گروهی از محققان در رصد خانه «شانگهای آسترونومیکال» این کشف را انجام داده‌اند. ستاره شناسان با تحلیل امواج نوری که از کهکشان «مارکاریان ۲۳۱» به زمین می‌رسد، متوجه حضور مولکول‌های اکسیژن در آن شدند. این کهکشان در فاصله ۵۸۱ میلیون سال نوری زمین قرار دارد.
جالب آنکه به طور معمول وجود اکسیژن و گازهای دیگر در اتمسفر زمین، خوانش دقیق امواج نوری از کهکشان‌های دوردست را سخت‌تر می‌کند. این امواج نوری به طور معمول در عناصر گازی مختلف جذب یا به وسیله آنها به سمت دیگری تابیده می‌شوند و به همین دلیل خوانش دقیق آنها غیر ممکن است.
اما امواج نوری «مارکاریان ۲۳۱» از «یک شی آسمانی شبه ستاره ای»(QSO)تابیده شده‌اند. اشیا شبه ستاره‌ای طبقه‌ای از اشیاء فراتر از کهکشان راه شیری هستند که از نظر بصری شبیه ستاره هستند اما طیف نوری که می‌تابانند قرمز است. کوازارها منابع امواج رادیویی قدرتمند و شبیه ستاره هستند.
خوانش امواج نور از دو نقطه مختلف انجام شد که یکی از آنها تلسکوپ ۳۰ متری IRAM در گرانادا اسپانیا و دیگری تلسکوپ Northern Extended Millimeter Array در کوه‌های آلپ فرانسه بود.
با توجه به خوانش ها دانشمندان تخمین زدند اکسیژن موجود در کهکشان «مارکاریان ۲۳۱» احتمالاً ۱۰۰ بار بیشتر از مقدار رصد شده در کهکشان راه شیری است.
