دکتر علیرضا اسماعیلی، فرمانده سابق پلیس راه
کشور، در گفت و گو با خبرنگار گروه آموزش خبرگزاری دانا (دانا خبر) درباره آموزش
رانندگی در کشور گفت: همه ناکامی های شهروندان ما در رانندگی صحیح، به مشکلات آموزشی
و آموزشگاه ها مربوط نیست گرچه هرقدر آموزش عمیق تر باشد، در دراز مدت تاثیر آن
روی شهروندان بیشتر است.
وی با بیان این که رانندگی یک عمل ذهنی و بدنی است، افزود: راننده در هنگام رانندگی، تنها 6دهم یک ثانیه فرصت دارد تا نسبت به موقعیت عکس العمل نشان دهد. این عکس العمل سریع یکی از ارکان رانندگی موفق است. حالا شما تصور کنید که راننده با انبوه مشکلات اقتصادی و اجتماعی درگیر باشد. مسلما، ذهن او تمرکز کمتری روی رانندگی دارد و سرعت عملش کاهش می یابد.
مدیر گروه ترافیک و حمل و نقل دانشگاه پلیس، همچنین تصریح کرد: یک راننده ماهر، حالت تدافعی لازم را دارد و می تواند در مقابل خطرات عکس العمل سریع داشته باشد. هر چه قدر هم که آموزش به خوبی انجام شده باشد، رانندگی با ذهنی آشفته ریسک عکس العمل سریع را کاهش می دهد.
کیفیت رانندگان خارجی در ایران و رانندگان ایرانی در خارج کشور تغییر می کند
او در ادامه سخنش، بخش زیادی از مشکلات رانندگی در ایران را مربوط به شرایط محیطی دانست و گفت: اگر رانندگان خارجی هم به ایران بیایند در این شرایط تغییراتی در کیفیت رانندگی آن ها به وجود می آید. همان طور که رانندگان ایرانی در خارج رانندگی به هنجاری دارند. در کشور ما متاسفانه حتی تابلو های راهنما و چراغ ها و سایر امکانات، مشکل دارد و در خدمت رانندگی صحیح نیست.
این کارشناس همچنین، باور «تا تصادف نکنی راننده نمی شوی» را یک اعتقاد غلط و خطرناک دانست و توضیح داد: اگر آموزش رانندگی کامل و حرفه ای باشد، یک راننده خوب تحویل جامعه می شود. اشتباه در رانندگی، موجب آموزش نیست بلکه خطر مرگ و خسارت های زیادی را به دنبال دارد. کسی که پشت فرمان می نشیند باید کاملا آموزش دیده و حرفه ای باشد.
آموزش رانندگی باید در شرایط جوی و جغرافیایی گوناگون باشد
دکتر اسماعیلی همچنین، با اشاره به این موضوع که در زمینه آموزش رانندگی پیشرفت های زیادی در سال های اخیر داشتیم، در این باره تصریح کرد: خوشبختانه روز به روز داریم در این زمینه حرفه ای تر می شویم ولی هنوز نواقص زیادی در زمینه آموزش رانندگی وجود دارد. هنر آموز باید در شرایط مختلف آموزش ببیند و آزموده شود. آموزش معمولا در شرایط جوی معمولی است. راننده ای که در خیابان های تهران آموزش دیده و امتحان گواهینامه داده است مسلما در شرایط بد جوی در جاده های کوهستانی مشکلات زیادی دارد. این هنرآموزان حتی برای رانندگی در شب مشکل است به مشکل بر بخورند.
این استاد دانشگاه همچنین درباره رفع این مشکل پیشنهاد داد: نیاز داریم، هنرجو، در دستگاه های سیمیلاتور یا شبیه ساز، آموزش ببیند تا رانندگی در همه شرایط را تجربه کند. او همچنین باید روی همین دستگاه شبیه ساز، امتحان بدهد تا مهارت وی کاملا مشخص شود. البته آموزش کافی نیست. راننده باید پس از اخذ گواهینامه نیز، یک سال با همراهی دیگران، پشت فرمان بنشیند تا تجربه کسب کند.
مدرس دانشگاه تهران همچنین گفت: نباید اشتباه های کشورهای دیگر در این زمینه را تکرار کنیم. موضوع این است که باید بهترین روش ها را از میان روش های متنوع آموزش رانندگی انتخاب کنیم و به یک روش درست و کامل برسیم. استفاده از امکانات تصویری، آموزش های عملی و کمک گرفتن از سیمیلاتور مواردی است که باعث می شود رانندگان ماهری تربیت کنیم زیرا صرف قبول شدن در آیین نامه رانندگی کسی را راننده نمی کند.
اسماعیلی در پایان درباره سن آموزش رانندگی نیز گفت: در کشورهای مختلف افراد در سنین مختلفی اجازه دارند گواهینامه بگیرند. تا آنجا که می دانم، این سن از 16 تا 21 سال متغیر است. به هر حال گمان می کنم سن 18 سالگی که در ایران به عنوان سن مجاز برای اخذ گواهینامه در نظر گرفته شده است، سن مناسبی است. در برخی از کشورها، راننده پس از اخذ گواهینامه رانندگی هم، تابلوی «تحت آموزش» را روی اتومبیل خود نصب می کند تا دوره کسب تجربه وی کامل شود. لازم است در کشور ما هم به این مساله توجه شود.
