در عصر دانایی با دانا خبر      دانایی؛ توانایی است      دانا خبر گزارشگر هر تحول علمی در ایران و جهان      دانایی کلید موفقیت در هزاره سوم      
کد خبر: ۱۱۵۹۶۸۹
تاریخ انتشار: ۱۶ مهر ۱۳۹۲ - ۱۱:۳۷
قوانین حمایت از زنان رعایت نمی شوند؛
حفاظت در برابر آزار و اذیت زنان در محل کار در سال 2010 در پاکستان تصویب شد که این اصل تنظیمی در آموزش عالی نیز باید اجرا شود، ولی به نظر می رسد مشکلات زیادی بر سر اجرای آن وجود دارد.

به گزارش خبرنگار گروه آموزش خبرگزاری دانا (دانا خبر)، سخنگوی آموزش عالی پاکستان فاش کرده است که هشتاد درصد از مقررات دانشگاهی ضد آزار و اذیت جنسی که در سال 2011 برای مقابله با تهدید رو به افزایش رابطه اجباری جنسی استادان مرد با دانشجویان دختر برای نمره وضع شده، رعایت نمی شود.

عایشه اکرام، مدیر رسانه ای آموزش عالی از کمیسیون یا HEC در این باره گفت: این شگفت انگیز است که بدانیم تنها چند دانشگاه به اجرای خطوط اصلی سیاست در برابر آزار و اذیت جنسی در موسسات آموزش عالی که ما در سال 2011 تصویب کردیم متعهد شده اند.

وی افزود: با وجود چندین بار یادآوری به دانشگاه برای اجرای سریع قوانین، تنها 30 مورد از 145 دانشگاه ما از راه اندازی سیستم های پیشنهاد شده به منظور جلوگیری از حوادث آزار و اذیت جنسی در دانشگاه مبادرت کرده اند.

دستورالعمل ها موسسات آموزش عالی شامل سیستم ثبت نام، بازبینی و برخورد با شکایت است و همچنین باکس مخصوص شکایت آزار و اذیت که تحت نظارت دانشگاه تهیه کرده اند.

اکرام گفت : مطمئنا نمی توان دانشگاه ها را برای عدم اتخاذ سیستم بسیار ضروری برای حفاظت از دانشجویان از اعمال شرم آور آزار و اذیت جنسی مبتنی بر مجازات کرد. اما به عنوان یک قید، می تواند بودجه این دانشگاه را متوقف کند تا زمانی که موارد مورد نیاز که در ماه آوریل به آنها ابلاغ شدرا به انجام برسانند.

حفاظت در برابر آزار و اذیت زنان در محل کار در سال 2010 در پاکستان تصویب شد که این اصل تنظیمی در آموزش عالی نیز باید اجرا شود.

مشکلات آزار جنسی دانشجویان دختر در پاکستان

تقریبا تمام موارد گزارش شده از آزار و اذیت در دانشگاه ها شامل دانشجویان دختر می شود.

در اغلب موارد، اساتید مرد از دانشجویان دختر خواسته اند بعد از ساعت کلاس برای بحث در مورد نمرات و تکالیف به دفتر اساتید بروند و یا از دانشجویان دختر خواسته اند تا در خارج از محوطه دانشگاه با وعده بهبود نمرات آنها را ملاقات کنند.

اعتقاد بر این است که اکثر دانشجویان دختر گزارش اذیت های جنسی و یا حوادث آزار و اذیت را به دلیل فشارهای اجتماعی ارایه نمی کنند: یک زن که به عنوان قربانی تجاوز جنسی شناخته شده باشد ، حتی تجاوز های شکست خورده، می تواند با مشکلات متعددی در طول زندگی خود مواجه شود.

با وجود این، نزدیک به 70 نفر از موارد آزار و اذیت در دانشگاه در دهه گذشته گزارش شده است و در بسیاری از موارد هیچ اقدام انضباطی علیه مجرمان ادعایی وجود ندارد. بسیاری از موارد به حدی است که دانشجویان دختر و اساتید مجبور به ترک دانشگاه می شوند.

رسوایی های دانشگاهی

بسیاری از موارد گزارش های اینچنینی از طریق رسانه های ملی در سال 2011 عمومی شد.

به عنوان مثال، دو نفر در دانشگاه پنجاب لاهور گزارش شده است، که شامل رییس موسسه مطالعات اتهامان ارتباطات جنسی، و نیز یک استاد که با یک دانشجوی دختر 20 ساله ازدواج کرد.

دانشگاه پیشاور در مورد آزار و اذیت جنسی موردی نداشت تا زمانی که یک قانونگذار زن در مجمع استانی یک چنین موردی را مطرح کرد. پس از آن، استاد تاریخ به اتهام آزار و اذیت جنسی دانشجویان دختر در بخش تاریخ به حالت تعلیق در آمد و چهار نفر دیگر را مورد بررسی قرار گرفتند.

در دانشگاه اسلام آباد قائد اعظم، استاد کنترل امتحانات و فناوری اطلاعات از پست های خود پس از اتهام تجاوز جنسی و اقدام به آزار و اذیت علیه دانشجویان دختر کنار گذاشته شد.

در ماه جولای گذشته عبدالصمد ، استاد علوم گیاهی، به همان اتهامات مقصر شناخته شد هر چند وی این گزارش را رد کرد و آن را «مغرضانه» خواند.

سال گذشته، یک مورد مربوط به آزار و اذیت استاد اقتصاد دانشگاه بین المللی اسلامی اسلام آباد در رسانه ها سر و صدا کرد. او پس از آن از کار اخراج شد.

شکایات دروغین برخی از دانشجویان دختر

پروفسور نجمه نجم، رییس گروه ضربت که مبدع دستورالعمل های مبارزه با آزار و اذیت جنسی در دانشگاه های پاکستان هستند،گفت: یکی دیگر از جنبه های آزار و اذیت جنسی شهادت های دروغ دانشجویان دختر است. کسانی که با طرح دعاوی دروغین یا به تطمیع معلمین مرد و یا به تهدید شکایت از آنها به گرفتن نمره مبادرت می کنند.

وی گفت: ما مجازات شدید برای دعاوی کذب و شکایت های با نیت های خلاف نیز داریم.

این گروه در نظر دارد برای اجرای یک کمپین آگاهی در همه دانشگاه های دولتی و خصوصی به عنوان یک گام رو به جلو بردارد. ولی با توجه به عدم هماهنگی و همکاری روسای دانشگاه های مطرح این کار به نظر دشوار می آید.


ارسال نظر