خیر،چرا که از کودکی همیشه درآرزوی چنین کاری بودم و در آن زمان حتی نمی دانستم نام آن چیست و تنها چیزی که خبر داشتم این بود که طبیعت مکانی است که دوست دارم درآن باشم و به کاوش به پردازم ودر حقیقت این کار درسرنوشتم رقم خورده بود.
بله.هرگاه تجهیزاتم کامل باشد تنی به آب می زنم.من باله های شنای قرمزی دارم که آن ها را باله شنای یاقوتی می خوانم.
شما کاوش پرچالشی را پشت سر گذاشته اید،آن را برای ما تعریف کنید؟
یک بار پس ازبازگشت از غواصی مشاهده کردم که قایق سرجایش نیست، همه همکارانم از این موضوع وحشت زده بودندبنابراین هم باید خونسردی خودم را حفظ می کردم و هم همکارانم را به آرامش دعوت می کردم اما اطمینان داشتم که قایق باز خواهد گشت.
آیا هرگز ترسیده اید؟
تمام کوششم این است که خود را راضی کنم که همه چیز بررسی شده است،من به مهندسانی که تجهیزات را می سازند اعتماد دارم و می دانم که همیشه پشتیبان وجود دارد و اگر مشکلی پیش بیاید همیشه چارچوب هایی برای پیشگیری هست، آن گاه این نگرانی ها را از خود دور کرده و روی سطح آب باقی می گذارم و از بودن زیر سطح آب لذت می برم،جایی که عموما پستانداران به آن سر نمی زنند.
آیا کارهایی هست که بر روی زمین انجام داده باشید و برایتان از غواصی جذاب تر باشد؟
رانندگی برایم جذاب است.مردم تصور می کنند سوار شدن در یک زیر دریایی کوچک و نا پدید شدن زیر سطح آب و وابستگی به سامانه های حمایت از حیات کاری خطرناک است امادرست مانند کاری است که فضانوردان انجام می دهند و یا سوار شدن در هواپیما، اما خطری که بیش از همه نگران آن هستم خطر از غرور است.
در این چند ساله که شما مشغول غواصی بوده اید اقیانوس چقدر تغییر کرده است؟
اطلاعات ما بیش از قبل شده است و در این چند سالی که پشت سرگذاشته ایم موارد بسیاری از طبیعت از بین رفته اند به طور مثال نیمی از تپه های مرجانی از بین رفته و یا در حال نابودی است.
