به گزارش پایگاه خبری دانا، گروه دانش و فناوری:
صنعت فلزات، پایه و اساس هر توسعه صنعتی مدرنی است. ایران با داشتن ذخایر غنی آهن، مس و روی، در فلزات استراتژیک مورد نیاز در باتری‌ها، الکترونیک و صنایع هوافضا آسیب‌پذیری جدی دارد.
چالش‌های تأمین جهانی:
بسیاری از این فلزات، مانند کبالت (مورد نیاز برای باتری‌های EV) یا عناصر خاکی کمیاب (مورد نیاز برای توربین‌ها و تجهیزات نظامی/پزشکی)، توسط تعداد محدودی از کشورها عرضه می‌شوند. تحریم‌ها، شرکت‌های ایرانی را مجبور می‌کنند تا این مواد را با قیمت‌های بسیار بالاتر و از طریق واسطه‌های متعدد تهیه کنند که شفافیت و ثبات قیمت‌گذاری را از بین می‌برد.
استراتژی بقا: متالورژی و بازیافت:
راه‌حل این معضل، نه صرفاً جستجوی منابع جدید، بلکه توسعه فناوری‌های داخلی برای بهره‌برداری بهینه از آنچه در اختیار داریم، است:
بازیافت (Urban Mining):
با توجه به افزایش ضایعات الکترونیکی، توسعه فناوری‌های استخراج فلزات ارزشمند از باتری‌های قدیمی، بردهای مدار چاپی و ضایعات صنعتی، یک راهبرد برد-برد است. این امر وابستگی به واردات مواد خام را کاهش داده و مدیریت پسماند را بهبود می‌بخشد.
تحقیقات متالورژیکی پیشرفته:
توسعه روش‌های استخراجی جدید که با استفاده از حلال‌های شیمیایی کمتر سمی (شیمی سبز) یا روش‌های الکتروشیمیایی، بتوانند خلوص فلزات را در داخل کشور افزایش دهند، ضروری است.
نقش فناوری در شفافیت بازار داخلی:
برای مقابله با سوداگری در بازار فلزات، نیاز به ایجاد یک بورس کالا با شفافیت بالا و قیمت‌گذاری منطبق با معیارهای جهانی، با در نظر گرفتن هزینه‌های مبادله‌ای، وجود دارد. این شفافیت می‌تواند به شرکت‌های تولیدی کمک کند تا برنامه‌ریزی دقیق‌تری برای خرید مواد اولیه خود انجام دهند.
اگر ایران نتواند دانش فنی خود را در زمینه متالورژی پیشرفته و بازیافت سرمایه‌گذاری کند، توسعه صنایع مبتنی بر فناوری‌های نوین (مانند خودروهای برقی و انرژی‌های تجدیدپذیر) همواره تحت الشعاع ریسک‌های سیاسی و قیمت‌گذاری‌های غیرمنطقی بازار جهانی باقی خواهد ماند.
