نشریه فارین پالیسی طی مطلبی پیرامون تهدید حمله آمریکا علیه سوریه، پیشنهاد روسیه را راهگشایی دانست برای رهایی آمریکا از مسیری که برایش چیزی جز قهقرا نیست.
گروه راهبرد خبرگزاری دانا: درست هنگامی که اوباما در تله ای افتاده است که جز باخت برای او نتیجه ای ندارد؛ مسکو راه نجاتی پیش پای او قرار می دهد.
علیرغم تلاش هایی که اوباما و دولتش برای مداخله در سوریه انجام دادند عاقبت مجبور شدند بدون معطلی پیشنهاد روسیه را بپذیرند.
اوباما زمانی وارد بازی باخت - باخت شد که از کنگره برای حمله به سوریه درخواست مجوز کرد. اگر کنگره به مداخله نظامی رای منفی دهد به اعتبار دولت او خدشه ای جدی وارد می شود.
در صورت مثبت بودن این رأی اوباما مجبور خواهد شد به سوریه حمله نظامی کند. در حالی که در طول دو سال گذشته آمریکا کاملاً مراقب بوده است که وارد مداخله نظامی در سوریه نشود زیرا به درستی درک می کرد که مخالفان اسد از خود او به مراتب خطرناک تر هستند.
پیشنهاد روسیه برای از بین بردن تسلیحات شیمیایی سوریه تحت نظارت بین المللی (بخوانید نظارت آمریکا و روسیه) نسبت به راه حل نظامی گزینه بهتری است. سابقه سازمان ملل متحد و بازرسان بین المللی در این زمینه چندان اطمینان بخش نیست زیرا ممکن است آن ها نتوانند به خوبی از عهده یافتن تسلیحات مخفی شده برآیند! اما در حمله نظامی هم ممکن است بسیاری از پایگاه ها و انبارها کشف نشده باقی بمانند و نابود نشوند و این ها صرف نظر از خطراتی است که از پراکندگی عامل های شیمیایی پس از حمله ممکن است پیش آید.
به نظر می آید که در مقابل پیشنهاد روسیه همه استدلال هایی که برای مداخله نظامی در سوریه وجود داشت، رنگ باخته است. اگر هدف تنبیه دولت سوریه به خاطر زیر پا گذاشتن معاهدات بین المللی منع تسلیحات شیمیایی باشد این هدف با خلع سلاح کامل شیمیایی سوریه بهتر و مؤثر تر محقق می شود تا با حمله ای که فقط مقداری از آنها را نابود می کند.
اگر هدف مرعوب کردن ایران برای دست کشیدن از برنامه هسته ای باشد، تهدیدات یک جانبه آمریکا به بمباران هوایی سوریه که کاملا هم نامحتمل به نظر می رسد، فایده ای ندارد. ضمن آن که آمریکا با تردید و تعللی که از خود در حمله به سوریه نشان داد اعتبار خود را زیر سوال برد. این در حالی است که سوریه نسبت به ایران کشوری ضعیف تر است و قدرت تلافی کردن در خلیج فارس و یا هیچ جای دیگری از جهان را ندارد.
از سوی دیگر حمله به تنها متحد روسیه برای آمریکا می توانست کاری پر هزینه باشد زیرا ممکن بود روسیه دست به اقدامات تلافی جویانه بزند. اما اکنون خود روس ها راه چاره بهتری برای حل این بحران پیشنهاد کرده اند.
همچنین ورود اوباما به جنگ برایش هزینه سیاسی در بر داشت زیرا ممکن بود هواداران دو آتشه اش از او دلسرد شوند. اما اکنون با وجود این پیشنهاد دیگر نیازی به آن کار نیست.
جنگ داخلی در سوریه به شکلی فرسایشی و بی رحمانه ادامه می یابد. اگر چه ممکن بود حمله نظامی سبب تضعیف رژیم اسد شود آنقدر که مخالفان بتوانند او را سرنگون کنند اما این دقیقا نتیجه ای است که اوباما نمی خواهد اتفاق بیفتد. او از قبل نیز چنین نظری داشته است. حتی پیش از آن که شورشیان تعصب کورکورانه خود را در ویدیوهایشان به نمایش بگذارند.
اوباما که در اجرای سیاست هایش ناکام مانده است می تواند به سیاست مخالفت لفظی با اسد و حمایت حداقلی از شورشیان بازگردد در حالی که پیشنهاد روسیه را نیز پذیرفته است.
به این ترتیب ناوهای جنگی شرق مدیترانه را ترک می کنند، بمب افکن ها فرود می آیند و دولت می تواند بر مسایل داخلی آمریکا و مشکلات حاد اقتصادیش تمرکز کند به جای آن که ماجرا جویی دیگری را آغاز کند و جنگی را راه بیندازد که جز هزینه و ریسک نتیجه ای در بر ندارد و سرانجام همه طرف ها آمریکا را مقصر بدانند و ملامت کنند.
منبع: نشریه فارین پالیسی Foreign Policy
مترجم: مهرداد خرم نصر کارشناس ارشد علوم سیاسی (mkhoramnasr@Gmail.com)
علیرغم تلاش هایی که اوباما و دولتش برای مداخله در سوریه انجام دادند عاقبت مجبور شدند بدون معطلی پیشنهاد روسیه را بپذیرند.
اوباما زمانی وارد بازی باخت - باخت شد که از کنگره برای حمله به سوریه درخواست مجوز کرد. اگر کنگره به مداخله نظامی رای منفی دهد به اعتبار دولت او خدشه ای جدی وارد می شود.
در صورت مثبت بودن این رأی اوباما مجبور خواهد شد به سوریه حمله نظامی کند. در حالی که در طول دو سال گذشته آمریکا کاملاً مراقب بوده است که وارد مداخله نظامی در سوریه نشود زیرا به درستی درک می کرد که مخالفان اسد از خود او به مراتب خطرناک تر هستند.
پیشنهاد روسیه برای از بین بردن تسلیحات شیمیایی سوریه تحت نظارت بین المللی (بخوانید نظارت آمریکا و روسیه) نسبت به راه حل نظامی گزینه بهتری است. سابقه سازمان ملل متحد و بازرسان بین المللی در این زمینه چندان اطمینان بخش نیست زیرا ممکن است آن ها نتوانند به خوبی از عهده یافتن تسلیحات مخفی شده برآیند! اما در حمله نظامی هم ممکن است بسیاری از پایگاه ها و انبارها کشف نشده باقی بمانند و نابود نشوند و این ها صرف نظر از خطراتی است که از پراکندگی عامل های شیمیایی پس از حمله ممکن است پیش آید.
به نظر می آید که در مقابل پیشنهاد روسیه همه استدلال هایی که برای مداخله نظامی در سوریه وجود داشت، رنگ باخته است. اگر هدف تنبیه دولت سوریه به خاطر زیر پا گذاشتن معاهدات بین المللی منع تسلیحات شیمیایی باشد این هدف با خلع سلاح کامل شیمیایی سوریه بهتر و مؤثر تر محقق می شود تا با حمله ای که فقط مقداری از آنها را نابود می کند.
اگر هدف مرعوب کردن ایران برای دست کشیدن از برنامه هسته ای باشد، تهدیدات یک جانبه آمریکا به بمباران هوایی سوریه که کاملا هم نامحتمل به نظر می رسد، فایده ای ندارد. ضمن آن که آمریکا با تردید و تعللی که از خود در حمله به سوریه نشان داد اعتبار خود را زیر سوال برد. این در حالی است که سوریه نسبت به ایران کشوری ضعیف تر است و قدرت تلافی کردن در خلیج فارس و یا هیچ جای دیگری از جهان را ندارد.
از سوی دیگر حمله به تنها متحد روسیه برای آمریکا می توانست کاری پر هزینه باشد زیرا ممکن بود روسیه دست به اقدامات تلافی جویانه بزند. اما اکنون خود روس ها راه چاره بهتری برای حل این بحران پیشنهاد کرده اند.
همچنین ورود اوباما به جنگ برایش هزینه سیاسی در بر داشت زیرا ممکن بود هواداران دو آتشه اش از او دلسرد شوند. اما اکنون با وجود این پیشنهاد دیگر نیازی به آن کار نیست.
جنگ داخلی در سوریه به شکلی فرسایشی و بی رحمانه ادامه می یابد. اگر چه ممکن بود حمله نظامی سبب تضعیف رژیم اسد شود آنقدر که مخالفان بتوانند او را سرنگون کنند اما این دقیقا نتیجه ای است که اوباما نمی خواهد اتفاق بیفتد. او از قبل نیز چنین نظری داشته است. حتی پیش از آن که شورشیان تعصب کورکورانه خود را در ویدیوهایشان به نمایش بگذارند.
اوباما که در اجرای سیاست هایش ناکام مانده است می تواند به سیاست مخالفت لفظی با اسد و حمایت حداقلی از شورشیان بازگردد در حالی که پیشنهاد روسیه را نیز پذیرفته است.
به این ترتیب ناوهای جنگی شرق مدیترانه را ترک می کنند، بمب افکن ها فرود می آیند و دولت می تواند بر مسایل داخلی آمریکا و مشکلات حاد اقتصادیش تمرکز کند به جای آن که ماجرا جویی دیگری را آغاز کند و جنگی را راه بیندازد که جز هزینه و ریسک نتیجه ای در بر ندارد و سرانجام همه طرف ها آمریکا را مقصر بدانند و ملامت کنند.
منبع: نشریه فارین پالیسی Foreign Policy
مترجم: مهرداد خرم نصر کارشناس ارشد علوم سیاسی (mkhoramnasr@Gmail.com)
