بحران مصر: چالشی میان نظامیان و اسلامگرایان

به گزارش گروه راهبرد خبرگزاری دانا (داناخبر)، در اواسط تابستان سران دولتهای غربی پس از تحقیقات گسترده تازه متوجه مسأله ای شدند که مانند روز روشن بود. اوضاع مصر واقعاً وخیم است. ژنرال عبد الفتاح السیسی تصمیم گرفته است علی رغم خشم طرفداران حقوق بشر در غرب حساب خود را با اخوان المسلمین تسویه کند. اظهارات شدید و اشک تمساح غربی ها نیز تغییری در این وضعیت ایجاد ننموده است.

غرب در رأس آن آمریکا آینده ای را برای مصر در نظر داشتند که در آن اخوان المسلمین با روشی دموکراتیک حکومت کند و به معاهدات بین المللی به خصوص معاهداتی که بین مصر و اسرائیل وجود دارد پایبند باشد. اما آن ها یک مسأله کوچک را فراموش کرده بودند و آن این بود که هدف نهایی اخوان المسلمین قبضه کردن کل قدرت است. که همین امر نهایتاً منجر به برهم خوردن توازن قوا در کشور شد.

همچنین آنها از این نکته غافل بودند که اخوان المسلمین تجربه اجرایی ندارد و از اداره یک دولت مدرن ناتوان است. 

ارتش به بهانه تظاهرات مردمی قدرت را در دست گرفت. تظاهرات، خود ناشی از نارضایتی مردمی بود که مرسی را عامل ورشکستگی اقتصادی مصر می دانستند. این مردم همان کسانی بودند که در 30 ژوئن سال گذشته به مرسی رأی داده بودند.

جهان عرب کمابیش از ژنرال های مصری پشتیبانی می کند. عربستان سعودی و امارات متحده عربی از مصر حمایت مالی می کنند.

اما قطر که از اخوان المسلمین پشتیبانی می کرد اکنون بزرگترین بازنده در تحولات اخیر مصر است.

در غرب نمی دانند چگونه باید با این مسأله برخورد کنند و چه واکنشی نشان دهند. همچنان که در مورد سوریه نیز چنین وضعیتی داشتند.

آمریکا نمی خواهد کاری کند که موجبات ناراحتی و نگرانی اسرائیل را فراهم کند . همچنین اسرائیلی ها به ارتش مصر اعتماد بیشتری دارند تا به اخوان زیرا رفتار ارتش مصر برای آنها بیشتر قابل پیش بینی  است.

قساوت ارتش در سرکوب تظاهر کنندگان تکان دهنده است اما متأسفانه این نخستین بار نیست که این بخش از جهان دستخوش آشوب می شود.

در سرزمین های میان نیل تا فرات مسایل و منازعات معمولاً با شلیک توپها حل و فصل می شود تا نشستن پشت میز مذاکره، جنگهای اعراب و اسرائیل (1973، 1967، 1948)، مبارزات فلسطینیان علیه اسرائیل و در گیری های آن ها ، جنگ داخلی لبنان ( 1990-1975) ، جنگ ایران و عراق (1988- 1980)، جنگ خلیج فارس (2003-1991) ، سرکوب کردها در عراق ، اخوان المسلمین در سوریه ، تار و مار کردن فلسطینی ها توسط ملک حسین اردنی (1970) ... این ها صرفاً نمونه هایی از چنین وقایعی است و از این پس باید به این لیست جنگ داخلی سوریه را نیز اضافه کرد و همچنین اوضاع کنونی مصر را که به نظر می آید به همان راه می رود.