به گزارش پایگاه خبری دانا، گروه دانش و فناوری: گذار جهانی به سمت خودروهای برقی دیگر یک انتخاب نیست، بلکه یک ضرورت محیط زیستی و اقتصادی است. در ایران، جذابیت خودروهای برقی (EV) دوچندان است؛ کاهش وابستگی به منابع نفتی و کاهش آلودگی هوای شهرهای بزرگ. با این حال، ورود این خودروها به بازار داخلی نیازمند حل سه معمای اساسی است: شبکه شارژ، کیفیت باتری و تأمین برق مورد نیاز.
معمای ایستگاه‌های شارژ:
بزرگترین مانع در مسیر پذیرش انبوه EVها، «اضطراب محدوده» (Range Anxiety) ناشی از کمبود زیرساخت شارژ است. نصب ایستگاه‌های شارژ سریع نیازمند سرمایه‌گذاری گسترده در تأسیسات برق شهری و شبکه‌های توزیع است. در حال حاضر، تعداد ایستگاه‌های عمومی شارژ بسیار ناچیز است و تأمین برق مورد نیاز شارژ سریع این خودروها می‌تواند در ساعات اوج مصرف، شبکه برق موجود را به شدت تحت فشار قرار دهد.
چالش کیفیت و بومی‌سازی باتری:
باتری‌ها گران‌ترین و حیاتی‌ترین بخش یک خودروی برقی هستند. واردات باتری‌های پیشرفته به دلیل تحریم‌ها و محدودیت‌های ارزی پرهزینه است. در مقابل، تلاش برای بومی‌سازی تولید باتری‌ها با چالش‌هایی چون تأمین مواد اولیه با کیفیت و تکنولوژی‌های جدید (مانند باتری‌های حالت جامد) روبرو است. همچنین، طول عمر باتری‌ها در اقلیم گرم ایران و کیفیت پایین برخی مدل‌های وارداتی، نگرانی‌هایی را برای مصرف‌کنندگان ایجاد کرده است.
راهکارها: شارژ هوشمند و انرژی‌های تجدیدپذیر:
برای غلبه بر این چالش‌ها، اتکای صرف به شبکه برق فعلی منطقی نیست:
مدیریت تقاضای شارژ (Smart Charging):
با استفاده از سیستم‌های هوشمند، شارژ خودروها باید به ساعات کم‌باری شبکه (معمولاً شب‌ها) هدایت شود. این امر نیازمند ایجاد زیرساخت‌های ارتباطی بین خودرو، ایستگاه شارژ و شبکه برق است.
توسعه انرژی خورشیدی:
بهترین سناریو، ترکیب خودروهای برقی با تولید انرژی تجدیدپذیر است. نصب پنل‌های خورشیدی بر روی سقف ایستگاه‌های شارژ می‌تواند انرژی مورد نیاز را به‌صورت محلی و با حداقل فشار بر شبکه اصلی تأمین کند.
بدون یک استراتژی ملی منسجم برای توسعه زیرساخت شارژ و تضمین کیفیت باتری‌ها، خودروهای برقی در ایران صرفاً به یک پدیده لاکچری یا آزمایشی باقی خواهند ماند و تأثیر واقعی بر کاهش آلودگی نخواهند داشت.
