فاطمه زمانی ، خبرگزاری دانا ،گروه سبک زندگی ؛ اختلال چند شخصیتی نوعی اختلال پیچیده ی روانی است که موجب می شود شخصیت فرد به دو یا چند هویت جدا از هم تقسیم شود و فرد شخصیت های مختلفی را در طول زندگی تجربه کند.
روانشناسان براین باورند که عوامل مختلفی می توانند در چند شخصیتی شدن فرد نقش داشته باشد ، که در بین آن ها آسیب ها و ضربه های روحی دوران کودکی را می توان از مهم ترین این عوامل دانست.
افراد چند شخصیتی غالبا گذشته ای دردناک و خشونت آمیز دارند. از این رو همواره تلاش می کنند تا از شخصیت اصلی خود فاصله گرفته و به شخصیت های دیگری متوسل شوند.
علائم
روانشناسان بارز ترین نشانه ی این بیماری را نمایان شدن دو یا چند شخصیت با هویت های متمایز در وجود یک شخص می دانند. هرکدام از شخصیت ها کنترل رفتار فرد را در دست گرفته و بر رفتار و افکار فرد تأثیر می گذارند. هم چنین فرد مبتلا ممکن است در کنار نشانه های یاد شده ، به اختلالات روانی چون ترس ، افسردگی ، تمایل به خودکشی ، نوسانات خلقی ، فراموشی و روانپریشی نیز دچار باشد.
تاثیر بیماری بر زندگی
زوال شخصیت
احساس جدا بودن از بدن که به آن تجربه ی خارج از بدن هم گفته میشود ، یکی از آسیب هایی است که افراد مبتلا به این بیماری با آن مواجه می شوند.
مسخ واقعیت
احساس غیر واقعی بودن دنیای بیرون یا تیره و تار و دور از دسترس به نظر رسیدن آن ، تجربه ای است که موجب می شود فرد از دنیای واقعی فاصله گیرد و به خیال پردازی و توهم دچار گردد.
فراموشی
ناتوانی در یاد آوردن اطلاعات شخصی مهم. این فراموشی به حدی گسترده است که نمی توان از آن چشم پوشید. مبتلایان به این بیماری هنگام گفتگو ، اغلب موضوع صحبت را فراموش می کنند یا ظرف یک ثانیه ، محتوای گفتگو را از یاد می برند.
پریشانی یا تغییر هویت
این احساس موجب می شود که فرد در تعریف علایق ، باورها و چشم انداز های زندگی ، با مشکل مواجه شود و احساساتش نسبت به زمان و مکان به گونه ای تغییر کند که غیر معمولی به نظر برسد.
درمان
روان درمانی
روشی است که موجب می شود فرد احساسات خودرا مدیریت و احساسات منفی را از خود دور کند.
روانکاوی
در این روش تلاش می شود که با تحلیل موقعیت ها و تجارب گذشته ، بیمار نسبت به احساسات و رفتار خود آگاهی پیدا کند.
