به گزارش خبرنگار گروه آموزش خبرگزاری دانا (دانا خبر)، مجتبی
شمسی پور از دانش آموختگان دوره چهارم در دانشگاه صنعتی شریف است. وی تحصیلات دوره
کارشناسی خود رادر رشته شیمی در دانشگاه شریف به پایان رسانده است. او گرایش شیمی تجزیه را انتخاب کرد و
موفق به گرفتن فوق لیسانس در دانشگاه صنعتی شریف شد.
وی برای دریافت دکترای شیمی تجزیه به آمریکا عزیمت کرد و در سال ۱۳۵۸ موفق به دریافت دکترا از دانشگاه ایالتی میشیگان شدند. در سال ۱۳۷۱ به رتبه استادی در ایران نایل گردید. او برنده جایزه کتاب سال ۱۳۶۸ ایران، برنده جایزه جشنواره خوارزمی در سال ۱۳۷۰ در علوم محض، شیمیست برگزیده انجمن شیمی ایران در سال ۱۳۷۴، برنده جایزه کامستک (سازمان کشورهای اسلامی) در سال ۱۳۶۷، محقق برگزیده و خاص وزارت علوم در سال ۱۳۷۹، برنده جایزه شیمی همایش چهره‌های ماندگار در سال ۱۳۸۱ و دریافت نشان لیاقت در پژوهش از رییس جمهور در سال ۱۳۸۱ نیز است.
دکتر شمسی پور، در گفتگو با خبرنگار دانا گفت: مهم ترین فعالیت ما در دوره لیسانس درس خواندن و خوب درس خواندن بوده است. از روز اول تا آخرین روز دانشگاه برایم همه خاطره هستند. آن روزها و خاطراتش مخلوط سختی و شیرینی است.
وی افزود: آن روزها در شرکت واحد اعتراض عمومی حکومت شاه بود. یک روز که به دانشگاه ها حمله کردند؛ چون تا به حال وارد دانشگاه ها نشده بودند، اساتید به ما گفتند فردا نیایید چون معلوم نیست چه می شود. همان روز بود که بچه ها کنار درب ورودی جمع شدند و شعار می داند و پلیس هم حمله کرد و در آن روز من به دوستان گفتم که رکورد 100 متر را شکستم. درب بالای انتهای شمالی دانشگاه در باغ ها باز می شد. آن ها با ماشین به دنبال ما می آمدند و ما با پای پیاده می دویدیم. از آن طرف هم رفتیم و فکر کردیم جریان تمام شده است. سوار بر اتوبوس واحد شدیم و آنها کنار در دانشگاه اتوبوس واحد ها را گرفتند و می خواستند بچه هایی را که دستگیر کردند، سوار کنند. سوار اتوبوس واحد بودم، گفتم خدایا ما را هم دستگیر می کنند.
وی از فعالیت های پس از دوره فارغ التحصیلی خود گفت: پس از فارغ التحصیلی در دوره کارشناسی، در این دانشکده به دوره فوق لیسانس رفتم. سپس برای خارج از کشور در آمریکا، بورسیه شدم و دکترا گرفتم. البته در سال 58 به کشور بازگشتم. در دوره کارشناسی ارشد، در دانشگاه های کشور تدریس کردم. مهم ترین فعالیت های من پس از پایان تحصیلات، تدریس در دانشگاه شیراز، تدریس در دانشگاه تربیت مدرس و دانشگاه رازی کرمانشاه، عضویت در انجمن‌های شیمی آمریکا، ایران و پاکستان، عضویت در هیئت تحریریه چندین نشریه، عضویت در فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران بود.
شمسی پور درباره تفاوت های بین دانشجویان جدید و قدیم بیان کرد: امروز دانشجویان خیلی راحت تر و با اطلاع تر از زمان ما هستند. چرا که زمانی که من دانشجو بودم، خبر نداشتم آن طرف دنیا چه خبر است. ولی در حال حاضر یک بچه دبیرستانی با وجود اینترنت همه دنیا را می چرخد و می داند دانشگاه چیست. این دانشجویان همه چیز را می دانند و آموزش های جدید طوری شده است که انگار بچه های جدید توانایی و استعدادهای بیشتری دارند. یعنی اطلاعات بیشتری دارند و این امر به بروز استعداد ها یشان کمک می کند.
وی در ادامه سخنان خود تاکید کرد: به همه دانشجویان توصیه می کنم اجازه ندهند که زمان زندگی شان از دست برود. چرا که هر کدام از ما تنها یک بار به دنیا می آییم. تا به امروز 93 دانشجوی پی اچ دی تربیت کردم و طوری تربیتشان کردم که قصد ندارند از ایران بروند. توصیه کردم در هر شرایطی بمانند و تلاش کنند و از ایران نروند. البته کسانی که از ایران می روند، مقصر نیستند، چرا که کسانی که نتوانند از توانایی هایشان در جامعه خود استفاده کنند، به دنبال جایی می روند که بتوانند از آن توانایی هایی که دارند استفاده کنند. هر کسی حق دارد به جامعه خود و جامعه بشری خدمت کند. این وظیفه دولت است که این نخبگان را در ایران نگه دارد.
او در پایان با اشاره به این که بهترین نیروهای خود را رایگان از دست می دهیم، توضیح داد: نفت و منابع طبیعی که داریم در مقابل از دست دادن این افراد هیچ است. این ها بیشتر از هر منبع دیگری به درد ما می خورند. چون این ها را تربیت می کنیم و رایگان هم از دست می دهیم. بعد می گوییم رسیدگی به ایران نمی کنیم. این بچه ها می خواهند در جهتی که توانایی دارند کار کنند و واقعا نمی خواهند که بروند پس باید نگه شان داریم و شرایط را برایشان فراهم کنیم. طوری باید نظام عمل کند که شرایط کار و تحصیل فراهم باشد که این عزیز ترین نیروهای ما به راحتی از دست نروند.
