نوبت اعتدال

شاید هیچ کلمه ای به اندازه کلمه اعتدال و میانه روی در ادبیات انتخابات 92 تکرار نشد. این تعبیر را در نوشته ها و بیانیه های مختلفی که از سوی علما، سیاسیون مشهور ایران، هنرمندان و بسیاری از فرهخیتگان در این مدت صادر شد ملاحظه کردیم. در این مسأله تفاوتی میان آنها که وابسته به اصلاح طلبان بودند با آنها که از اصولگرایان اما بریده از جریان انحرافی بودند دیده نمی شود. به همین دلیل منطقا جریان انتخابات، به ظهور کسی انجامید که نه وابسته به جریان اصلاح طلبی صرف بود و نه اصولگرایی محض بلکه یک میانه رو اعتدالی است. این نشان می دهد که مردم دقیقا دنبال اعتدال بودند، دنبال شخصی که بدون حاشیه سازی مملکت را به پیش ببرد.

این نکته پیامی دارد که بخشی از آن مربوط به گذشته است و بخشی آینده.
تا آنجا که به گذشته بر می گردد، شکست ماجرای اصولگرایی صرف، به دلیل افراط کاری رئیس دولت نهم و دهم بود که با کارهای خلاف عرف خود، با طرح ادعاهای افراطی در سیاست داخلی و خارجی، با حذف های بی رویه، با روش های جزم گرایانه سعی کردند نخبگان و عقلای قوم را بدنام کرده و از میدان بدر کنند.
این افراط گرایی مع الاسف در جریان اصلاح طلبی پیش از آن نیز وجود داشت و جناح تندرو در آن ماجرا کاری کردند که برای هشت سال یک جریان افراطی در این سوی را بر مردم تحمیل نمودند.
اما پیام این انتخاب برای آینده این است که دولت جدید وفادار به خواست مردم بماند و بداند که مردم به این دلیل به سمت و سوی آقای روحانی رفتند که بتواند مشکلات مملکت را با درایت، با استفاده از همه نیروهای موجود، با متخصصین و نخبگان، افراد مجرب و کارکشته و همزمان مشورت با اندیشمندان و استادان به اصلاح امور مملکت بپردازد.
این بار مردم این شانس را خواهند داشت که رئیس دولت یازدهم، با استفاده از تجارب افراط گری های گذشته، از نیروهای زبده استفاده کرده و کار را از دست افراد فرصت طلب که هیچ باوری به اصلاح طلبی و اصولگرایی نداشتند و با فردگرایی کشور را اداره کرده و مشکلات عدیده ای را برای مردم فراهم کردند، خارج کند.
این دولت همزمان باید از تندروی هایی که به نوعی تحریک کننده علمای دین و مراجع تقلید است بشدت پرهیز کند. سالهاست مراجع تقلید و علمای بزرگ منهای افراد انگشت شمار، از دست رفتارهای این دولت، هم به دلیل اظهار نظرهای ناشیانه و غلط در امور دینی و هم مشکلاتی که برای مردم فراهم کردند، خون دل می خورند. اکنون دولت جدید که به دست یک روحانی با تجربه و میانه رو است تلاش کنند تا همزمان این اعتدال را در همه بخشها داشته باشد و ضمن توجه به خواست عمومی، رعایت مصالح دینی را نیز بکند.
اکنون بدون شک نوبت اعتدال است و امیدواریم رئیس جدید دولت وفادار به این اعتدال و خردگرایی بماند.

منبع: خبرآنلاین