به گزارش خبرنگار گروه آموزش خبرگزاری دانا(داناخبر)، دانشگاهی به نام کوئینسی
هر شش ماه میزبان یک برنامه عمومی به نام «شب تفریح علمی خانواده» هاست. خانواده
های منطقه کوئینسی در هردوره شش ماهه از سال می توانند در مورد علم یاد بگیرند و
فضای دلپذیری را تجربه کنند. این رویداد آزاد
در عصر در مکانی نزدیک به مرکز دانشجویی دانشگاه برگزار می شود و شرکت در آن برای عموم
آزاد است.
در دعتونامه برنامه آنها آمده است: «شب علم خانواده یک برنامه سرگرم کننده برای کودکان است. اگر چه برنامه برای کودکان بین سنین کودکستان تا کلاس پنجم طراحی شده است، اما علاقه مندان در همه سنین در این برنامه می توانند حضور داشته باشند. در جلسه اخیر تمرکز اصلی بر پزشک و دامپزشک خواهد بود. »
توزیع عادلانه دانش چیست؟
از این مطلب قرار است گریزی بزنیم به این نکته که علم چه اهمیتی می تواند برای دولت و مردم داشته باشد؟
از وظایف دولت ها در قبال مردم توزیع عادلانه علم و دانش است. قبل از اینکه وارد بحث شویم اولا باید تاکید کرد که منظور از «علم برای مردم» آن نیست که همه بتوانند تحصیلات خود را تا سطوح عالیه دنبال کنند. این مسئله نه ضروری است و نه منطقی و نه اساسا امکان پذیر است.
از طرف دیگر عده ای ممکن است بگویند با وجود رسانه های مختلف این وظیفه از دوش دولت بر داشته شده است. دسترسی عمومی به روزنامه و کتاب ها، تلویزیون و رادیو و محیط های مجازی اطلاعات بیشماری را در اختیار افراد قرار می دهد و دیگر نیازی به طرح و برنامه دیگری در این زمینه وجود ندارد. در رابطه با نکته دوم نیز باید گفت که هجوم سرسام آور اطلاعات به واقع مانند دریایی مواج و طوفانی است که تنها زبدگان و دریانوردان می توانند از آن به سلامت عبور کنند. اطلاعات مختلفی که در جامعه از منابع مختلف پراکنده می شود امکان استنتاج معقول را پایین می آورد و هجوم سرگرمی های مختلف عملا بعد آموزشی و علمی همه برنامه ها تنزل داده است.
روحانیت سیستم موفق آموزش عمومی
برای یافتن الگوی مناسب برای توزیع علم نیازی به سرک کشیدن به کشورهای دیگر نیست. اگر نگاهی به سیستم بسیار موفق روحانیت و تبلیغ دین در ایران بیاندازیم متوجه خواهیم شد که چگونه در یک فضای مشخص و زمان مشخص وعده دیداری همیشگی بین مردم و علمای دینی وجود داشته است. تسری دادن این الگو به ساید پهنه های معرفتی نیز در سایه وجود مکان های علمی – دانشگاه ها- و عالمان حوزه های مختلف – اساتید- در این زمینه ها بسیار مفید است. در واقع دانشگاه ها و اساتید می توانند وظایفی فراتر از مدرک دادن و امتحان گرفتن انجام دهند.
چرا دانشگاه به روی کودکان بسته است؟
می توان از آن فضا و آن سرمایه های علمی که در تمام کشور ما وجود دارد استفاده های دیگری نیز کرد. چه می شود اگر که برای همه سنین در زمان های مناسب برنامه های حضوری در فضای دانشگاه ایجاد کرد تا بتوان در یک محیط علمی فضای پرسش وپاسخ شکل بگیرد. مسئله مهم آن است که اگر چه مدرسه و معلم وجود دارد ولی در کنار وجود کتاب و جزوه و رساله نیز وجود مسجد و منبر و جلسات پرسش و پاسخ همچنان نقش خود را ایفا می کند.
آموزش دانشگاهیان به خانواده باعث کمرنگ شدن شایعات عمومی است
فی المثل آیا نمی توان برنامه هایی در مورد مسایل اقتصادی در شهر ها به میزبانی دانشگاه ها برگزار کرد تا مردم از دهان متخصصان اقتصادی از اوضاع اطلاعات درست تر و کامل تری به دست اورند و بر اساس راهکارهای آنها و نه اطلاعات مشکوک، شایعات و دلسردکننده جهت دار به مسائل دامن بزنند؟ یا مثلا در مورد بیماری خاصی که ناگهان در یک منطقه اپیدمی می شود آیا نمی توان از یک متخصص دعوت کرد در امفی تئاتر شهر برای مردم در این باره صحبت کند؟ در آن جلسه در مورد مناطق مختلف شهر امکان الودگی و راه های پیشگیری متناسب با خصوصیات جغرافیایی آن شهر مطالبی بیان خواهد شد.
این فرهنگ که بحث ها و پرسش ها در محیط های علمی مطرح شوند و نه از مجاری مشکوک، فضای ذهنی کشور را به مراتب سالم تر و شفاف تر کند. فضایی که اکنون مثل آسمان تهران به نظر از تراکم اطلاعات غیر استاندارد در زیر مهی تاریک پوشیده شده است. /پایان پیام
