسنتز انجام می شود. یک راه برای افزایش بهره وری فتوسنتزی، مهندسی مسیرهای تنفس نوری در یک گیاه است. تنفس نوری یک فرایند وابسته به نور خورشید است که در آن اکسیژن جذب و دی اکسید کربن آزاد می شود.
در گذشته مطالعات متعددی برای مهندسی مسیرهای تنفس نوری صورت گرفته است. اما بیشتر این مطالعات با استفاده از گیاه آرابیدوپسیس انجام شده است. اخیرا در یک تحقیق جدید، یک تیم از پژوهشگران چینی راهکار جدیدی را برای انتقال CO۲ از تنفس نوری به فتوسنتز در گیاه برنج ایجاد کردند.
این تیم تحقیقاتی مولکول گلایکولات (یک محصول تنفس نوری) را با استفاده از سه آنزیم به دی اکسید کربن تبدیل کردند. برای این کار پژوهشگران با استفاده از مهندسی ژنتیک ژن های این ۳ آنزیم را به کلروپلاست برنج وارد کردند.
نتایج این مطالعه نشان داد که سرعت تنفس نوری در گیاهان تراریخته تولید شده نسبت به ارقام غیر تراریخته ۱۸ تا ۳۱ درصد کاهش یافته است. این گیاهان در مقایسه با گیاهانی که به طور ژنتیکی مهندسی نشده بودند، سبزتر و بزرگتر بودند. علاوه بر این، اندازه دانه های نشاسته در آنها تا ۱۰۰ درصد و تعداد آنها در هر سلول تا ۳۷ درصد افزایش یافت.
