سیاره های دارای حیات از چه موادی تشکیل می شوند؟

به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا(داناخبر)، برای به وجود آمدن حیات در یک سیاره یا قمر مواد و شرایطی لازم و ضروری است که طی این گزارش به آنها خواهیم پرداخت و چون تا کنون فقط کره زمین درعالم دارای حیات و زندگی شناخته شده است با رجوع به آن و کمک گرفتن از آن شرایط و مواد لازم برای حیات را بیان خواهیم کرد.

تعریف زندگی
قبل از بررسی منشا زندگی یا حیات بهتر است تعریفی از زندگی و موجودات زنده را شرح دهیم، تعریف کلمه زندگی به سادگی امکان پذیر نیست و پاسخ به این موضوع علاوه بر درک چگونگی پیدایش زندگی از نظر اخلاقی، معنوی و فلسفی نیز بسیار پر اهمیت است.

زندگی به فاصله بین تولد و مرگ گفته می شود که با وجود اینکه این تعریف درست و دقیق است اما چندان مفید نیست و شاید توصیف بهتر زندگی این باشد که بگوییم، مجموعه فعالیت های گیاهان و حیوانات مانند فعالیت تنفس، تولید مثل، رشد، عمل دفع و واکنش در برابر محرک های خارجی است.

تشکیل منظومه خورشیدی
اولین گام برای ایجاد حیات بر روی سیاره یا قمر، قرار دادن آن در منظومه خورشیدی است؛ خورشید منظومه ما یک ستاره معمولی در منطقه ای کاملا معمولی که با اعضای خانواده تشکیل شده از سیاره ها، ماه ها، سیارک ها و دنباله دارها احاطه شده است.

مهمترین عضو منظومه خورشیدی حضور ستاره خورشید گون است که این ستاره زمانی که ابر میان ستاره ای در اثر لرزش موجی عالم و یا انفجار یک ابرنو اختر در هم فرو می ریزد به دنیا می آید.

ویژگی اختصاصی زمین
زمین دارای ویژگی های خاص بی شماری است که به واسطه همین ویژگی ها آن را از سایر اجرام موجود در منظومه شمسی متمایز کرده است و اگر این ویژگی ها  علت اصلی وجود زندگی روی آن باشند آنگاه برای جستجوی زندگی در دیگر اجرام منظومه خورشیدی و یا دیگر مناطق کیهان باید به دنبال شواهدی مبنی بر وجود این ویژگی ها یا مشابه باشیم .

منطقه سکونت پذیر
منطقه ای در عالم که دما و فشار آن قسمت به اندازه ای باشد که آب مایع بر سطح سیاره یا قمر باقی بماند را منطقه سکونت پذیر می گویند اگر جرم مورد نظر این منطقه کمی به خورشید منظومه خود نزدیک باشد دمای آن افزایش یافته و آب موجود در سطح آن بخار خواهد شد و اگر کمی دورتر باشد دما به اندازه ای کاهش می یابد که تمامی آب سطح آن یخ می زند.

حفاظت در برابر خورشید
باید سیاره یا قمر خود را که در یک منظومه خورشیدی جای داده ایم در برابر برخورد دنباله دارها، سیارک ها و قطعات بزرگ و سرگردان محفوظ نگه داریم و برای این کار لازم است همانند منظومه شمسی خود در منظومه خورشیدی جدید چند سیاره غول آسا نیز قرار دهیم.
سیارات غول آسا به علت داشتن میدان گرانشی قوی می توانند اجرام سرگردان منظومه خورشیدی را به سمت خود جذب کرده و مانع برخورد آن با سیاره یا قمر ما شوند.

پایداری
حال لازم است همانند زمین که قمری در کنار خود دارد قمری را برای سیاره یا قمر خود که می خواهیم دارای حیات باشد در نظر بگیریم زیرا نزدیکترین همسایه زمی؛ ماه تاثیر بسیار مفیدی بر شرایط آب و هوایی سیاره ما داشته است.

قمر ماه تغییرات شدید آب و هوایی زمین را کنترل می کند و موجب کاهش تمایل مداری زمین که ناشی از کشمکش های گرانشی خورشید و مشتری است می شود.

خورشید منظومه شمسی ما نیز زمین را با نور خود احاطه کرده است اما کره خاکی ما زمین دارای مولکول هایی به هم پیوسته به نام جو است که از تابش بیش از حد و مستقیم نور خورشید و پر تو های فرا بنفش به زمین جلوگیری کرده و با از بین رفتن اتم های کربن و ترکیبات آنها مبارزه می کند.

حضور جو علاوه بر این مواد برای از بین نرفتن اکسیژن حاصل شده توسط گیاهان از کره یا قمر مورد نظر محافظت می کند به همین دلیل باید در اطراف سیاره یا قمر فرضی خود لایه ای مناسب از جو را ایجاد کنیم.

 دستور العمل ساختن زندگی
فرآیند ساختن و ایجاد حیات یا زندگی علاوه بر داشتن مواد اولیه باید آنها را با هم ترکیب کنیم و قبل از روی دادن واکنشی باید انرژی کافی وجود داشته باشد. مواد مورد نیاز یا بلوک های سازنده ای برای ادمه حیات باید با هم ترکیب شوند عناصری همچون، کربن، نیتروژن، اکسیژن، هیدروژن، فسفر و گوگرد است که میان آنها کربن مهمترین عضو این گروه محسوب می شود زیرا این ماده به دلیل ساختار اتمی بی همتایی که دارد می تواند زنجیره ها و حلقه های طولانی از اتم و گروهی از عنصرهای اساسی را به هم متصل کند.

در واقع می توان گفت علت زنده بودن هر موجودی بر روی زمین عنصر کربن است و تنها عنصری که از نظر تنوع به کربن بسیار نزدیک است سیلیکون است که ساختار اتمی آن شبیه کربن است./پایان پیام