به گزارش گروه ایرانشناسی
خبرگزاری دانا (داناخبر) و به نقل از جام جم، چند ماهی از مهاجرت پرندگان وحشی به شهرهای
شمالی کشور مانند فریدونکنار و سرخرود می‌گذرد، اما در این مدت خبرهای تلخی از کشتار
این پرندگان که برای یافتن شرایطی بهتر رنج کیلومترها سفر را تحمل می‌کنند، به گوش
می‌رسد؛ از صید بی‌برنامه و افراطی آنها در دامگاه‌هایی که در زمین‌های شخصی برپا می‌شود
بگیرید تا خرید و فروش آنها در بازارچه‌های محلی و طبخ آنها در رستورانهای شمال کشور.
هوشیاری مردم
احمدعلی کیخا، معاون محیط
زیست طبیعی و تنوع‌زیستی سازمان حفاظت محیط زیست، درباره صید غیرقانونی پرندگان وحشی
و مهاجر در شهرهای شمالی کشور گفت: ما از سوی سازمان‌های مردم نهاد از این ماجرا باخبر
شدیم. برخی از ساکنان شهرهای شمال کشور در ملک خصوصی خود دام‌هایی گذاشته و دست به
شکار پرندگان می‌زنند.
گسترش سرسام آور شکار پرندگان
این در حالی است که این روش
صید از گذشته به صورت سنتی وجود داشته و انجام می‌شده است، اما آنچه که سبب نگرانی
دوستداران محیط زیست شده، افراط و نبود برنامه‌ای مشخص برای صید این پرندگان است زیرا
اکنون کار به جایی رسیده که صیادان با خیال راحت روزانه صدها پرنده مهاجر را بدون این‌که
مشخص باشد حلال گوشت هستند یا حرام گوشت در دام‌های خود گرفتار کرده و می‌کشند.
افزون بر این، پرندگان در
خطر انقراضی مانند باکلان کوچک که حرام گوشت نیز هست در دام صیادان محلی جان می‌دهند.
رستورانهای متخلف زیر ذره
بین
کیخا اظهار کرد: تاکنون فهرست
بسیاری از رستوران‌هایی که حیات وحش قاچاق را طبخ می‌کنند، مشخص شده و سازمان محیط
زیست با آنها مکاتبه کرده است.
معاون محیط زیست طبیعی و
تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست تاکید کرد: برخورد با این رستوران‌ها نیازمند همراهی
و همکاری نیروی انتظامی بود، به همین دلیل هماهنگی‌های لازم برای برخورد با این رستوران‌ها
انجام شده است.
برخورد با فروشندگان
پرندگان
افزون بر این، با استاندارهای
مربوط نیز مکاتبه شده تا با سودجویانی که در بازارچه‌های کوچک محلی اقدام به خرید و
فروش غیرقانونی پرندگان وحشی می‌کنند، برخورد شود. کیخا ادعا می‌کند مجموعه این کارها
در حال اقدام است.
پرنده، خصوصی نیست
افشین کرمی‌راد، سرپرست اداره
کل حفاظت و مدیریت شکار و صید سازمان حفاظت محیط زیست نیز در این خصوص گفت: افرادی
که این دامگاه‌ها را به پا کرده‌اند، ادعا می‌کنند اراضی مال خودشان است، بحث اینجاست
که پرنده‌ای که در این محل‌ها صید می‌شود نیز به آنها تعلق دارد یا نه؟
صیادان محلی ادعا می‌کنند
اجداد آنها به این شکل پرندگان را صید می‌کرده‌اند، برخی دیگر نیز می‌گویند شش ماه
از سال را بیکار هستند و برای گذران زندگی مجبور به صید پرندگان هستند.
دامگاه‌هایی که به ارث می‌رسد
جالب‌تر این‌که گروهی نیز
عنوان می‌کنند دامگاه خود را به ارث برده‌اند به این شکل که بعد از مرگ سرپرست خانواده،
اموال او بین افراد خانواده تقسیم شده و در این بین دامگاه به عنوان ارث به یکی از
افراد خانواده رسیده است.
به نظر می‌رسد برای رفع مشکل صید پرندگان وحشی در شمال کشور سازمان‌های درگیر در این حوزه باید روی مسایل فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی صیادان سرمایه‌گذاری کنند.
