به گزاش خبرنگار گروه آموزش خبرگزاری دانا (دانا خبر)، آموزش و پرورش استثنایی، یکی از پربحث ترین مباحث آموزش و پرورش در کشور ما است. زیرا دانش آموزان استثنایی به دلیل شرایط جسمی خاص، نیاز به امکانات زیادتری برای آموزش دارند.
از سوی دیگر هم، کمبود امکانات به خصوص در مناطق دور از پایتخت گاهی باعث می شود این دانش آموزان علی رغم هوش و استعداد زیاد، از تحصیل محروم بمانند. اما امروز سالمرگ مردی است که در شرایطی بسیار دشوار و جایی دور از پایتخت کشور، اولین مدرسه ناشنوایان ایران را تاسیس کرد.
برای ما که با دنیای بدون صدا بیگانه هستیم، مدرسه ناشنوایان شاید محدود به نام جبار باغچه بان باشد و احیانا، تابلوهای راهنمایی و رانندگی که اطراف مدارس ویژه ناشنوایان نصب شده است.
جبار باغچه بان متولد 1264 و در شهر ایروان است. تحصيلات باغچه بان با اصول قديمی و در مساجد بود و در 15 سالگی مجبور به ترک تحصيل گرديد و به حرفه پدر روی آورد اما بعد از جنگ و بازگشت از ترکیه معلم شد.
بين دانش آموزان اولين کلاس درس باغچه بان ، سه کرولال هم بودند که وجود همين سه کرولال او را به فکر ايجاد مدرسه مخصوصی برای کودکان کرولال انداخت و به دنبال اين فکر در سال 1305 خورشيدی در باغچه اطفال کلاسی برای تعليم و تربيت کرولال ها تاسيس نمود و سه کودک را يک سال تدريس کرد.
در سال 1307 خورشيدی ، که رياست فرهنگ با ابوالقاسم فيوضات بود ، بر حسب تقاضای وی به شيراز رفت و کودکستانی در شيراز تاسيس کرد و در اين کودکستان پنج سال خدمت کرد .
باغچه بان در سال 1312 خورشيدی به تهران آمد و نام کودکستان را به کودکستان باغچه بان تغيير داد . در همين سال دبستان کرولال ها را در تهران تاسيس کرد و در همان سال دستگاهی اختراع کرد که کرولال ها از طريق دندان وحس استخوانی قادر به شنيدن می شدند اين دستگاه پس از تکميل شدن به نام تلفن گنگ در اداره ثبت اختراعات به تاريخ 22 بهمن 1312 به شماره 118 به ثبت رسيد . باغچه بان طی سال ها تعليم و تربيت به کودکان به روشی دست يافت که امروز آن را روش ترکيبی می گويند .
ميرزا جبار عسکرزاده باغچه بان در روز چهارم آذر ماه سال 1345 خورشيدی در گذشت. حالا سالروز مرگ وی زمان مناسبی است که به وضعیت آموزش دانش آموزان ناشنوا و کم شنوا رسیدگی شود.
امروز معاون سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشور به خبرنگار تسنیم گفت: در رابطه با دانش‌آموزان ناشنوا دو نوع جای‌دهی داریم، مدارس خاص که ویژه دانش‌آموزان ناشنوا فعالیت می‌کند به گونه‌ای که دانش‌آموزان ناشنوا با آسیب دیدگی شدید تا عمیق در آنجا تحصیل می‌کنند و دانش‌آموزان کم شنوا نیز در قالب طرح فراگیر می‌توانند در مدارس عادی مشغول به تحصیل شوند چرا که یکی از برنامه‌های ما این است که دانش‌آموزان دارای معلولیت بتوانند در مدارس عادی تحصیل کنند بنابراین آنها را در این مدارس ساماندهی می‌کنیم.
9 هزار دانش آموز ناشنوا و هفت هزار دانش آموز کم شنوا
وی سپس به آمار دانش آموزان ناشنوا در کشور اشاره کرده و گفت: معاون برنامه‌ریزی آموزشی و توانبخشی سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشور با اشاره به اینکه هم‌اکنون 9 هزار دانش‌آموز ناشنوا در مدارس خاص ناشنوایان تحصیل می‌کنند، گفت: 7 هزار دانش‌آموز آسیب دیده شنوایی نیز در مدارس عادی سازماندهی شده‌اند که سازمان آموزش و پرورش استثنایی معلم رابط در اختیار آنها قرار می‌دهد.
آموزش از بدو تولد
وی ادامه داد: در آموزش و پرورش استثنایی دوره پیش دبستانی رسمی و اجباری است چرا که معلولیت باعث می‌شود اگر دانش‌آموز دوره پیش دبستانی را طی نکند فرصت طلایی یادگیری را از دست بدهد؛ دوره پیش دبستانی نیز شامل دو مرحله است، مرحله نخست برای کودکان زیر 4 سال که از بدو تشخیص مشکل ناشنوایی در کودکان تا سن 4 سالگی به آنها خدمات ارایه می‌شود که عمده خدمات ارائه شده نیز مبتنی بر آموزش والدین در رابطه با شیوه‌های تعامل با کودک است. در بخش دوم خدمات پیش دبستانی که ویژه گروه سنی 4 تا 8 سال است کلاس‌های آمادگی با ارایه خدمات درمانی به صورت گفتار درمانی و تربیت شنوایی برگزار می‌شود یعنی از زمانی که معلولیت شنوایی در کودک تشخیص داده شد آماده ارائه خدمت به او هستیم.
بهتر است ناشنوایان در مدارس مخصوص به خود درس بخوانند
همچنین خبرنگار تسنیم به مدرسه جبار باغچه بان سر زده است. جالب ترین نکته مورد نظر در این مدرسه حضور معلمان ناشنوا در کنار دانش‌آموزان ناشنوا بود، معلمان ناشنوایی که در کلاس درس با عشق و ایثار مشغول تدریس به دانش‌آموزان ناشنوایشان بودند.
خانم جعفری یکی از معلمان ناشنوای مدرسه باغچه بان است که در کلاس‌های ویژه برای دانش‌آموزان پایه اول، دوم و پنجم تدریس می‌کند، دانش‌آموزان این معلم علاوه بر مشکل ناشنوایی از معلولیت ذهنی نیز رنج می‌برند.
این معلم توضیح می دهد: برای تدریس موفق‌تر به دانش‌آموزان ناشنوا به وسایل کمک آموزشی بیشتری نیاز دارد از سوی دیگر محتوای برخی از کتب مانند علوم و مطالعات اجتماعی برای دانش‌آموزان سنگین است و بسیاری از آنها دروس را متوجه نمی‌شوند.
