سفر به جهان دوران کودکی
«تپلی و من» فیلمی به نویسندگی، کارگردانی و تهیه کنندگی حسین قناعت و محصول سال 1397 است. این فیلم در سی و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان، نامزدی «بهترین فیلم نوجوان»، «بهترین فیلمنامه» و «بهترین کارگردانی» را به خود اختصاص داد.
محمدامین قاسمی پیربلوطی، خبرگزاری دانا، گروه فرهنگ؛آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که نخستین خاطره‌ای
که از دوران کودکی خود به یاد دارید، چیست؟ آیا برایتان پیش آمده که اعضای
خانواده، دوستان و آشنایانتان اطلاعات و خاطراتی از دوران کودکی یا حتی نوجوانی
شما بگویند و شما هر چه زمین ذهنتان را شخم می‌زنید، نمی‌توانید چیز روشنی به یاد
آورید؟ آیا تاکنون در خلوت خود، آن زمان که با چشمانی گشاده به نقطه‌ای خیره و در
اقیانوس اندیشه‌های خود غرق می‌شوید، تلاش کرده‌اید که میان شرایط، ویژگی‌ها،
خلقیات و روحیات کنونی خود به سوی روزهای محو و دوردست کودکی پل بزنید؟
فیلم «تُپُلی و من» را شاید بتوان اثری دانست که تا حدودی می‌تواند پاسخی باشد به پرسش‌هایی که پیش از این مطرح شد. «تپلی و من» فیلمی به نویسندگی، کارگردانی و تهیه کنندگی حسین قناعت و محصول سال 1397 است. این فیلم در سی و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان، نامزدی «بهترین فیلم نوجوان»، «بهترین فیلمنامه» و «بهترین کارگردانی» را به خود اختصاص داد. همچنین «پروانه‌ی زرین» بهترین بازیگر کودک و نوجوان سی و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان، به «سامیار محمدی» (بازیگر نقش تپلی) اهدا شد. داستان این فیلم به این صورت آغاز می‌شود که مردی به نام رامین (حسن معجونی) که در رشته‌ی کارگردانی تحصیل کرده‌است، مدتی است که در پی ساختن یک فیلم سینمایی است، اما موفقیتی کسب نمی‌کند و به ناچار در یک آموزشگاه هنر مشغول به کار است. رامین در آستانه‌‌ی چهل سالگی به یکباره با کودکی ناآشنا در خانه‌ی خود روبه‌رو می‌شود که بسیار شبیه به کودکی خودش است و این دیدار غیرمنتظره و عجیب منجر به تحولات مختلف و عمیقی در زندگی رامین می‌شود.
ژانر کودک و نوجوان در سینمای امروز ایران، ژانری بسیار غریب، نحیف و تک افتاده است و آثار کم‌شماری هم که هر سال سعی دارند خود را در این ژانر جا بدهند، عمدتاً از استانداردها و مؤلفه‌های آن به‌طور کامل برخوردار نیستند. در این میان، «تپلی و من» نه اثری است که بخواهیم آن را در بوق و کرنا کرده و فضیلت‌هایش را جار زده و از خدماتی که به کودکان و نوجوانان این سرزمین کرده، تقدیر و تشکر به عمل آوریم و نه فیلمی است که تنها ربطش به ژانر کودک و نوجوان، خردسال بودن یکی از شخصیت‌های اصلی آن باشد! اگرچه «تپلی و من» برداشتی از فیلم The Kid محصول سال 2000 است، اما به‌عنوان یک فیلم سینمایی که یک خانواده‌ی ایرانی بتواند به تماشای آن بنشیند و پس از پایان فیلم هم بر مخاطبین کودک و نوجوان خود اثر گذاشته باشد و هم بر مخاطبین بزرگسال، اثری مناسب و قابل‌توجه به شمار می‌آید.
«تپلی و من» فیلمی دغدغه‌مند به‌نظر می‌رسد و تلاش دارد این باور را که ریشه‌ی بسیاری از مشکلات دوران بزرگسالی را باید در دوران کودکی جست، به شیوه‌ای روان و ساده به تصویر بکشد. بنابراین اگرچه لحن این اثر کمدی است و تمرکز اصلی‌اش بر برقراری ارتباط با مخاطب کودک و نوجوان است، اما می‌توان مایه‌های روانشناختی و تربیتی خوبی هم در آن یافت. البته یک‌کاسه‌کردن کودک و نوجوان با هم در آثار فرهنگی و رسانه‌ای، شاید اولین خشت کج در این مسیر باشد؛ چون نیازها، انتظارات، خلقیات و جهان ذهنی یک کودک با یک نوجوان بسیار متفاوت است و این تمایز باید در بیشتر آثاری که برای این دسته از مخاطبان ساخته و پخش می‌شوند، مورد توجه قرار گیرد. اما افسوس که تولیدات فرهنگی و رسانه‌ای بومی و داخلی برای این گروه سنی آن‌قدر آشفته، محدود و کم‌رمق اند که ما هم مجبوریم برای این‌که چیز دندان‌گیری به مشت‌مان بیاید – مشتی که نمونه‌ی خروار نیست و تمام محصولمان است – کودک و نوجوان را با هم به کار ببریم و آن را یک ژانر بخوانیم و در این برهوت شما را به تماشای «تپلی و من» توصیه کنیم که البته از حق هم نگذریم، دیدن آن خالی از لطف نیست.
