تنبلی چشم نوعی اختلال چشمی است که معمولا سیستم بینایی را درگیر کرده و باعث کاهش بینایی در چشم میشود. این نوع اختلال که موجب ضعف در دید چشم می گردد ، در اثر تجربه ی بینایی غیر طبیعی در دوران کودکی رخ می دهد.
فاطمه زمانی ، خبرگزاری دانا ، گروه سلامت ؛ تنبلی چشم نوعی اختلال چشمی است که معمولا سیستم بینایی را درگیر کرده و باعث کاهش بینایی در چشم میشود. این نوع اختلال که موجب ضعف در دید چشم می گردد ، در اثر تجربه ی بینایی غیر طبیعی در دوران کودکی رخ می دهد.
در حالتی که ساختمان ظاهری چشم سالم به نظر می رسد ، اما چشم ، دیدن را یاد نگرفته و روند تکاملی که باید در چشم رخ دهد تا به دید مناسب برسد ، ایجاد نشده است .در این حالت دید چشم حتی با عینک هم کامل نمی شود. در این صورت گفته می شود چشم به ضعف بینایی و تنبلی چشم دچارشده است.
تحقیقات نشان می دهد تنبلی چشم که در کودکان زیر 6 تا 8 سال اتفاق می افتد ، تنها در صورت تشخیص و درمان به موقع قابل درمان خواهد بود و در صورت تأخیر در درمان ،احتمال به دست آوردن بینایی کامل کمتر شده ، به طوری که می تواند منجربه کم بینایی و حتی نابینایی کودک شود.
علائم
این اختلال در کودکان با نشانه هایی همراه است که می توان به علائمی چون انحراف چشم به صورت مکرر ، تاری چشم ها ، کج کردن سر برای دید بهتر و لوچی اشاره کرد.
علل
استرابیسم ، دوربینی واستیگماتیسم از شایع ترین علل تنبلی چشم به شمار می روند.
اشکالات مادرزادی در ساختمان چشم مانند آب مروارید و پایین افتادگی پلک باعث می شود که چشم در دریافت تصاویر واضح از اشیاء ناتوان شود و به تدریج دچار تنبلی گردد.
لوچی یا انحراف چشم نیز موجب می شود چشم دچار دوبینی شده و در نتیجه از تشکیل تصویر واضح بر شبکیه خودداری کند. بدین ترتیب مغز برای حذف دوبینی ، تصویر چشم منحرف را حذف می کند و تنبلی چشم ایجاد میشود.
درمان
بستن چشم سالم و استفاده از عینک ، راهکارهای موثری هستند که تقریبا همه ی پزشکان به آن ایمان دارند. به این صورت که پزشک به شما توصیه می کند در طول روز برای چند ساعت چشم سالم را ببندید و با چشم بیمار کارهای خود را انجام دهید. این کار باعث می شود که مغز برای بهبود بخشیدن به تصاویر مبهم و تار تلاش کرده و از تنبل شدن چشم جلوگیری کند.
در کنار بستن چشم استفاده از قطره و عینک موجب می شود که روند درمان با سرعت بیشتری طی شود.
توصیه هایی برای عینک زدن کودکان
اجازه دهید کودک خودش فرم عینکش را انتخاب کند.
در نظر داشته باشید که معمولا کودک از زدن عینکی که دوست ندارد ، به بهانه های مختلف خودداری می کند. پس با تعریف کردن ، کودک را به این کار تشویق کنید.
در ابتدا از کودک بخواهید که از عینک در زمان های کوتاهی استفاده کند. این کار موجب می شود تا کم کم به آن عادت کند.
به خاطر عینک نزدن ، کودک را سرزنش نکنید ، اما به خاطر عینک زدن اورا تحسین کنید.
به کودک توضیح دهید که عینک می تواند دید اورا واضح تر و بهتر کند و از این پس ، راحت تر خواهد توانست نوشته های تابلو کتاب را ببیند و حتی راحت تر با همسالانش بازی کند.
