به گزارش پایگاه خبری دانا، گروه دانش و فناوری:
تصور ترافیک تهران بدون دود و سروصدا، رویایی است که خودروهای برقی می‌توانند محقق کنند. با توجه به هدفمندسازی یارانه بنزین و آلودگی هوای کلان‌شهرها، حرکت به سمت وسایل نقلیه برقی یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر برای ایران است. اما این گذار با چالش‌های عظیمی روبرو است.
معمای اول: ایستگاه‌های شارژ کجاست؟
زیرساخت شارژ، شریان حیاتی خودروهای برقی است. در حال حاضر، تعداد ایستگاه‌های شارژ عمومی در ایران به تعداد انگشتان دو دست هم نمی‌رسد و عمدتاً در تهران و چند شهر بزرگ متمرکز شده‌اند. این کمبود، باعث ایجاد "اضطراب مسافت" (Range Anxiety) در رانندگان می‌شود؛ ترس از این که باتری خودرو در میانه راه تمام شود و جایی برای شارژ مجدد وجود نداشته باشد.
انواع ایستگاه‌های شارژ:
شارژ کند (نرمال):
این نوع شارژ که از پریز برق معمولی خانگی انجام می‌شود، بین ۸ تا ۱۲ ساعت زمان می‌برد. راه حل اصلی برای صاحبان خودروی برقی که امکان نصب پریز اختصاصی در خانه یا پارکینگ شخصی خود دارند.
شارژ نیمه‌سریع:
این ایستگاه‌ها که معمولاً در مراکز خرید، پارکینگ‌های عمومی و ادارات نصب می‌شوند، می‌توانند یک خودرو را در عرض ۳ تا ۴ ساعت شارژ کامل کنند.
شارژ سریع:
این ایستگاه‌ها که شبیه پمپ بنزین‌های سنتی عمل می‌کنند، می‌توانند تا ۸۰ درصد ظرفیت باتری را در کمتر از ۳۰ دقیقه تأمین کنند. توسعه این ایستگاه‌ها در جاده‌های بین‌شهری برای سفرهای برون‌شهری حیاتی است.
مسئله اینجاست:
راه‌اندازی ایستگاه‌های شارژ سریع، به سرمایه‌گذاری کلان و برق پرقدرت نیاز دارد که در حال حاضر توجیه اقتصادی چندانی برای سرمایه‌گذاران خصوصی ندارد.
معمای دوم: قیمت باتری چقدر است؟
باتری، گران‌قیمت‌ترین قطعه یک خودروی برقی است (حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد قیمت کل خودرو). قیمت یک پک باتری برای یک خودروی برقی معمولی در بازار جهانی می‌تواند از ۸۰ تا ۱۵۰ میلیون تومان متغیر باشد. این رقم، بدون در نظر گرفتن هزینه گمرک، حمل و نقل و سود فروشنده در ایران است.
اما نکته امیدوارکننده:
قیمت باتری‌های لیتیوم-یون در سطح جهان روند نزولی داشته است. اگر ایران بتواند با استفاده از ذخایر عظیم لیتیوم خود (مانند معادن استان همدان) وارد چرخه تولید باتری شود، می‌تواند این هزینه را به طور چشمگیری کاهش دهد. در غیر این صورت، خودروی برقی تا سال‌ها کالایی لوکس و仅限于 قشر مرفه جامعه خواهد بود.
سخن پایانی:
آینده خودروهای برقی در ایران در گروی یک برنامهریزی جامع است. دولت باید با ارائه تسهیلات و تضمین خرید، سرمایه‌گذاری در ایستگاه‌های شارژ سریع را تشویق کند و از طرف دیگر، با سرمایه‌گذاری در صنعت باتری‌سازی، قلب تپنده این خودروها را در داخل کشور تولید کند. بدون این دو شرط، خودروی برقی در ایران تنها یک دکور زیبا در نمایشگاه‌ها خواهد بود.
